از دست دادن علاقه به رابطه جنسی معمول است و سطح میل جنسی افراد در طول زندگی تغییر میکند. همچنین طبیعی است که برخی از علایق شما با همسرتان مطابقت نداشته باشد.
با این حال، کاهش میل جنسی برای مدت طولانی، میتواند نشان دهنده یک بیماری زمینهای باشد.
در اینجا چند علت رایج کاهش میل جنسی در مردان میپردازیم:
تستوسترون پایین
تستوسترون هورمونی بسیار مهم برای مردان است که بیشتر در بیضهها تولید میشود.
این هورمون مسئول ساخت عضلات، توده استخوانی و تحریک تولید اسپرم است. سطح تستوسترون نقش بسیار مهمی در میزان میل جنسی دارد.
طبق دستورالعمل انجمن اورولوژی آمریکا (AUA)، مردان بالغ زمانی که سطح تستوسترونشان به زیر ۳۰۰ نانوگرم در دسی لیتر (ng/dL) میرسد، T پایین دارند.
داروها
مصرف برخی داروها میتواند سطح تستوسترون را کاهش دهد که در نهایت منجر به کاهش میل جنسی میشود.
به عنوان مثال، داروهای فشار خون مانند مهارکنندههای ACE و مسدودکنندههای بتا، ممکن است از انزال و نعوظ جلوگیری کنند.
سایر داروهایی که می توانند سطح تستوسترون را کاهش دهند عبارتند از:
سندرم پای بیقرار (RLS)
سندرم پاهای بی قرار (RLS) تمایل غیرقابل کنترل برای حرکت دادن پاها است. یک مطالعه نشان داد که مردان مبتلا به RLS در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلال نعوظ (ED)، نسبت به مردان بدون RLS هستند. ED زمانی رخ میدهد فرد نتواند نعوظ داشته باشد یا حالت نعوظ را حفظ کند. قبلا در سایت سلامت باروری به توضیح کامل این اختلال پرداختیم.
محققان دریافتند مردانی که حداقل پنج بار در ماه به RLS مبتلا میشوند، حدود ۵۰ درصد بیشتر از مردان بدون RLS در معرض ابتلا به ED هستند.
همچنین، مردانی که دوره های RLS را بیشتر تجربه میکردند، بیشتر در معرض ناتوانی جنسی بودند.
افسردگی
افسردگی تمام بخش های زندگی یک فرد را تغییر میدهد.
کاهش میل جنسی نیز میتواند نتیجه افسردگی یا عوارض جانبی داروهای درمانی آن باشد. عوارض جانبی معمولا با تنظیم دوز یا تغییر دادن دارو برطرف میشوند.
بیماری مزمن
هنگامی که به دلیل اثرات یک بیماری مزمن، مانند درد، احساس خوبی ندارید؛ رابطه جنسی در فهرست اولویتهای شما قرار ندارد.
برخی از بیماریها، مانند سرطان، میتوانند تعداد تولید اسپرم را نیز کاهش دهند.
سایر بیماریهای مزمن که میتوانند بر میل جنسی شما تأثیر بگذارند، عبارتند از:
مشکلات خواب
مطالعهای در مجله پزشکی خواب بالینی نشان داد که مردان غیر چاق مبتلا به آپنه انسدادی خواب (OSA)، سطوح تستوسترون پایینتری را تجربه میکنند. این به نوبه خود منجر به کاهش فعالیت و میل جنسی میشود.
در این مطالعه، محققان دریافتند که تقریبا یک سوم از مردانی که آپنه خواب شدید دارند، کاهش سطح تستوسترون را تجربه میکنند.
در یک مطالعه اخیر، محدودیت خواب در مردان جوان و سالم، پس از یک هفته، باعث کاهش ۱۰ تا ۱۵ درصدی سطح تستوسترون شد.
افزایش سن
سطح تستوسترون، زمانی که مردان در اواخر نوجوانی خود هستند به بالاترین سطح خود میرسد.
در گذر زمان، ممکن است زمان بیشتری برای رسیدن به ارگاسم، انزال و برانگیختگی نیاز باشد. این مشکل معمولا با مراجعه به پزشک متخصص سلامت جنسی و دارو درمانی حل خواهد شد.
استرس
استرس تأثیر مستقیمی بر مشکلات جنسی در مردان و زنان دارد.
مطالعهای روی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) نشان داد که اختلال استرس، ریسک کاهش عملکرد جنسی را بیش از ۳ برابر افزایش میدهد.
مشکلات روابط، طلاق، مواجهه با مرگ یکی از عزیزان، نگرانیهای مالی، تولد نوزاد جدید یا محیط کاری شلوغ، تنها برخی از اتفاقات زندگی هستند که میتوانند بر شدت میل جنسی تاثیر بگذارند.
تکنیکهای مدیریت استرس، مانند تمرینات تنفسی، مدیتیشن، و صحبت با یک درمانگر، ممکن است کمک کننده باشند.
در یک مطالعه، مردان مبتلا به ED، پس از شرکت در یک برنامه ۸ هفتهای مدیریت استرس، نعوظ بهتری را تجربه کردند.
عزت نفس پایین
عزت نفس پایین، اعتماد به نفس پایین و تصویر ضعیف بدن میتوانند بر سلامت عاطفی و جنسی شما تاثیر بگذارد.
اگر احساس جذابیت نکنید؛ اصلا سراغ رابطه جنسی نخواهید رفت. عزت نفس پایین ممکن است باعث اضطراب در مورد عملکرد جنسی شود که میتواند مشکلات ED را به همراه داشته باشد.
با گذشت زمان، مسائل مربوط به عزت نفس پایین میتواند منجر به مشکلات روانی بزرگتر، مانند افسردگی، اضطراب، و سوء مصرف مواد مخدر یا الکل شود.
ورزش خیلیکم یا زیاد
ورزش کم یا زیاد نیز می تواند باعث کاهش میل جنسی در مردان شود.
ورزش بسیار کم (یا اصلا هیچ)، میتواند منجر به طیف وسیعی از مشکلات سلامتی شود که بر میل و برانگیختگی جنسی تاثیر میگذارد.
ورزش منظم، خطر ابتلا به بیماریهای مزمن مانند چاقی، فشار خون بالا و دیابت نوع ۲ را کاهش دهد. همچنین باعث کاهش سطح کورتیزول در شب و استرس میشود که به افزایش میل جنسی کمک میکند.
از سوی دیگر، نشان داده شده سطوح بالاتر تمرینات استقامتی شدید و طولانی به طور منظم، با کاهش نمرات میل جنسی در مردان مرتبط است.
الکل
در طولانی مدت، مقادیر زیاد الکل میتواند میل جنسی شما را کاهش دهد.
مردانی که مشروبات الکلی به طور منظم مصرف می کنند، در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
استفاده از مواد مخدر
علاوه بر الکل، استفاده از تنباکو، ماری جوانا و مواد افیونی نیز با کاهش تولید تستوسترون مرتبط است. همچنین مشخص شده که سیگار بر تولید و حرکت اسپرم تأثیر منفی دارد.
برای درمان بیمیلی جنسی، اول باید عامل آن یافت شود. همچنین میتوانید اقداماتی را برای تقویت میل جنسی خود انجام دهید. مانند:
پروستات یک غده کوچک است که در زیر مثانه مردان قرار گرفته و به تولید مایع منی کمک میکند. ممکن است با افزایش سن این غده بزرگتر شود که به هیپرپلازی خوشخیم پروستات (BPH) معروف است. Benign prostatic hyperplasia میتواند باعث اختلال در عملکرد جنسی شود.
پروستات بزرگ ممکن است با فشار به مثانه، علائم زیر را به همراه داشته باشد:
تاثیرات پروستات بزرگ در رابطه جنسی
همان طور که گفتیم BPH، میتواند رابطه جنسی فرد را نیز با مشکل روبرو کند.
برخی از عوارض جانبی جنسی عبارتند از:
البته این نشانهها با توجه به سن، ژنتیک و میزان اضطراب فرد متفاوت است.
ارتباط بین BPH و اختلال نعوظ
اختلال نعوظ (ED) و پروستات بزرگ، دو بیماری جدا از هم هستند اما معمولا با هم ارتباط دارند. قبلا در سلامت باروری به مشکل اختلال نعوظ در مردان پرداختیم. ED ممکن است به دلیل انواع مشکلات سلامتی مانند بیماری قلبی، دیابت، سطح پایین تستوسترون یا مسائل روانی ایجاد شود اما پروستات بزرگ نیز در میزان عملکرد جنسی مردان تاثیرگذار است.
با این حال، برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان ED میتوانند به بهبود علائم BPH نیز کمک کنند.
این شامل واردنافیل (لویترا)، سیلدنافیل (ویاگرا) و تادالافیل (سیالیس) است.
به عنوان مثال، یک مطالعه معتبر نشان داد، مردانی که ۱۰ میلیگرم واردنافیل را ۲ بار در روز به مدت ۸ هفته مصرف کردند، در مقایسه با گروه مشابهی که دارونما خوردند، بهبود قابل توجهی در علائم BPH خود داشتند.
همچنین مردانی که روزانه تا ۵ میلیگرم تادالافیل میخوردند، کاهش علائم BPH و ED را تجربه کردند.
با این حال، قبل از مصرف داروهای ED، با پزشک خود صحبت کنید. انجمن سرطان آمریکا توصیه میکند، مردان زیر به طور منظم، غربالگری پروستات انجام دهند:
افراد بالای ۵۰ سال با خطر متوسط ابتلا به سرطان پروستات: این شامل افرادی است که حداقل ۱۰ سال دیگر عمر میکنند.
افراد بالای ۴۵ سال با خطر متوسط: این شامل مردانی است که خانواده درجه یک آنها (پدر یا برادر)، در سنین زیر ۶۵ سال به سرطان پروستات مبتلا شده است.
افراد بالای ۴۰ سال با ریسک بالا: این شامل مردانی است که چندین فرد درجه نزدیک آنها در دوران جوانی به سرطان پروستات مبتلا شدهاند. به طور کلی، در صورت مشاهده هر گونه علامت بزرگی پروستات، به پزشک مراجعه کنید.
درمان
چندین گزینه درمانی وجود دارد که شامل دارو، جراحی یا تغییر سبک زندگی است. برخی از داروهای موجود برای درمان بزرگی پروستات عبارتند از:
با این حال، این داروها میتوانند منجر به عوارض جانبی جنسی شوند، از جمله:
اگر دارو علائم را کاهش ندهد، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند. تغییرات سبک زندگی میتواند علائم بزرگ شدن پروستات را کاهش دهد. برخی از آنها عبارتند از:
برخی از تمرینات ورزشی لگن، به طور خاص، علائم مرتبط با BPH را بهبود میبخشند. با روشهای درمان و پیشگیری مناسب، مردان میتوانند زندگی جنسی بهتری داشته باشند.
دکتر زهره کشاورز
پزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسی
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی