همانطور که می‌دانیم، میل جنسی بخش مهمی از یک رابطه عاشقانه است. بی میلی جنسی یا میل جنسی کم، می‌تواند در کیفیت زندگی و رابطه شما با شریکتان تاثیر منفی زیادی بگذارد. میزان میل جنسی، برای همه افراد، در طول زمان نوسان دارد و این موضوع کاملا طبیعی است. هم زنان و هم مردان میل جنسی کم را تجربه کرده‌اند. اما زنان اغلب به دنبال درمان نیستند. معمولا برای یک زن، اعتراف به اینکه می‌خواهد میل جنسی خود را بهبود بخشد؛ خجالت‌آور است. همچنین بسیاری از آن‌ها تصور می‌کنند که هیچ درمانی برای این موضوع وجود ندارد!

اگر تغییرات در میل جنسی آنقدر شدید باشد که بر روابط یا عزت نفس شما تأثیر بگذارد، ممکن است به  (Hypoactive Sexual Desire Disorder) HSDD مبتلا باشید. برای مثال یک زن مبتلا به HSDD، معمولا به مدت ۶ ماه یا بیشتر، کمبود میل جنسی را تجربه می‌کند.

علائم مرتبط با HSDD عبارت است از:
- علاقه اندک به انجام یا شروع فعالیت‌های جنسی
- فقدان یا کمبود فانتزی‌های جنسی
- لذت نبردن از رابطه‌ی جنسی
- فقدان احساس لذت در هنگام تحریک

پزشکان چگونه HSDD را تشخیص می‌دهند؟
برخلاف سایر شرایط پزشکی، آزمایش خاصی برای تشخیص HSDD وجود ندارد. تشخیص علت اصلی بیماری به شناسایی و درمان آن کمک خواهد کرد. این علل می‌توانند فیزیکی، احساسی یا ترکیبی باشند.

علل فیزیکی HSDD می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- آرتروز
- بیماری عروق کرونردیابت
- کاهش سطح استروژن یا تستوسترون
- تغییرات هورمونی در دوران بارداری یا بعد از آن
- خستگی ناشی از برنامه طاقت‌فرسا کاری، خانوادگی یا مدرسه
- عوارض ناشی از مصرف داروهایی که بر میل جنسی تأثیر می‌گذارند.

علل احساسی HSDD عبارتند از:
- سابقه اضطراب، افسردگی یا اعتماد به نفس پایین
- سابقه سوء استفاده جنسی
- مشکل اعتماد به شریک (Trust Issues)

همان طور که دیدیم، میل جنسی پایین می‌تواند نشانه‌ی بیماری هایی مانند افسردگی نیز باشد. تحقیقات زیادی در زمینه ارتباط بین میل جنسی کم و افسردگی انجام شده است. محققان معتقدند که این دو بیماری، حتی اگر با هم اتفاق نیفتند، معمولا با هم همپوشانی دارند. تجربه هر دو بیماری برای زنان بسیار رایج است. مطالعه‌ای در Psychosomatic Medicine Trusted Source نشان داد که یک‌سوم زنانی که پیش از یائسگی مبتلا به HSDD هستند، افسردگی را نیز تجربه می‌کنند. زنانی که افسرده بودند و HSDD داشتند کمتر در روابط خود خوشحال بودند. آن‌ها همچنین کمتر با شریک زندگی خود رابطه جنسی داشتند. همچنین در ایجاد و حفظ روابط با مشکلات بیشتری روبرو بودند.

غیر معمول نیست که میل جنسی کم و افسردگی با هم همپوشانی داشته باشند اما داشتن یک شرط به این معنی نیست که دیگری را دارید.

یک مقاله دیگر که در ژورنال Clinical Psychiatry منتشر شد؛ نشان داد که حدود ۱۰ درصد از زنان آمریکایی نوعی از «اختلال میل» را تجربه کرده‌اند. از این تعداد حدود ۳.۷ درصد، با افسردگی نیز دست و پنجه نرم می‌کردند. این یعنی تقریبا ۴۰ درصد از زنانی که به اختلالات جنسی مبتلا بودند، افسردگی نیز داشتند. ریسک فاکتورهای این موضوع می‌تواند شامل رویدادهای استراس‌زای زندگی (مثبت یا منفی) باشد؛ از جمله: اعتیاد به مواد مخدر و الکل، از دست دادن شغل، به دنیا آمدن یک نوزاد یا طلاق.

افسردگی و میل جنسی کم می‌تواند عوامل مؤثر، همراه با طیف وسیعی از علائم داشته باشد. مشورت با یک پزشک می‌تواند به شما کمک کند تا درک بهتری از گزینه‌های درمانی موجود داشته باشید. اگر علائمی مانند احساس غم و اندوه یا خلق و خوی افسرده داشتید، به پزشک خود اطلاع دهید. برخی از داروهای ضد افسردگی ممکن است باعث کاهش میل جنسی شوند. در چنین مواردی، پزشک ممکن است نسخه‌ای با عوارض جانبی کمتر را پیشنهاد کند. مصرف داروهای ضد افسردگی را بدون تایید پزشک قطع نکنید.

در منزل نیز، روی مهارت‌های ارتباطی خود با شریکتان کار کنید. گذراندن زمان با کیفیت برای صحبت کردن و استراحت با همسرتان ممکن است اولین قدم برای درمان باشد.

منبع