شاید برای شما هم پیش آمده که برای مدتی از رابطه جنسی لذت نبرید.‌ ممکن است با گذشت زمان، اشتیاقی برای داشتن فعالیت جنسی، نداشته باشید. شاید نتوانید رابطه را مانند گذشته، آن طور که دوست دارید؛ شروع کنید یا به پایان برسانید. بسیاری از زوج‌ها، اختلال عملکرد جنسی را تجربه کرده‌اند. اکثر کسانی که به دنبال درمان هستند، بهبود رابطه را تجربه می‌کنند. به طور کلی، اختلال عملکرد جنسی در چند دسته قرار می‌گیرد: اختلال میل: فقدان میل جنسی یا کاهش اشتیاق برای داشتن رابطه جنسی اختلال برانگیختگی: ناتوانی در برانگیختگی فیزیکی اختلال ارگاسم: تاخیر یا عدم ارگاسم اختلال درد: درد هنگام رابطه جنسی طیف وسیعی از مسائل فیزیکی و روانشناختی می‌توانند باعث اختلال عملکرد جنسی شود، از جمله: داروهای ضدافسردگی یا عوارض جانبی سایر داروها افزایش سن: ممکن است که با بالا رفتن سن، مانند گذشته برانگیخته نشوید. اختلال عملکرد کف لگن (برای زنان): این می‌تواند به دلایل مختلف، از جمله زایمان، اختلال لگن یا آسیب رخ دهد که باعث درد و مشکلات ارگاسم می‌شود. اختلال عملکرد کف لگن، با فیزیوتراپی قابل درمان است. تغییر در هورمون‌ها: این می‌تواند به دلیل افزایش سن، یک اختلال پزشکی یا دارو رخ دهد که بر روی میل، میزان برانگیختگی و ارگاسم تاثیر می‌گذارد. اضطراب یا افسردگی حوادث تلخ گذشته یا تروما (به ویژه آسیب جنسی) مصرف الکل یا مواد مخدر: استفاده بیش از حد یا سوء مصرف مواد، می‌تواند منجر به کاهش میل، عدم برانگیختگی و اختلال ارگاسم شود. همه اشکال اختلال عملکرد جنسی را می‌توان با مداخلات پزشکی یا سلامت روان، درمان کرد. تحقیقات منتشر شده، به این نتیجه رسیدند که درمان، زمانی بهترین نتیجه را به همراه دارد که علاوه‌بر تراپی شخصی، مشاوره زوج‌ها نیز انجام شود. اما ناسازگاری جنسی چیست؟ آیا واقعا چیزی به نام ناسازگاری جنسی وجود دارد؟ بله. اغلب زوج‌هایی که مشکلات دائمی در ارتباط و عملکرد جنسی دارند، از نظر جنسی، ناسازگار تلقی می‌شوند. توجه داشته باشید که ناسازگاری جنسی با اختلال عملکرد جنسی متفاوت است. در ادامه چندین مثال از ناسازگاری جنسی آورده شده است: شایع‌ترین عدم تطابق جنسی مربوط به دفعات یا زمان رابطه جنسی است. برخی افراد میل جنسی بالاتر یا کمتری نسبت به شریکشان دارند. این عدم توافق در زمان و تعداد دفعات رابطه جنسی، می‌تواند صمیمیت افراد را کاهش دهد. یک مورد دیگر این است که برخی افراد یک نوع خاص از رابطه را ترجیح‌ می‌دهند. علایق متفاوت افراد ممکن است باعث ناسازگاری جنسی شود. همچنین برخی افراد ممکن است گرایش‌های جنسی واقعی خود را از همسرشان پنهان کنند. تمایلات جنسی که خود فرد نیز ممکن است از وجود آن‌ها، آگاهی نداشته باشد. اگر شما و همسرتان دچار اختلال عملکرد یا ناسازگاری جنسی هستید، از درمان خجالت نکشید. پزشک می‌تواند به شما در شناسایی مشکل و یافتن درمان مناسب، کمک کند.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع

همانطور که می‌دانیم، میل جنسی بخش مهمی از یک رابطه عاشقانه است. بی میلی جنسی یا میل جنسی کم، می‌تواند در کیفیت زندگی و رابطه شما با شریکتان تاثیر منفی زیادی بگذارد. میزان میل جنسی، برای همه افراد، در طول زمان نوسان دارد و این موضوع کاملا طبیعی است. هم زنان و هم مردان میل جنسی کم را تجربه کرده‌اند. اما زنان اغلب به دنبال درمان نیستند. معمولا برای یک زن، اعتراف به اینکه می‌خواهد میل جنسی خود را بهبود بخشد؛ خجالت‌آور است. همچنین بسیاری از آن‌ها تصور می‌کنند که هیچ درمانی برای این موضوع وجود ندارد! اگر تغییرات در میل جنسی آنقدر شدید باشد که بر روابط یا عزت نفس شما تأثیر بگذارد، ممکن است به  (Hypoactive Sexual Desire Disorder) HSDD مبتلا باشید. برای مثال یک زن مبتلا به HSDD، معمولا به مدت ۶ ماه یا بیشتر، کمبود میل جنسی را تجربه می‌کند. علائم مرتبط با HSDD عبارت است از:- علاقه اندک به انجام یا شروع فعالیت‌های جنسی- فقدان یا کمبود فانتزی‌های جنسی- لذت نبردن از رابطه‌ی جنسی- فقدان احساس لذت در هنگام تحریک پزشکان چگونه HSDD را تشخیص می‌دهند؟برخلاف سایر شرایط پزشکی، آزمایش خاصی برای تشخیص HSDD وجود ندارد. تشخیص علت اصلی بیماری به شناسایی و درمان آن کمک خواهد کرد. این علل می‌توانند فیزیکی، احساسی یا ترکیبی باشند. علل فیزیکی HSDD می‌تواند شامل موارد زیر باشد:- آرتروز- بیماری عروق کرونردیابت- کاهش سطح استروژن یا تستوسترون- تغییرات هورمونی در دوران بارداری یا بعد از آن- خستگی ناشی از برنامه طاقت‌فرسا کاری، خانوادگی یا مدرسه- عوارض ناشی از مصرف داروهایی که بر میل جنسی تأثیر می‌گذارند. علل احساسی HSDD عبارتند از:- سابقه اضطراب، افسردگی یا اعتماد به نفس پایین- سابقه سوء استفاده جنسی- مشکل اعتماد به شریک (Trust Issues) همان طور که دیدیم، میل جنسی پایین می‌تواند نشانه‌ی بیماری هایی مانند افسردگی نیز باشد. تحقیقات زیادی در زمینه ارتباط بین میل جنسی کم و افسردگی انجام شده است. محققان معتقدند که این دو بیماری، حتی اگر با هم اتفاق نیفتند، معمولا با هم همپوشانی دارند. تجربه هر دو بیماری برای زنان بسیار رایج است. مطالعه‌ای در Psychosomatic Medicine Trusted Source نشان داد که یک‌سوم زنانی که پیش از یائسگی مبتلا به HSDD هستند، افسردگی را نیز تجربه می‌کنند. زنانی که افسرده بودند و HSDD داشتند کمتر در روابط خود خوشحال بودند. آن‌ها همچنین کمتر با شریک زندگی خود رابطه جنسی داشتند. همچنین در ایجاد و حفظ روابط با مشکلات بیشتری روبرو بودند. غیر معمول نیست که میل جنسی کم و افسردگی با هم همپوشانی داشته باشند اما داشتن یک شرط به این معنی نیست که دیگری را دارید. یک مقاله دیگر که در ژورنال Clinical Psychiatry منتشر شد؛ نشان داد که حدود ۱۰ درصد از زنان آمریکایی نوعی از «اختلال میل» را تجربه کرده‌اند. از این تعداد حدود ۳.۷ درصد، با افسردگی نیز دست و پنجه نرم می‌کردند. این یعنی تقریبا ۴۰ درصد از زنانی که به اختلالات جنسی مبتلا بودند، افسردگی نیز داشتند. ریسک فاکتورهای این موضوع می‌تواند شامل رویدادهای استراس‌زای زندگی (مثبت یا منفی) باشد؛ از جمله: اعتیاد به مواد مخدر و الکل، از دست دادن شغل، به دنیا آمدن یک نوزاد یا طلاق. افسردگی و میل جنسی کم می‌تواند عوامل مؤثر، همراه با طیف وسیعی از علائم داشته باشد. مشورت با یک پزشک می‌تواند به شما کمک کند تا درک بهتری از گزینه‌های درمانی موجود داشته باشید. اگر علائمی مانند احساس غم و اندوه یا خلق و خوی افسرده داشتید، به پزشک خود اطلاع دهید. برخی از داروهای ضد افسردگی ممکن است باعث کاهش میل جنسی شوند. در چنین مواردی، پزشک ممکن است نسخه‌ای با عوارض جانبی کمتر را پیشنهاد کند. مصرف داروهای ضد افسردگی را بدون تایید پزشک قطع نکنید. در منزل نیز، روی مهارت‌های ارتباطی خود با شریکتان کار کنید. گذراندن زمان با کیفیت برای صحبت کردن و استراحت با همسرتان ممکن است اولین قدم برای درمان باشد.   منبع