آنالیز مایع منی (semen) چیست؟

تجزیه و تحلیل مایع منی (semen) که به آن شمارش اسپرم نیز می گویند، کمیت و کیفیت منی و اسپرم را اندازه گیری می‌کند. منی، مایع غلیظ و سفید رنگی است که از آلت تناسلی آزاد می‌شود که به آن انزال می‌گویند.

اگر شما و همسرتان نتوانسته‌اید باردار شوید، ممکن است دلیلش کیفیت یا کمیت مایع منی باشد. تعداد کم اسپرم می‌تواند باعث ناباروری شوند. تجزیه و تحلیل مایع منی می‌تواند به تشخیص اینکه آیا مشکل منی یا اسپرم است، کمک کند.

در طی آنالیز مایع منی چه اتفاقی می‌افتد؟

شما باید یک نمونه مایع منی ارائه دهید. برای نتایج دقیق، مایع منی باید به سرعت و قبل از مرگ اسپرم بررسی شود.

برای به دست آوردن نتایج دقیق:

- از روان کننده‌ها یا بزاق دهان استفاده نکنید. زیرا ممکن است به اسپرم شما آسیب برسانند.

- تمام مایع منی را جمع‌آوری کنید.

- ممکن است لازم باشد ۲ یا چند نمونه مایع منی را طی یک یا دو هفته ارائه دهید. به این دلیل که تعداد و کیفیت مایع منی شما در روزهای مختلف، متفاوت است.

- قبل از تست، از داشتن هرگونه فعالیت جنسی که منجر به انزال اسپرم می‌شود، به مدت ۲ الی ۷ روز اجتناب کنید. مطمئن شوید که تعداد اسپرم شما در بالاترین سطح خود است.

آیا خطری برای آزمایش وجود دارد؟

هیچ خطر شناخته شده‌ای برای تجزیه و تحلیل مایع منی وجود ندارد.

تجزیه و تحلیل مایع منی اغلب پارامترهای زیر را بررسی می‌کند:

- حجم منی

- تعداد اسپرم

- غلظت اسپرم

- توانایی حرکت اسپرم

- شکل اسپرم

- اسیدیته مایع منی

اگر نتایج آنالیز مایع منی طبیعی نبود، به این معنی نیست که شما برای همیشه نابارور هستید. دلایل احتمالی زیادی وجود دارد، از جمله:

- برخی عادات مانند سیگار کشیدن

- وجود یک مشکل فیزیکی در بیضه‌ها، مانند بزرگ شدن ورید (واریکوسل)

- برخی اختلالات ژنتیکی یا سایر شرایط سلامتی، از جمله اختلالات هورمونی، دیابت و فیبروز کیستیک

درمان ناباروری به علت آن بستگی دارد. در این شرایط بهتر است به یک پزشک متخصص سلامت باروری مراجعه کنید.

دکتر زهره کشاورز
منبع

آیا می‌توان در دوران بارداری رابطه جنسی داشت؟

جنین در رحم شما توسط مایع آمنیوتیک و همچنین عضلات قوی محافظت می‌شود. تا زمانی که رابطه جنسی با عوارضی مانند زایمان زودرس همراه نباشد، فعالیت جنسی روی جنین شما تأثیری نخواهد داشت. با این حال، بارداری می‌تواند باعث تغییراتی در سطح راحتی و میل جنسی شود.

آیا رابطه جنسی در دوران بارداری باعث سقط جنین می‌شود؟

داشتن رابطه جنسی در دوران بارداری باعث سقط جنین نمی‌شود. بیشتر سقط‌ها به این دلیل اتفاق می‌افتد که جنین به طور طبیعی رشد نمی‌کند.

بهترین پوزیشن‌های جنسی در دوران بارداری چیست؟

تا زمانی که شما راحت هستید، اکثر پوزیشن‌های جنسی در دوران بارداری مناسب هستند. لذت و اولویت شما در اولویت قرار دارد.

آیا استفاده از کاندوم ضروری است؟

ابتلا به عفونت‌های مقاربتی در دوران بارداری، می‌تواند مشکلات سلامتی جدی برای شما و فرزندتان ایجاد کند. اگر شریک زندگی شما یک عفونت مقاربتی فعال دارد یا اخیرا تشخیص داده شده است؛ از هر گونه رابطه جنسی واژینال، دهانی و مقعدی خودداری کنید.

آیا مواقعی وجود دارد که باید از رابطه جنسی اجتناب کنیم؟

تحریک سینه‌ها، ارگاسم زنان و برخی هورمون‌های موجود در مایع منی به نام پروستاگلاندین‌ها می‌توانند باعث انقباضات رحمی شوند.

بهتر است در مواقع زیر رابطه جنسی نداشته باشید:‌

• خونریزی واژینال غیرطبیعی
• نشت مایع آمنیوتیک
• باز شدن دهانه رحم
• سابقه زایمان زودرس
• مسدود شدن دهانه رحم توسط جفت

اشکالی ندارد که در طول بارداری رابطه جنسی نداشته باشید. صمیمیت بین زوج‌ها مهم‌تر از رابطه جنسی است. نیازها و نگرانی‌های خود را با شریک زندگی خود، به شیوه‌ای باز و عاشقانه در میان بگذارید. اگر این کار دشوار است، سعی کنید سایر اشکال فعالیت جنسی را در نظر بگیرید.

دکتر زهره کشاورز
پزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسی
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

منبع

رابطه جنسی می‌تواند فواید بسیار زیادی برای سلامتی ما داشته باشد. از کاهش فشار خون گرفته تا کمک به کاهش استرس و اضطراب. طبق آمار حدود ۳۰۰ میلیون نفر در آمریکا به دیابت نوع ۲ مبتلا هستند. این موضوع می‌تواند در عملکرد جنسی افراد تاثیر منفی بگذارد.

در ادامه به چگونگی این موضوع خواهیم پرداخت.

اختلال عملکرد جنسی شامل هر گونه مشکلی است که لذت بردن از رابطه جنسی را کاهش می‌دهد. از فقدان میل جنسی گرفته تا اختلال در ارگاسم. تحقیقات نشان داده، افرادی که دیابت دارند، به احتمال زیاد از کاهش عملکرد جنسی نیز رنج می‌برند. کسانی که برای مدت زمان طولانی‌ دیابت داشته‌اند، احتمال اینکه به نوعی اختلال عملکرد جنسی مبتلا شوند، بیش‌تر است.

به طور کلی دیابت ممکن است با علائم زیر همراه باشد:‌

• کاهش میل جنسی یا فقدان آن
• ناتوانی در برانگیختگی
• ناتوانی در دستیابی به ارگاسم
• درد هنگام مقاربت
• عفونت واژن یا مجاری ادراری

دلایل مختلفی وجود دارد که افراد مبتلا به دیابت، بیشتر از سایرین، دچار اختلال عملکرد جنسی می‌شوند:

بیماری‌های مرتبط با دیابت:
چاقی، فشار خون بالا، آپنه خواب و افسردگی مشکلات رایجی هستند که در کنار دیابت رخ می‌دهند. چاقی می‌تواند به طور غیرمستقیم منجر به اختلال نعوظ (ED) شود. افسردگی و اضطراب نیز می‌تواند بر میل جنسی تأثیر منفی بگذارد.

تغییرات احساسی:
زمان و انرژی صرف شده برای مدیریت دیابت و شرایط مرتبط با آن می‌تواند بر سلامت روحی افراد تأثیر منفی بگذارد. این ممکن است منجر به بی‌علاقگی به رابطه جنسی یا استفاده از داروهایی شود که عوارض این چنینی دارند.

تغییرات هورمونی:
تغییر در تستوسترون یا استروژن (به دلیل دیابت، یائسگی یا شرایط همزمان) می‌تواند باعث کاهش میل جنسی و توانایی برانگیختگی شود.

جریان خون کمتر:
دیابت ممکن است با کاهش جریان خون به نواحی تناسلی همراه باشد. خون‌رسانی کمتر باعث اختلال نعوظ در مردان و خشکی واژن در زنان می‌شود.

عوارض دارویی:
داروهایی که برای دیابت یا بیماری‌های مرتبط با آن تجویز می‌شود، ممکن است با کاهش میل جنسی همراه باشند.

آسیب عصبی:
داشتن سطوح بالای گلوکز می‌تواند به اعصاب آسیب برساند. نوک آلت تناسلی و کلیتوریس مملو از اعصاب است که در صورت آسیب، باعث کاهش میل جنسی یا حتی مقاربت دردناک می‌شود.

دیابت نباید زندگی جنسی شما را خراب کند

دلایل اختلال عملکرد جنسی برای هر فردی متفاوت است. برخی از مردم برای رفع مشکلات جنسی‌ به پزشک مراجعه نمی‌کنند.

تقریبا ۸۰ درصد بیماران ترجیح می‌دهند پزشک در مورد عملکرد جنسی‌شان سؤال کند تا خودشان مجبور نباشند این مسائل را مطرح کنند. نگرانی‌هایتان را با پزشک در میان بگذارید. زیرا رابطه جنسی بخش مهمی از یک زندگی سالم است.

وی احتمالا سوالاتی برای تعیین علت اختلال عملکرد جنسی خواهد پرسید. این رویکرد به او کمک می‌کند تا علت و درمان دقیق را تشخیص دهد. گزینه‌های درمانی هم برای مردان و هم برای زنان، در دسترس است. با این حال ممکن است زمان‌بر باشند. مهم این است با پزشکتان صادق باشید تا اگر درمان موفقیت آمیز نبود؛ سراغ گزینه بعدی بروید.

دکتر زهره کشاورز
پزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسی
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

منبع

تبخال تناسلی چیست؟
تبخال تناسلی یک عفونت مقاربتی است. این بیماری توسط ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) ایجاد می‌شود. اکثر مردم در سراسر جهان به نوعی از ویروس هرپس سیمپلکس مبتلا هستند. HSV همیشه علائمی ایجاد نمی‌کند، اما اگر خارش، تورم یا تاول‌های دردناک دارید؛ به پزشک مراجعه کنید.

علل تبخال تناسلی
دو نوع ویروس هرپس سیمپلکس (نوع ۱ و ۲) وجود دارد.

هرپس سیمپلکس نوع یک:‌
این نوع، معمولا باعث تبخال در ناحیه دهان می‌شود، اما می‌تواند باعث تبخال در ناحیه تناسلی نیز شود.

هرپس سیمپلکس نوع دو:‌ این نوع، معمولا باعث تبخال در قسمت تناسلی می‌شود اما می‌تواند باعث تبخال در ناحیه دهان نیز شود.

سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد که در سال ۲۰۱۶، حدود ۳.۷ میلیارد نفر از افراد زیر ۵۰ سال، به HSV نوع یک مبتلا شده‌اند. در همان سال، حدود ۴۹۱ میلیون نفر در سنین ۱۵ تا ۴۹ سال (این یعنی دو‌سوم جمعیت زیر ۵۰ سال)، به عفونت HSV نوع ۲، مبتلا شدند.

ویروس‌ از طریق خراشیدگی پوست یا غشاهای مخاطی وارد بدن می‌شود. آن‌ها را می توان در بینی، دهان و اندام تناسلی یافت. همچنین در مایعات بدن از جمله بزاق، مایع منی و ترشحات واژن نیز دیده می‌شوند.

شناخت علائم تبخال تناسلی
ظهور تاول‌ها نشانه‌ای از ابتلا به ویروس است. به گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا (CDC)، به طور متوسط، اولین نشانه‌ی بیماری تقریبا ۴ روز پس از ابتلا به ویروس ظاهر می‌شود. با این حال، ممکن است کمتر از ۲ روز یا بیشتر از ۱۲ روز نیز طول بکشد.

علائم عمومی برای مردان می‌تواند شامل تاول در نواحی آلت تناسلی، کیسه بیضه و باسن (نزدیک یا اطراف مقعد) است.

علائم عمومی برای زنان شامل تاول در نواحی واژن، مقعد و باسن است.

تاول‌ها ممکن است در دهان و روی لب‌ها، صورت و هر جای دیگری که با نواحی عفونت تماس داشته باشد؛ ظاهر شوند. این نواحی اغلب قبل از بروز تاول، شروع به خارش یا گزگز می‌کنند.
تاول‌ها ممکن است زخمی شده و مایع درون آن‌ها به بیرون ترشح شود. ممکن است در عرض یک هفته پس از شیوع، پوسته‌ای روی زخم‌ها ظاهر شود. همچنین غدد لنفاوی نیز ممکن است متورم شوند. غدد لنفاوی با عفونت و التهاب در بدن مبارزه می‌کنند. برخی افراد ممکن است سردرد، بدن درد و تب را نیز به دلیل عفونت ویروسی تجربه کنند.

علائم عمومی برای نوزادی که با تبخال متولد می‌شود (هنگام زایمان واژینال) می‌تواند شامل زخم‌هایی در صورت، بدن و اندام تناسلی باشد. نوزادانی که با تبخال تناسلی متولد می‌شوند، ممکن است عوارض بسیار شدیدی (کوری، آسیب‌های مغزی و حتی) را تجربه کنند.

بسیار مهم است که در صورت وجود تشخیص تبخال تناسلی یا ابتلا به HSV در دوران بارداری، به پزشک اطلاع دهید. اگر تاول‌های تبخال در امتداد کانال زایمان وجود داشته باشد، تیم مراقبت‌های بهداشتی ممکن است به جای زایمان طبیعی، نوزاد را از طریق سزارین به دنیا بیاورند.

تبخال دهان
تبخال دهان، یکی از علائم ابتدا به نوع یک HSV است. آن‌ها تاول‌های کوچک پر از مایع هستند. پس از چند روز تخلیه می‌شوند و پوسته پوسته به نظر می‌رسند. ممکن است در دیگر نواحی صورت نیز دیده شوند. معمولا به مدت ۲ هفته باقی می‌مانند.
از آنجایی که هیچ درمانی برای تبخال وجود ندارد، ممکن است مجددا ظاهر شوند زیرا ویروس آن به صورت نهفته در بدن وجود دارد.

چه زمانی برای تبخال تناسلی به پزشک مراجعه کنیم؟
آزمایش خون می‌تواند HSV را قبل از ابتلا به بیماری تشخیص دهد. با این حال، اگر در معرض ویروس قرار نگرفته‌اید و هیچ علامتی ندارید، نیازی به غربالگری نیست. اگر نشانه‌ای از بیماری وجود دارد برای کنترل عفونت باید به پزشک مراجعه کنید.

چگونه می توان تبخال تناسلی را درمان کرد؟
هیچ درمان تایید شده‌ای برای ویروس تبخال وجود ندارد. با این حال با مراجعه به پزشک می‌توانید علائم آن را کاهش دهید و بیماری را کنترل کنید. داروهای آنتی ویروس صرفا به تسریع زمان بهبود زخم‌ها و کاهش درد کمک می‌کنند. همچنین دارو می‌تواند احتمال بروز مجدد بیماری در آینده را کاهش داد.

مراقبت در منزل
با آب گرم دوش بگیرید و از مواد بهداشتی قوی استفاده نکنید. محل تاول‌ها را تمیز و خشک نگه دارید. لباس زیر نخی و گشاد بپوشید.

تبخال تناسلی چگونه منتقل می‌شود؟‌
این ویروس معمولا از طریق تماس پوست به پوست (از جمله حین رابطه جنسی) منتقل می‌شود. لازم به ذکر است که انتقال حتی زمانی که دخول صورت نگیرد نیز امکان‌پذیر است. این یعنی تماس بین دستگاه‌های تناسلی و حتی رابطه جنسی دهانی نیز موجب انتقال می‌شود. تبخالی که در ناحیه دهان وجود دارد می‌تواند به نواحی تناسلی و مقعدی سرایت کند و بالعکس! لازم به ذکر است که این ویروس در مایع منی،‌ بزاق و ترشحات واژن نیز وجود دارد و قابل سرایت است.
احتمال ابتلا به ویروس در موارد زیر افزایش می‌یابد:‌
- داشتن رابطه جنسی واژینال، دهانی یا مقعدی با فردی که تبخال تناسلی دارد
- عدم استفاده از کاندوم در هنگام رابطه جنسی
- کاهش توانایی در مبارزه با عفونت به دلیل سیستم ایمنی ضعیف

چگونه از تبخال تناسلی پیشگیری کنیم؟‌
اگر فردی از نظر جنسی فعال باشد، می تواند خطر ابتلا به HSV را با موارد زیر کاهش دهد:
- استفاده از کاندوم
- خودداری از رابطه جنسی با فردی که علائم تبخال دارد. با این حال، مهم است که بدانید HSV حتی زمانی که علائم وجود ندارد، می تواند به فرد دیگری منتقل شود.
- صحبت با شرکای جنسی در مورد وضعیت STI (عفونت‌های انتقال‌پذیر از طریق رابطه جنسی) آن‌ها.

بعد از مثبت شدن تست تبخال تناسلی چه باید کرد؟
اگر تست تبخال تناسلی فردی مثبت شد، باید به پزشک مراجعه کند. اگرچه هیچ درمانی برای تبخال وجود ندارد، اما می‌توان آن را از طریق داروهای ضد ویروسی کنترل کرد. داروهای ضد ویروسی می توانند به کاهش شدت شیوع های مکرر کمک می‌کند.در صورت وجود تشخیص تبخال تناسلی، داشتن رابطه جنسی مشکلی ندارد، اما برای کاهش شانس انتقال HSV به شریک جنسی، از روش‌های بازدارنده مانند کاندوم استفاده کنید.

این ویروس در گذر زمان به صورت نهفته در بدن باقی می‌ماند مگر اینکه عامل محرکی (استرس، بیماری یا خستگی) وجود داشته باشد. پزشک می‌تواند شیوع بیماری را کنترل کند.

آیا تبخال تناسلی مادام‌العمر مسری است؟
زمانی که یک فرد تاول فعال دارد، به احتمال بیشتری HSV را منتقل می‌کند. یعنی زمانی که زخم های تبخال برای اولین بار ظاهر می شوند تا زمانی که به طور کامل بهبود پیدا کنند. با این حال، حتی در دوره های کمون (بین شیوع)، امکان انتقال HSV به یک شریک وجود دارد.

دکتر زهره کشاورز
پزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسی
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

منبع

ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) یا (Human Papillomavirus)، یک عفونت مقاربتی است که طریق رابطه‌ی جنسی منتقل می‌شود. در این جا به چند پرسش متداول در خصوص HPV و واکسن آن پاسخ می‌دهیم:

علائم HPV چیست؟
نشانه‌های بیماری ممکن است تا سال‌ها پس از رابطه‌ای که منجر به انتقال شده، ظاهر نشوند. اکثر مردان مبتلا به HPV علائمی ندارند. عفونت ناشی از ویروس معمولا خود به خود از بین می‌رود اما در غیر این صورت می‌تواند باعث ایجاد زگیل تناسلی (در زنان و مردان) یا انواع خاصی از سرطان شود. لازم به ذکر است که تنها انواع پرخطر HPV، آن هم در صورتی که غربالگری یا پیشگیری درست انجام نشود، باعث ایجاد سرطان می‌شوند. سرطان‌های ناشی از سویه‌های پرخطر عبارتند از:
- سرطان دهانه رحم در زنان
- سرطان آلت تناسلی مردان
- سرطان مقعد در زنان و مردان
- سرطان در نواحی دهان و گلو

این ویروس چگونه منتقل می‌شود؟
این ویروس اساسا از طریق تماس نزدیک پوست‌‌ها، در طول رابطه جنسی منتقل می‌شود. اگر در ناحیه تناسلی شاهد بروز ضایعات فعال هستید، ابتدا روابط خود را قطع کنید. سپس برای تشخیص نوع ضایعه، به پزشک مراجعه کنید. ویروس HPV از طریق رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی (اکثرا واژینال و مقعدی) نیز منتقل می‌شود. HPV حتی زمانی که فرد مبتلا به عفونت، هیچ علامتی ندارد نیز قابل انتقال است.

اگر از نظر جنسی فعال هستید، حتی اگر تنها با یک نفر در رابطه هستید، ممکن است به HPV مبتلا شوید. علائم ممکن است سال‌ها پس از رابطه جنسی با فردی که عفونت دارد، ظاهر شود. به همین دلیل تشخیص اینکه اولین بار چه زمانی آن را دریافت کرده‌اید؛ دشوار است.

این ویروس چند سویه دارد و کدام یک خطرناک‌تر است؟
بیش از صد نوع مختلف HPV وجود دارد اما همه آن‌ها باعث ایجاد مشکلات سلامتی نمی‌شوند. برخی از انواع پرخطر آن که می‌توانند باعث سرطان شوند، عبارتند از: نوع ۱۶ و ۱۸

چه واکسن‌هایی برای ویروس HPV وجود دارد؟
هر کدام از واکسن‌هایی که برای HPV ساخته شده‌اند، در برابر سویه خاصی از ویروس محافظت ایجاد می‌کنند.

۱- واکسن (Gardasil 9, 9vHPV):
یکی از انواع واکسن‌های موجود، واکسن گارداسیل ۹ ظرفیتی است. این یعنی در برابر ۹ نوع مختلف ویروس، ایمنی ایجاد می‌کند.

۲- واکسن (Gardasil, 4vHPV):
واکسن گارداسیل ۴ ظرفیتی که در برابر ۴ سویه HPV محافظت ایجاد می‌کند.

۳- واکسن (Cervarix, 2vHPV):
واکسن سرواریکس که در برابر ۲ سویه از ویروس، محافظت ایجاد می‌کند. لازم به ذکر است که این واکسن در بازار ایران وجود ندارد.

۴- واکسن ایرانی پاپیلوگارد (۲ ظرفیتی)

هر ۴ واکسن، در برابر نوع ۱۶ و ۱۸ که باعث اکثر سرطان‌های ناشی از HPV هستند؛ محافظت ایجاد می‌کنند. از اواخر سال ۲۰۱۶، در ایالات متحده،‌ تنها واکسن گارداسیل ۹ توزیع شده است. این واکسن در برابر ۹ نوع ویروس اچ‌پی‌وی (۶، ۱۱، ۱۶، ۱۸، ۳۱،‌ ۳۳، ۴۵، ۵۲، ۵۸)،‌ ایمنی ایجاد می‌کند.

آیا مردان هم باید در برابر HPV واکسینه شوند؟
بله. گارداسیل، واکسن تایید شده‌ی این ویروس توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) است که برای دختران و پسران تزریق می‌شود.

آیا سرطان ناشی از HPV در مردان شایع است؟
این مورد، در آقایان شایع نیست. اما مردان با سیستم ایمنی ضعیف (از جمله افراد مبتلا به HIV)، بیشتر در معرض ابتلا به سرطان هستند. در زنان سرطان دهانه رحم شایع است. البته فقط سویه‌های پرخطر ویروس هستند که موجب بروز سرطان می‌شوند.

علائم زگیل تناسلی چیست؟
زگیل‌ تناسلی معمولا به صورت یک برآمدگی کوچک یا گروهی از برجستگی‌ها، در ناحیه تناسلی ظاهر می‌شود. آن‌ها می‌توانند کوچک، بزرگ، برجسته، مسطح یا به شکل گل کلم باشند. زگیل‌ها ممکن است از بین بروند، ثابت بمانند یا اندازه و تعدادشان افزایش یابد. این بیماری می‌تواند حتی پس از درمان نیز بازگردد. جالب است بدانید نوعی از HPV که باعث ایجاد زگیل می‌شود؛ سرطان ایجاد نمی‌کند.

بهترین زمان برای دریافت واکسن در چه سنی و به چه صورت است؟‌
متخصصان معتقدند که بهترین زمان برای تزریق این واکسن ۱۱ تا ۱۲ سالگیست. هر چند از ۹ سالگی به بعد نیز می‌توان آن را دریافت کرد.

اگر فردی قبل از تولد ۱۵ سالگی اولین دوز خود را دریافت کرده باشد؛ برای ایجاد ایمنی کامل، به ۲ دوز نیاز دارد. کسانی که بعد از ۱۵ سالگی واکسیناسیون را شروع می‌کنند، باید تا ۲۶ سالگی، ۳ دوز واکسن دریافت کنند. واکسیناسیون برای افراد بالای ۲۶ سال توصیه نمی‌شود.

کودکان ۹ تا ۱۴ ساله که دو دوز واکسن HPV را با فاصله کمتر از ۵ ماه دریافت کرده‌اند، به تزریق نوبت سوم نیاز دارند. ۳ دوز نیز برای افراد ۹ تا ۲۶ ساله که سیستم ایمنی ضعیفی دارند نیز لازم است. مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ ایالات متحده (CDC) توصیه می‌کند که این واکسن در افراد ۱۱ تا ۱۲ ساله و با فاصله زمانی ۶ الی ۱۲ ماه تزریق شود.

واکسیناسیون برای افراد بالای ۲۶ سال توصیه نمی‌شود. با این حال اگر شما در گروه سنی (۲۷ تا ۴۵ سال) هستید و قبلا واکسینه نشده‌اید، بهتر است در مورد مزایا و معایب آن با پزشکتان صحبت کنید. به طور کلی، واکسیناسیون در این محدود سنی سود کمتری دارد.

چه کسانی نباید واکسن گارداسیل را تزریق کنند؟
- زنان باردار
- کسانی که آلرژی شدید دارند یا نسبت به دوز قبلی واکسن، واکنش نشان داده‌اند.
- کودکانی که مریضی نسبتا شدیدی دارند: (تب زیاد،‌ سرفه شدید، آبریزش بینی)

این واکسن چه تاثیری دارد؟
واکسن گارداسیل از بیش‌تر از ۹۰ درصد سرطان‌های منتسب به HPV، جلوگیری می‌کند. از سال ۲۰۰۶ که این واکسن برای اولین بار مورد استفاده قرار گرفت؛ عفونت‌های ناشی از آن (سرطان و زگیل تناسلی)، حدود ۸۸ درصد در دختران نوجوان و ۸۱ درصد در زنان جوان کاهش یافت. از آن پس، تعداد کمتری از نوجوانان و جوانان به زگیل تناسلی مبتلا می‌شوند. ایمنی ایجاد شده توسط این واکسن حداقل به مدت ۱۲ سال ماندگار است و شواهدی مبنی بر کاهش اثربخشی آن در طول زمان وجود ندارد.

عوارض جانبی احتمالی واکسن چیست؟
واکسن‌ها مانند هر دارویی، می‌توانند عوارض جانبی داشته باشند. بسیاری از افرادی که واکسن HPV را دریافت می‌کنند، هیچ عارضه جانبی ندارند. شایع ترین عوارض جانبی واکسن HPV که معمولاً خفیف هستند؛ عبارت است از:

- درد، قرمزی یا تورم در محل تزریق واکسن
- تب
- سرگیجه یا غش (غش در بین نوجوانان شایع‌تر است. این افراد باید پس از تزریق به مدت ۱۵ دقیقه بنشینند یا دراز بکشند.)
- سردرد یا احساس خستگی
- حالت تهوع
- درد عضلانی یا مفصلی
- آنافیلاکسی (به ندرت)

چگونه می‌توان احتمال ابتلا به HPV را کاهش داد؟
۱- واکسن بزنید
در حالت ایده‌آل، شما باید قبل از داشتن هرگونه رابطه جنسی واکسینه باشید.
۲- از کاندوم استفاده کنید
کاندوم می‌تواند شانس ابتلا به همه بیماری‌های مقاربتی، از جمله HPV را کاهش دهد. با این حال، این ویروس می‌تواند مناطقی را که کاندوم پوشش نمی‌دهد،‌ آلوده کند. بنابراین کاندوم ممکن است در برابر HPV، محافظت کامل ارائه نکند.

آیا HPV قابل درمان است؟
هیچ درمان خاصی برای HPV وجود ندارد. اما زگیل‌های تناسلی یا سرطان ناشی از آن (در صورتی که به موقع شناسایی شود)، ممکن است درمان شوند.

دکتر زهره کشاورز
پزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسی
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

منابع: CDC - CDC - FDA

دانشمندان یک قرص ضدبارداری ساخته‌اند که با مهار حرکت اسپرم، از رسیدن آن به تخمک جلوگیری می‌کند. این داروی آزمایشی که (TDI-11861) نام دارد؛ تاکنون فقط روی موش‌ها آزمایش شده است.

نحوه عملکرد قرص (TDI-11861) به این صورت است که با تحت تاثیر قرار دادن یک پروتئین سیگنال‌دهنده به نام sAC، حرکت اسپرم را برای چندین ساعت متوقف می‌سازد. تاثیرگذاری این دارو حدود ۳ ساعت است و با گذشت ۲۴ ساعت، دیگر هیچ اثری از آن در بدن دیده نمی‌شود. به طوری که اسپرم‌ها به صورت نرمال شنا می‌کنند. (TDI-11861) می‌تواند به عنوان یک داروی ضدبارداری برگشت‌پذیر و کوتاه‌مدت در انسان مورد استفاده قرار بگیرد اما قبل آن باید روی خرگوش‌ها‌ نیز بررسی شود.

لازم به ذکر است که این قرص در برابر بیماری‌های مقاربتی محافظتی ایجاد نمی‌کند. مهم‌ترین مزیت آن نسبت به سایر قرص‌های ضدبارداری این است که احتمالا روی هورمون‌های فرد تاثیر نمی‌گذارد. این یعنی فرد عوارض جانبی ناشی از کمبود هورمون تستوسترون را تجربه نخواهد کرد. این مقاله در مجله Nature Communications منتشر شده است.

دکتر زهره کشاورز
پزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسی
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

منبع