افراد بیشتر کسانی را به عنوان شریک انتخاب میکنند که فعالیت جنسیشان در طول زمان کاهش یافته باشد. زیرا این موضوع نشانهای از بلوغ یا ریسک کمتر تلقی میشود. این مطالعه روی ۵۳۰۰ نفر در ۱۱ کشور انجام شد.
پژوهشها نشان میدهد افراد هنگام ارزیابی یک شریک بلندمدت، نهتنها به تعداد روابط قبلی او، بلکه به زمان وقوع آنها هم توجه میکنند. کسی که در اوایل زندگی، رابطه جنسی بیشتری را تجربه کرده اما به مرور آرام گرفته، از نظر دیگران جذابتر از کسی است که با گذر زمان، شرکای بیشتری داشته است. حتی اگر تعداد نهایی یکسان باشد. این الگو از نروژ تا چین یکسان بود و نشان داد ما فقط به «تعداد» نگاه نمیکنیم، بلکه به «روند تغییرات» هم اهمیت میدهیم.
از نگاه روانشناسی تکاملی، انتخاب شریک اشتباه میتوانست در گذشته خطراتی چون بیماری، خیانت یا مشکلات اجتماعی بههمراه داشته باشد.
اگر فرد در گذشتهی دور روابط زیادی داشته اما اخیرا کم شده، نشانه مثبتی است. این بدین معنی است که اکنون علاقهای به روابط متعدد ندارد و اگر هم به بیماری مبتلا شده باشد، با گذر زمان بروز پیدا کرده است. همچنین از دید روانشناختی، احتمال خیانت در این افراد کمتر است.
در مقابل، الگوی افزایشی میتواند به معنای احتمال خیانت یا درگیریهای عاطفی تازه باشد. به عبارتی جهتگیری و سیر تغییرات روابط گذشته، میتواند نقش مهمی در برداشت دیگران از پایداری فرد در آینده داشته باشد.
اپلیکیشنهای دوستیابی اغلب اگر به این موضوع اشاره کنند، فقط «تعداد» را نشان میدهند. اما همانطور که پژوهش نشان داد، انسان پیچیدهتر قضاوت میکند و به الگوهای رشد و تغییر توجه دارد.
دکتر زهره کشاورز
منبع