ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) عامل اکثر سرطان‌های دهانه‌ی رحم است. اما در مردان چطور؟

محققان آرژانتینی دریافتند گونه‌هایی از HPV که افراد را در معرض خطر بالای سرطان قرار می‌دهد، درصد اسپرم‌های مرده مردان را بالا می‌برد. 

دانشمندان در نمونه‌های مایع منی متوجه کاهش تعداد گلبول‌های سفید و افزایش گونه‌های فعال اکسیژن شدند که می‌تواند به اسپرم آسیب برساند و DNA را تغییر دهد.

این یافته‌ها بر اساس نمونه‌های مایع منی ۲۰۵ مرد بالغ گردآوری شده. یافته‌های قبلی هم نشان داد که HPV، با تعداد کمتر اسپرم و کاهش تحرک و زنده‌ ماندن آن‌ها مرتبط است. این مطالعه در Frontiers in Cellular and Infection Microbiology منتشر شد.

دکتر زهره کشاورز
منبع

پاپ اسمیر با بررسی ناهنجاری‌های سلولی دهانه‌ی رحم، به غربالگری سرطان می‌پردازد. از زمان معرفی این نوع غربالگری در ایالات متحده (۱۹۴۱)، آمار مرگ‌ومیر ناشی از این سرطان، به شدت کاهش پیدا کرده است.

سرطان دهانه‌ی رحم به کندی رشد می‌کند اما در صورت عدم تشخیص و درمان می‌تواند کشنده باشد. پاپ اسمیر با تشخیص زودهنگام تغییرات دهانه‌ی رحم کمک شایانی ‌می‌کند.

طبق دستورالعمل توصیه شده زنان ۲۱ تا ۶۵ ساله باید هر ۳ سال آزمایش پاپ اسمیر دهند. این غربالگری سلول‌های HPV را که ممکن است منجر به سرطان شوند؛ شناسایی می‌کند.

پاپ اسمیر اغلب همزمان با آزمایش سایر بیماری‌های مقاربتی (STIs)، مانند HIV انجام می‌شود. با این حال خودش نقشی در تشخیص HIV ندارد. قبلا در سلامت باروری به توضیح کامل HPV پرداختیم.

همه افراد بین ۱۳ تا ۶۴ ساله باید حداقل یک بار آزمایش HIV انجام دهند.

دکتر زهره کشاورز
منبع

فقط نیمی از افراد مبتلا به بیماری‌های مقاربتی به شریکشان اطلاع می‌دهند یک بررسی جدید نشان می‌دهد که تنها حدود ۵۰ درصد از افراد مبتلا به یک بیماری مقاربتی، به شریک خود می‌گویند.

ترس، بسیاری را از افشای این موضوع باز می‌دارد. دلایل دیگر عبارتند از:
- اعتقاد به این باور اشتباه که استفاده از کاندوم، برای عدم انتقال کافی است.
- فقدان تعهد اخلاقی
- اضطراب از دست دادن رابطه

از هر ۵ نفر در ایالات متحده، یک نفر به بیماری مقاربتی مبتلا می‌شود. تعداد موارد کلامیدیا، سوزاک و سیفلیس بی‌سابقه بوده و همچنان در حال افزایش است.

محققان دریافتند افرادی که بیماری خود را برای شریک زندگی خود فاش می‌کنند؛ این کار را از روی عشق، احساس تعهد اخلاقی یا برای داشتن یک رابطه قوی و نزدیک انجام می‌دهند.

یکی از عوامل کلیدی که تعیین می‌کند آیا یک فرد این موضوع را افشا کند یا خیر، چگونگی پاسخ فرد دیگر است. ناآگاهی در مورد سلامت جنسی نیز به تصمیم افراد برای افشا نکردن STD خود کمک کرده است.

به عنوان مثال، افراد مبتلا به تبخال فکر می‌کنند که اگر تبخالشان در حال بهبودی باشد، نمی‌توانند آن را منتقل کنند، که این درست نیست. آموزش‌های جنسی جامع می‌تواند به افراد کمک کند تا تصمیمات هوشمندانه‌تری بگیرند.

دکتر زهره کشاورز
منبع

مطالعات نشان داده داروهای پیشگیری از بارداری هورمونی، ممکن است سلول‌های دهانه رحم را نسبت به ویروس HPV مستعدتر کنند.

برخی تحقیقات نشان می‌دهد این خطر، در طول زمان کاهش می‌یابد. به ویژه برای کسانی که بیش‌تر از ۵ سال از قرص‌های ضد بارداری استفاده کرده‌اند.

برای کسانی هم که مصرف آن را به طور کامل قطع کرده‌اند، ریسک کمتری وجود دارد.

حدود ۱۰ درصد از افراد دارای HPV، دچار عفونت طولانی مدت دهانه رحم می‌شوند که خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد. بالای ۹۵ درصد از انواع سرطان‌های دهانه رحم با HPV مرتبط هستند.

توجه کنید که این داروها باعث ایجاد HPV نمی‌شوند؛ بلکه ریسک ابتلا را بالا می‌برند. واکسیناسیون و استفاده از کاندوم، می‌تواند به کاهش خطر ابتلا کمک کند. با این حال، تحقیقات بیشتری برای درک این ارتباط، مورد نیاز است.

دکتر زهره کشاورز
منبع

اسپانیا قصد دارد تا به طور رایگان در بین افراد جوان کاندوم توزیع کند. این شامل افراد ۱۴ تا ۲۲ ساله می‌شود. البته این موضوع هنوز اجرایی نشده و در دست بررسی است. نرخ افراد مبتلا به بیماری‌های STI (به خصوص سوزاک و سیفلیس) از اوایل دهه ۲۰۰۰ در حال افزایش بوده است.

در مورد کلامیدیا، تعداد عفونت‌ها در هر صد هزار نفر، بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۲، بیش از ۳ برابر شده است.

اسپانیا یک مورد مجزا نیست. بر اساس گزارش مرکز پیشگیری و کنترل بیماری‌های اروپا (ECDC)، در سال ۲۰۲۲، موارد سوزاک ۴۸ درصد، سیفلیس ۳۴ درصد و کلامیدیا ۱۶ درصد، نسبت به سال قبل افزایش یافته است.

جالب است بدانید که در فرانسه، از ژانویه ۲۰۲۳، کاندوم رایگان است و توسط بیمه سلامت ملی، در اختیار جوانان زیر ۲۶ سال قرار می‌گیرد.

دکتر زهره کشاورز
پزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسی
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
منبع

شرکت Daye به تازگی یک تامپون جدید تولید کرده که می‌تواند بیماری‌های مقاربتی از جمله سوزاک و کلامیدیا را تشخیص دهد.

این محصول الان در مرحله آزمایشی است و فقط در بریتانیا در دسترس است. احتمالا به زودی در ایالات متحده و اروپا قابل تهیه خواهد بود.

از این تامپون برای بررسی وجود ۵ بیماری مقاربتی شایع، شامل کلامیدیا، سوزاک، تریکوموناس، مایکوپلاسما ژنیتالیوم و اورهاپلاسما استفاده می‌شود. آزمایشات در منزل گرفته می‌شود و سپس همراه با پرسشنامه تکمیل شده به آزمایشگاه ارسال می‌شود. افراد در عرض ۵ تا ۱۰ روز نتایج خود را دریافت می‌کنند. اگر آزمایش فردی مثبت شد مشاوره و خدمت درمانی در اختیارش قرار می‌گیرد.

تامپون می‌تواند یک فناوری مناسب برای تشخیص بیماری‌های مقاربتی باشد و مانند سواب گرفتن از گلو یا نواحی تناسلی قابل استناد است.

این شرکت محصولش را روی ۶۰۰ نفر آزمایش کرده و تنها یک درصد احتمال خطا وجود داشت. این در حالی است که در روش‌هایی مانند سواب گرفتن احتمال خطا حدود ۱۰ درصد است.

دکتر زهره کشاورز
پزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسی
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

منبع

در تصویر بالا، وضعیت واکسیناسیون HPV را در سراسر جهان مشاهده می‌کنید.

همان‌طور که می‌بینید، در بسیاری از نواحی آسیا برنامه‌ای برای تزریق واکسن وجود ندارد و مردم در برابر این ویروس، واکسینه نیستند.

این در حالی است که بخش اعظم آمریکای شمالی، خدمات تزریق واکسن دارد.

رنگ آبی: خدمات تزریق واکسن اچ‌پی‌وی، در تمام کشور انجام می‌شود.

رنگ نارنجی: به طور معمول، خدمات تزریق واکسن انجام نمی‌شود.

رنگ زرد: در برخی از مناطق کشور انجام می‌شود.

رنگ سفید: اطلاعاتی در دست نیست.

لازم به ذکر است اگر این واکسن در برنامه روتین واکسیناسیون نباشد،‌ باز هم افراد می‌توانند به صورت اختیاری، آن را دریافت کنند.

قبلا در سایت سلامت باروری، به توضیح سوالات متداول در خصوص HPV و واکسن آن پرداختیم.

دکتر زهره کشاورز
پزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسی
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

کلامیدیا یک عفونت شایع مقاربتی (STI) است که توسط باکتری ایجاد می‌شود. افرادی که کلامیدیا دارند؛ اغلب در مراحل اولیه بیماری، علائم ظاهری ندارند. اما اگر درمان نشود می‌تواند عوارض جدی ایجاد کند.

تخمین زده می‌شود که ۴۰ تا ۹۶ درصد از افراد مبتلا به کلامیدیا، هیچ علامتی ندارند. علائم کلامیدیا ممکن است مشابه سایر بیماری‌های مقاربتی باشد.

کلامیدیا چگونه منتقل می‌شود؟
رابطه جنسی ناایمن، اصلی‌ترین راه انتقال عفونت است. لمس دستگاه تناسلی هم ممکن است باعث انتقال باکتری شود.

نوزادان تازه متولد شده می‌توانند در هنگام تولد، کلامیدیا را از مادر خود دریافت کنند. جالب است بدانید که این عفونت می‌تواند به چشم هم منتقل شود اما این مورد چندان شایع نیست.

افرادی که قبلا یک بار عفونت را داشته و با موفقیت درمان شده‌اند نیز می‌توانند مجددا مبتلا شوند. 

علائم
کلامیدیا اغلب به عنوان "عفونت خاموش" شناخته می‌شود زیرا اکثر افراد مبتلا، هیچ علامتی را تجربه نمی‌کنند.

برخی علائم عبارتند از:

• درد
• احساس سوزش هنگام ادرار کردن
• ترشح غیر طبیعی از آلت تناسلی یا واژن

برخی از علائم کلامیدیا نیز ممکن است برای مردان و زنان متفاوت باشد.

علائم کلامیدیا در مردان
اکثر مردان اصلا علامتی ندارند. با این حال، برخی از شایع‌ترین علائم کلامیدیا در مردان عبارتند از:

• احساس سوزش هنگام ادرار
• ترشحات زرد یا سبز از آلت تناسلی
• درد در قسمت پایین شکم
• درد در بیضه‌ها

همچنین امکان ابتلا به عفونت کلامیدیا در ناحیه مقعد نیز وجود دارد. در این مورد، علائم اصلی عبارتند از:

• درد
• خونریزی از مقعد

داشتن رابطه جنسی دهانی با فردی که کلامیدیا دارد، خطر عفونت در گلو را افزایش می‌دهد. علائم می‌تواند شامل گلودرد، سرفه یا تب باشد. البته ممکن است فردی حامل باکتری در گلو باشد و آن را نداند.

علائم کلامیدیا در زنان
به طور کلی اگر زنی به یک بیماری مقاربتی مبتلا شود، ممکن است چندین هفته طول بکشد تا علائم را بروز دهد.

برخی از شایع‌ترین علائم کلامیدیا در زنان عبارتند از:

• رابطه جنسی دردناک
• ترشحات واژن
• احساس سوزش در هنگام ادرار
• درد در قسمت پایین شکم
• التهاب دهانه رحم
• خونریزی بین قاعدگی

در برخی از زنان، عفونت می‌تواند به لوله‌های فالوپ گسترش یابد، که ممکن است باعث بیماری التهابی لگن (PID) شود. در مقالات قبلی سلامت باروری به توضیح کامل این بیماری پرداختیم.

کلامیدیا همچنین می‌تواند راست روده را نیز آلوده کند. زنان در صورت ابتلا به عفونت کلامیدیا در رکتوم (راست روده)، ممکن است علامتی نداشته باشند. با این حال،  درد رکتوم، ترشح و خونریزی از نشانه‌های وجود باکتری در راست‌روده است. عفونت گلو هم در زنان ممکن است رخ دهد.

علل و عوامل خطر
کلامیدیا یک بیماری مقاربتی است که توسط سویه خاصی از باکتری به نام «کلامیدیا تراکوماتیس» ایجاد می‌شود.

احتمال ابتلا به کلامیدیا، در زنان بیشتر از مردان است. در واقع، تخمین زده می‌شود که نرخ کلی عفونت برای زنان، در ایالات متحده، ۲ برابر بیش‌تر از مردان است. 

برخی دیگر از عوامل خطر عفونت عبارتند از:

• استفاده نکردن از روش های بازدارنده مانند کاندوم
• شرکای جنسی جدید
• داشتن شریک جنسی که با افراد دیگر رابطه جنسی دارد
• داشتن سابقه کلامیدیا یا سایر بیماری های مقاربتی

کلامیدیا چقدر شایع است؟
در سال ۲۰۱۸، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، تخمین زد که تقریبا ۴ میلیون مورد کلامیدیا در ایالات متحده وجود دارد.

بیشترین میزان عفونت در زنان بین سنین ۱۵ تا ۲۴ سال رخ می‌دهد.

بهتر است همه زنانی که از نظر جنسی فعال هستند و در معرض خطر ابتلا به کلامیدیا قرار دارند، هر سال غربالگری شوند.

نرخ کلامیدیا و سایر بیماری‌های مقاربتی در سال‌های اخیر افزایش یافته است.

درمان کلامیدیا

از آنجایی که کلامیدیا ماهیت باکتریایی دارد، با آنتی بیوتیک قابل درمان است. 

آزیترومایسین و داکسی سایکلین از جمله آنتی‌بیوتیک‌هایی هستند که برای درمان استفاده می‌شوند. نکته مهم این است که دارو را به طور کامل مصرف کنید و روند درمان را قطع نکنید. در طول دوره درمان، رابطه جنسی نداشته باشید. از درمان‌های خانگی، استفاده نکنید.

کلامیدیا درمان نشده می‌تواند منجر به عوارض طولانی مدت، از جمله مشکلات باروری و التهاب مزمن شود.

تشخیص
موثرترین آزمایش تشخیصی کلامیدیا، نمونه‌گیری گرفتن از واژن در زنان و آزمایش ادرار در مردان است. اگر احتمال وجود عفونت در مقعد یا گلو وجود داشته باشد نیز نمونه گرفته می‌شود.

کلامیدیا درمان نشده در زنان
همان‌طور که گفتیم کلامیدیا درمان نشده می‌تواند منجر به بیماری التهابی لگن شود.

کلامیدیا درمان نشده با آسیب به لوله‌های فالوپ می‌تواند باعث ناباروری شود.

این باکتری می‌تواند در حین تولد به نوزادان منتقل شود که باعث عفونت چشم و ذات‌الریه می‌شود.

عوارض کلامیدیا درمان نشده در مردان
عفونت می‌تواند به غده پروستات و سایر نواحی داخلی سرایت کند که باعث تب، مقاربت دردناک و ناراحتی در ناحیه کمر می‌شود.

کلامیدیا در چشم
عفونت کلامیدیا در ناحیه تناسلی شایع است، اما می‌تواند در نواحی کمتر شایع مانند مقعد، گلو و چشم ها رخ دهد.

عفونت چشم، از طریق تماس مستقیم یا غیرمستقیم با باکتری ایجاد می‌شود. اگر چشمتان را با دست آلوده لمس کنید، عفونت می‌تواند از ناحیه تناسلی به چشم برسد.

علائم زیر ممکن است رخ دهد:

• قرمزی
• تورم
• خارش
• ترشحات
• حساسیت به نور

کلامیدیای چشم در صورت عدم درمان، می‌تواند منجر به نابینایی شود. درمان زودهنگام به درمان عفونت و جلوگیری از عوارض کمک می‌کند.

سوالات متداول

چه زمانی می توانم دوباره رابطه جنسی داشته باشم؟
اگر کلامیدیا در شما تشخیص داده شد؛ قبل از داشتن هر گونه فعالیت جنسی، درمان خود را به پایان برسانید. 

آیا کلامیدیا بو دارد؟
در برخی موارد، کلامیدیا می‌تواند باعث ترشحات غیرعادی واژن شود که اغلب بوی تندی دارند. البته بوی بد واژن، می‌تواند نشانه‌ی سایر بیماری‌های مقاربتی هم باشد.

مشورت با پزشک کمک‌کننده است. به خصوص اگر علائم دیگری مانند درد، خونریزی، خارش یا سوزش دارید.

فراموش نکنید که کلامیدیا قابل درمان است. اما در صورت عدم درمان می‌تواند عوارض جدی برای شما ایجاد کند. پس از مراجعه به پزشک خجالت نکشید!

دکتر زهره کشاورز
پزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسی
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

منبع

قبلا در سلامت باروری در مورد ویروس پاپیلوم انسانی یا همان HPV به طور مفصل صحبت کرده‌ایم. اما اکنون نتایج یک پژوهش تازه، میزان فراگیر بودن این ویروس را در سراسر جهان نشان می‌دهد و تخمین زده شده که از هر سه مرد، یک نفر به این ویروس مبتلا باشد. ضمن اینکه این پژوهش مدعی است از هر پنج مرد، یک نفر حاوی انواع سرطان‌زای HPV است.

در این پژوهش نتایج ۶۵ بررسی انجام شده در ۳۵ کشور دنیا مورد تحلیل قرار گرفته‌ و هدف آن بررسی شیوع این ویروس در مردان بوده است.

جمع بندی این بوده که پیش‌بینی می‌شود ۳۱ درصد مردان جهان حاوی HPV هستند و ۲۱ درصد مردان مبتلا به انواعی هستند که ریسک سرطان را افزایش می‌دهد.

به همین خاطر مجددا روی تزریق واکسن HPV و به ویژه در دوران نوجوانی تاکید شده و برخی کشورها چندین سال است که ‌ برنامه واکسیناسیون همگانی برای HPV را شروع کرده‌اند.

دکتر زهره کشاورز
پزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسی
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
منبع

شپش ناحیه تناسلی یا شپش‌های خرچنگی، موجودات کوچکی هستند که روی موهای نواحی تناسلی زندگی می‌کنند. آن‌ها از طریق تماس نزدیک، مانند رابطه جنسی، منتقل می‌شوند. شپش‌ها خارش شدیدی ایجاد می‌کنند اما قابل درمان هستند. درمان شامل شامپو یا کرم‌های مخصوص است.

شپش نوعی انگل است زیرا برای زنده ماندن از خون انسان تغذیه می‌کند. این نوع شپش، با آن‌هایی که روی سر یا بدن، زندگی می‌کنند؛ ‌متفاوت است و در این نواحی پیدا نمی‌شوند. با این حال، ممکن است در قسمت‌هایی که موهای زبر دارند، زندگی کنند. مانند:

• زیر بغل
• ریش، سبیل یا سایر موهای صورت
• قفسه سینه
• ابرو و مژه (در کودکان شایع‌تر است.)

شپش تناسلی، از طریق تماس فیزیکی از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود. این اتفاق بیشتر در طول رابطه جنسی رخ می‌دهد. در موارد نادر، ممکن است با به اشتراک گذاشتن وسایل شخصی مانند حوله یا ملحفه، با فرد مبتلا هم منتقل شود. هر گونه تماس نزدیک بدن، برای گسترش شپش‌ها کافی است، حتی اگر دخول یا آمیزش وجود نداشته باشد.

آیا شپش تناسلی یک بیماری مقاربتی است؟
شپش‌ ناحیه تناسلی اغلب با بیماری‌های مقاربتی (STIs) منتقل می‌شود. افراد اغلب در طول رابطه جنسی شپش‌های خرچنگی را دریافت می‌کنند. با این حال این حشرات یک بیماری یا عفونت واقعی حساب نمی‌شوند و می‌توانند از راه‌های غیرجنسی نیز منتقل شود. ممکن است بر اثر خاراندن زیاد ناحیه درگیر شده، به عفونت باکتریایی مبتلا شوید. اگر پوست خود را زخم کنید؛ باکتری‌ها می‌توانند وارد پوست شده و باعث عفونت شوند.

شپش خرچنگی چقدر شایع است؟
شپش ناحیه تناسلی بسیار شایع است. البته، بیشتر در بزرگسالان دیده می‌شود. هر ساله حدود ۳ میلیون نفر در ایالات متحده به شپش ناحیه تناسلی مبتلا می‌شوند.

علائم و علل
علائم اغلب حدود ۵ روز پس از آلودگی، ظاهر می‌شوند. علائم عبارتند از:

• خارش شدید
• پوست خونی یا قرمز در اثر نیش شپش
• لکه‌های مدفوع حشرات در لباس زیر
• نقاط سفید کوچک روی موهای ناحیه تناسلی که به سختی برداشته می‌شوند (این‌ها تخم شپش هستند.)
• لکه‌های مایل به آبی کم رنگ روی ران‌ها، باسن و پایین شکم
• تب پایین و احساس خستگی

چرا شپش تناسلی باعث خارش می‌شود؟
شپش از خون شما تغذیه می‌کند. واکنش آلرژیک به نیش‌ها باعث خارش می شود.

شپش تناسلی چه شکلی است؟
شپش ناحیه تناسلی بسیار کوچک است. ممکن است با نگاه دقیق به موهای ناحیه تناسلی بتوانید آن‌ها را ببینید. شپش‌ها بسته به مرحله رشدشان، متفاوت به نظر می‌رسند.

آیا حیوانات خانگی می‌توانند ناقل حیوانات باشند؟
خیر. سگ ها، گربه ها و سایر حیوانات خانگی، شپش ناحیه تناسلی را پخش نمی‌کنند.

آیا کودکان ممکن است به شپش تناسلی مبتلا شوند؟
بله. اگر کودکان در تخت آلوده بخوابند یا از حوله‌های مشترک استفاده کنند؛ ممکن است به شپش خرچنگی مبتلا شوند. معمولا در کودکان، مژه‌ها یا ابروها را آلوده می‌کند. شپش ناحیه تناسلی در کودکان، ممکن است نشانه‌ی سوء استفاده جنسی باشد. برای دانستن سایر «علائم سوء استفاده جنسی در کودکان و نوجوانان»، به این مقاله در سایت «سلامت باروری» مراجعه کنید.

آیا این حشرات با استفاده از صندلی توالت مشترک منتقل می‌شوند؟
به احتمال زیاد، خیر. شپش‌ها خارج از بدن انسان، برای مدت طولانی زندگی نمی‌کنند. آن‌ها نمی‌توانند روی سطوح صافی مانند صندلی توالت باقی بمانند.

تشخیص و آزمایش

چگونه بفهمیم که شپش تناسلی داریم؟
در مرحله اول، ممکن است شپش‌ها را ببینید که بهترین راه تشخیص است. این حشرات به اندازه یک سر سوزن هستند و شبیه خرچنگ‌های خاکستری ریز هستند. در واقع به همین دلیل است که به آن‌ها شپش‌های خرچنگی نیز می‌گویند.

ممکن است علائم شپش تناسلی داشته باشید اما نتوانید آن‌ها را ببینید. در این شرایط، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. آن‌ها ممکن است از ذره بین یا میکروسکوپ برای تشخیص استفاده کنند. پزشک احتمالا آزمایش عفونت‌های مقاربتی را نیز توصیه می‌کند.

مدیریت و درمان

شپش ناحیه تناسلی با استفاده از شامپو یا کرم مخصوص در ناحیه آلوده، درمان می‌شود. استفاده از صابون معمولی و آب داغ، در از بین بردن شپش خرچنگی موثر نیست. داروها معمولا به نسخه نیاز ندارند. در ضمن، حتما دستورالعمل‌های روی بسته‌ی دارو را انجام دهید.

بهتر است موارد زیر را نیز رعایت کنید:

• بدن و نواحی آلوده را به صورت مرتب بشویید و خشک کنید.
• همواره از لباس زیر تمیز استفاده کنید.
• لباس‌ها، ملحفه‌ها و حوله‌های خود را با آب داغ بشویید و خشک کنید. شپش‌ها با گرما از بین ‌می‌روند.
• وسایلی که قابل شست‌و‌شو نیستند؛ به مدت ۲ هفته در یک کیسه پلاستیکی در بسته قرار دهید یا به خشکشویی ببرید.
• روی لباس یا اشیاء دیگر خانه، حشره‌کش اسپری نکنید.
• تا زمانی که به طور کامل خوب نشده‌‌اید؛ از داشتن هر گونه فعالیت جنسی خودداری کنید.
• در صورت باقی ماندن شپش‌ها، درمان را تکرار کنید.

انواع شامپوها و پماد‌های شپش تناسلی، که بدون نسخه قابل تهیه هستند؛ عبارتند از:

کرم پرمترین: کرم را روی ناحیه مد نظرتان بزنید و بعد از حدود ۱۰ دقیقه شست‌و‌شو دهید. 

پیرترین با پیپرونیل بوتاکسید: یک نوع شامپو است که باید پس از ۱۰ دقیقه شسته شود.

آیا داروهای تجویزی هم برای شپش تناسلی وجود دارد؟

برای درمان‌های قوی‌تر به نسخه‌ی پزشک نیاز دارید. این ممکن است کرم موضعی، شامپو یا دارو‌های خوراکی باشد.

داروهای خوراکی وارد خون می‌شوند و از آن‌جایی که شپش‌ها نیز از خون شما تغذیه ‌می‌کنند؛ با مصرف آن، از بین ‌می‌روند. رایج‌ترین نوع این داروها، ایورمکتین است که در ۲ دوز مصرف می‌شود.

مالاتیون: یک کرم موضعی که باید در هر بار استفاده، تا ۱۲ ساعت در ناحیه مورد نظر باقی بماند.

یکی از قوی‌ترین گزینه‌های تجویزی، شامپو لیندان است که شپش و تخم آن را از بین ‌می‌برد. این دارو دارای عوارض جانبی جدی است و ممکن است برای مغز و سیستم عصبی شما سمی باشد.

لیندان معمولا تنها زمانی تجویز می‌شود که سایر درمان‌ها شکست‌ خورده باشند.

درمان شپش مژه و ابرو

شپش‌های ناحیه تناسلی ممکن است به ابروهای شما نیز سرایت کنند. معمولا برای این ناحیه پمادی تجویز می‌شود که برای استفاده در اطراف چشم بی‌خطر باشد. این پمادها باید چندین بار در طول روز و تا ۱۰ روز استفاده شود.

آیا استفاده از درمان‌های خانگی موثر است؟‌
شامپوها یا پماد‌های مخصوص شپش، تنها درمان‌های موثر هستند. اصلاح یا حمام آب گرم شپش را از بین نمی‌برد. می توانید از کرم هیدروکورتیزون برای توقف خارش استفاده کنید اما این به منزله‌ی درمان نیست. در ضمن، اصلاح موهای زائد، شپش‌ها را نابود نمی‌کند.

اگر باردارید یا در دوران شیردهی هستید؛ باید قبل از مصرف داروها، با پزشک مشورت کنید.

آیا الکل می‌تواند شپش‌ها را از بین ‌ببرد؟
الکل ممکن است در از بین بردن شپش‌های بالغ موثر باشد اما تخم آن‌ها را از بین نخواهد برد. فقط از دارو استفاده کنید.

چگونه می‌توان از شپش‌ ناحیه تناسلی جلوگیری کرد؟‌
تنها راه، پرهیز از هرگونه تماس فیزیکی نزدیک، با افراد مبتلا است.

انجام دادن کارهای زیر ضروری است:

• از به اشتراک گذاشتن وسایل شخصی مانند لباس یا حوله خودداری کنید.
• یک شریک جنسی داشته باشید و از داشتن رابطه جنسی با افرادی که چندین شریک جنسی دارند؛ اجتناب کنید.
• مطمئن شوید که شریکتان در صورت داشتن شپش ناحیه تناسلی، تحت درمان قرار می‌گیرد. 
• لباس‌ها، ملافه‌ها و حوله‌های خود را با آب گرم بشویید.
• قبل از شروع مجدد رابطه جنسی، درمان را تمام کنید.
• به صورت کلی با کسی که شپش‌های خرچنگی دارد تماس فیزیکی نزدیک نداشته باشید؛ حتی اگر جنسی نباشد.
• از اسپری‌های حشره‌کش استفاده نکنید. آن‌ها شپش‌ها را کنترل نمی‌کنند و فقط برای خودتان مضر هستند.
• هنگام پرو لباس‌ها در مغازه، لباس زیر بپوشید.

توجه کنید افرادی که به سایر عفونت‌های مقاربتی مبتلا هستند در معرض خطر بیش‌تری برای ابتلا به شپش ناحیه تناسلی هستند. برای داشتن یک رابطه جنسی ایمن از کاندوم استفاده کنید اما کاندوم از انتقال شپش‌های تناسلی جلوگیری نمی‌کند.

آیا می‌توان از شامپوهای درمان شپش‌های تناسلی، جهت پیشگیری استفاده کرد؟‌

اگر شریک جنسی‌تان در ۲ ماه گذشته، به شپش تناسلی مبتلا شده؛ استفاده از شامپو‌ یا کرم‌ برای پیشگیری خوب است.

آیا دوش گرفتن مکرر از بروز شپش ناحیه تناسلی جلوگیری می‌کند؟
ابتلا به شپش شرمگاهی ربطی به بهداشت شما ندارد.

آیا شپش ناحیه تناسلی خطرناک است؟
خیر. شپش‌ خرچنگی مشکل جدی برای سلامتی ایجاد نمی‌کند. عمده‌ترین مشکل آن‌، خارش آزاردهنده است. اگر پوستتان با خاراندن زیاد آسیب ببیند؛ ممکن است دچار عفونت باکتریایی شوید.

درمان چه مدت زمان می‌برد؟
بیشتر درمان‌ها حدود ۲ هفته طول می‌کشند. درصورتی که شپش‌ها به طور کامل از بین نروند، ممکن است به تکرار درمان نیاز داشته باشید.

آیا ممکن است فردی بیش‌تر از یک بار به شپش تناسلی مبتلا شود؟
بله. این که شما یک بار مبتلا شده‌اید؛ به این معنی ایمن بودن شما نیست. بهترین راه برای آلوده نشدن، پیشگیری است.

دکتر زهره کشاورز
پزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسی
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

منبع