سلامت باروری

از دیر انزالی نگران هستید؟

از دیر انزالی نگران هستید؟

انزال تاخیری ، دیرانزالیDelayed ejaculation   اغلب یکی از چالش برانگیز ترین و غیرشایع ترین اختلالات جنسی مردان در نظر گرفته می شود. با آن که نوعا کسب و حفظ نعوظ برای مرد مبتلا به دیرانزالی دشوار نیست یا مشکل کمی با آن دارد، رسیدن به ارگاسم و انزال برایش بی نهایت سخت بوده یا حتی غیرممکن است. اختلال دیرانزالی به عدم توانایی یا تاخیر در زمان انزال در فرد قلمداد می گردد. مردان دارای دیرانزالی اشکال در ارگاسم را نیز گزارش می کنند. اگر چه در این موارد هر دو انزال و ارگاسم با استمنا یا رابطه دهانی یا مقعدی برای آنان قابل دستیابی است. بر اساس تعریف نیز تاخیر قابل توجه در زمان انزال در 75تا 100 درصد موارد که در فرد ایجاد دیسترس و آشفتگی کرده و حدود 6 ماه طول کشیده است. به هر حال، نکته ی کاملا آشکار آن است که مردان دچار دیرانزالی در مقایسه با مردانی که از لحاظ جنسی کارایی دارند، نوعا میزان مقاربتی کمتر، سطوح آشفتگی رابطه ای بالاتر ، عدم رضایتمندی جنسی، برانگیختگی ذهنی کمتر و نیز اضطراب در مورد عملکرد جنسی و مسائل مربوط به سلامت عمومی را گزارش می کنند. بیشتر بیمارانی که برای این وضعیت دیده شده اند مایلند که انزال داشته باشند و از اینکه فکر میکنند تحریک جنسی کافی برای برانگیخته شدن به منظور ایجاد ارگاسم/انزال دریافت کرده اند ولی علی رغم آن باز هم قادر به انزال نیستند، دچار آشفتگی می شوند. شیوع دیرانزالی در جمعیت عمومی در نوع مادام العمر حدود 1% و در نوع اکتسابی حدود 5% گزارش می گردد. البته تفاوتهایی با توجه به سن و نژاد وجود دارد.

 

بر اساس نسخه ی پنجم کتابچه ی تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM5) ملاک های تشخیصی دیرانزالی عبارتند از:

الف. یکی از دو علت ذیل بایستی در همه یا تقریبا  همه ی ( به طور تخمینی 100%-75%) موارد فعالیت های جنسی با همسر ( در شرایط موقعیتی معین، یا در صورتی که عمومیت داشته باشد در همه شرایط)، و بدون آن که خود فرد تمایل به تاخیر انزال داشته باشد، پیش بیاید:

  1. تاخیر بارز در انزال
  2. ندرت یا عدم وقوع انزال

ب. علائم ذکر شده در ملاک الف، حداقل به مدت تقریبی 6 ماه دوام داشته باشند.

پ. علائم موجود در ملاک الف، سبب آشفتگی بارز بالینی در فرد بشوند.

ت. اختلال جنسی مربوطه ، به نحو بهتری توسط یک اختلال روانی غیر جنسی، یا به عنوان پیامدی از آشفتگی شدید رابطه ای یا دیگر عوامل استرس زا توصیف نشده ، و قابل اسناد به اثرات مواد مخدر/ دارو یا عارضه ی طبی دیگری نباشد.

سه عامل مرتبط با دیرانزالی شناسایی شده است: بالاتر بودن فراوانی استمنا (بیشتر از سه بار در هفته) ؛ سبک استمنائی عجیب و غریب؛ و نا هم خوانی بین واقعیت سکس با همسر فرد و آنچه آن را برای خیال پردازی حین استمنا ترجیح می دهد.

پنج عامل ذیل نیز باید در ارزیابی و تشخیص دیرانزالی لحاظ شوند: 1) عوامل مربوط به همسر( مثل مشکلات جنسی و وضعیت سلامتی وی)؛

 2) عوامل رابطه ای( مانند ارتباط ضعیف، و نا هم خوانی از لحاظ تمایل نسبت به فعالیت جنسی)؛

 3) عوامل آسیب پذیری فردی ( مثل وجود تصویر بدنی ضعیف، سابقه ی سوء برخورد هیجانی یا سوء استفاده جنسی)، هم ابتلایی روان پزشکی ( مانند افسردگی و اضطراب)، یا عوامل استرس زا ( مثل از دست دادن شغل و داغ دیدگی)؛

 4) عوامل فرهنگی/مذهبی (مثل مهارهایی مرتبط با نهی از فعالیت جنسی؛ نگرش هایی نسبت به سکسوالیته)؛

 5) عوامل طبی مرتبط با پیش آگهی ، سیر بیماری یا درمان.

نظریات دیگری راجع به سبب شناسی دیرانزالی وجود دارد که شامل نظریات روان شناختی (مثل ترس از بارداری، احساس خشم و خصومت، ترس از فقدان کنترل، ترس از ترک شدن/طرد، ترس از نزدیکی و از دست دادن استقلال فردی، تمایلات پارافیلیک، ترس از آزار رساندن به همسر/ازاله ی بکارت وی و غیره)، و نیز نظریات بیوشیمیایی می باشند. عوارض جسمی مثل عوارض اقدامات طبی، یا بیماری های مختل کننده عصب رسانی سمپاتیک و تنی به ناحیه تناسلی، بالقوه می توانند مانع انزال و ارگاسم شوند. بنابراین، آسیب طناب نخاعی، اسکلروز چند گانه، جراحی ناحیه لگنی، دیابت شدید، نوروپاتی های الکلی، ناهنجاری های هورمونی، و داروهایی که شبکه های عصبی آدرنرژیک سیستم انزالی را مهار می کنند، با دیرانزالی همراه اند. فهرست کامل موادی که سبب تاخیر انزال می شوند در دسترس هستند و شامل بسیاری از داروهای ضد فشار خون، ضد آدرنالینی و ضد افسردگی و نیز دارو های ضد روان پریشی می شوند.

مردان دچار دیرانزالی نوعا در رابطه با ناتوانی تجربه ی انزال در یک زمان معقول، احساس ناکامی و سرخوردگی بزرگی را گزارش می دهند، و اغلب گزارش می کنند که مقاربت جنسی تحت چنین شرایطی صرفا یک تلاش بیش از حد و بی لذت جنسی است. به نحو مشابهی ، همسرهای این مردان نیز غالبا از اینکه نمی توانند "همسر خویش را به ارگاسم برسانند" نسبت به ترس از بی کفایتی و عدم جذابیت خویش ، شکوه و گلایه دارند. این احساس ناکامی که هر دو همسر را متاثر می سازد، اغلب می تواند انگیزه تقید به سکس و میل به آن را کاهش دهد و منجر به مشکلات مهمی در رابطه بشود. به علاوه و صرف نظر از پیشرفت هایی که امروزه در زمینه فن آوری های تولید مثل صورت گرفته است، وقتی میل به بارداری وجود داشته باشد و دستیابی به آن در اثر پیامدهای این عارضه مقدور نباشد، ممکن است زوجین که با دیرانزالی سروکار دارد، دچار دلواپسی و تعارض فراوانی بشوند.

اصل و اساس فرآیند ارزیابی و تشخیص، عبارت از گرفتن یک شرح حال جنسی دقیق، و شناخت تفصیلی بروز مشکل فعلی به ترتیب زمانی آن می باشد. درمان دیرانزالی به یک راهبرد مداخلاتی نیازمند است که تا حدود زیادی از توصیفات خود بیمار یا شرح حال جنسی که توسط متخصصین درمانگر بالینی به دست آمده، تعیین می شود.

 

تگ ها:
اشتراک‌گذاری:
۱۲۷۶

دوره‌های آنلاین


نظرات (۰)

نظر بدهید

مشاهده همه آخرین مقالات

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید: