زندگی با فردی که دچار تروما شده است، می‌تواند چالش‌های خاص خود را داشته باشد. افرادی که تجربه تروما دارند، اغلب به‌سادگی تحریک می‌شوند و واکنش‌های احساسی شدیدی نشان می‌دهند که گاهی با شرایط واقعی هم‌خوانی ندارد. این واکنش‌ها معمولاً شامل اضطراب، خشم، غم و احساس درماندگی هستند. در این میان، شریک زندگی چنین فردی باید محتاط باشد؛ چرا که ممکن است همیشه مورد انتقاد قرار گیرد. چالش‌های زندگی با فردی که تروما را تجربه کرده است: ۱. تمرکز بیش‌ازحد بر مشکلات احتمالیافرادی که دوران کودکی خود را در محیطی ناامن یا بی‌ثبات سپری کرده‌اند، در بزرگسالی نیز معمولاً در حالت آماده‌باش دائمی قرار دارند. این افراد تلاش می‌کنند مشکلات احتمالی را پیش‌بینی کنند تا برای مواجهه با آن‌ها آماده باشند. برای مثال:- اگر پدرشان اعتیاد داشته، ممکن است سعی کنند از او یا افراد مشابه فاصله بگیرند.- اگر در منطقه جنگی زندگی کرده‌اند، شاید تنها زمانی احساس آرامش کنند که کسی در حال نگهبانی باشد. اگرچه این نوع هوشیاری در مواقع خطرناک مفید است، اما ادامه آن پس از رفع خطر، منجر به اضطراب مداوم و تمرکز بر جنبه‌های منفی زندگی می‌شود. ۲. واکنش شدید به مسائل جزئیممکن است تأخیر شما در رسیدن به سینما، اشتباه در سفارش غذا، یا حتی نحوه صحبت کردنتان باعث واکنش‌های احساسی شدید در شریک زندگی‌تان شود. این واکنش‌ها به دلیل حساسیت بالای روانی او رخ می‌دهند. ۳. احساس نادیده گرفته شدنبسیاری از افراد سعی می‌کنند با ارائه توضیحات منطقی، شریک زندگی‌شان را آرام کنند. اما این روش معمولاً نتیجه معکوس دارد و باعث می‌شود فرد فکر کند احساساتش نادیده گرفته شده. شریک زندگی چنین فردی احساس می‌کند باید همه کارها را بی‌نقص انجام دهد. چگونه می‌توان کمک کرد؟۱. درک کنید که شریک زندگی‌تان تلاش خود را می‌کندوقتی شریک زندگی‌تان احساس اضطراب یا تحریک دارد، به یاد داشته باشید که این رفتارها عمدی نیست و او قصد آزار شما را ندارد. ۲. در زمان آرامش بپرسید چگونه می‌توانید کمک کنیدمعمولاً افراد به چیزهای ساده‌ای مثل گوش دادن یا یک آغوش نیاز دارند. از بحث کردن یا تلاش برای قانع کردن او که بیش‌ازحد واکنش نشان می‌دهد، پرهیز کنید. ۳. احساسات خود را بیان کنید و مرز تعیین کنیدبه شریک زندگی‌تان بگویید که شما نیز هنگام تحریک شدن او، دچار سردرگمی یا اضطراب می‌شوید. اما مرزهایی تعیین کنید؛ برای مثال، آماده گوش دادن هستید اما رفتارهای توهین‌آمیز را نمی‌پذیرید. ۴. او را از تغییرات برنامه‌ها مطلع کنیداگر دیر می‌کنید یا مشکلی پیش آمده، از قبل اطلاع دهید تا از ایجاد استرس جلوگیری شود. ۵. روی نکات مثبت تمرکز کنیدهمانند هر رابطه‌ای، نقاط قوت شریک زندگی‌تان را شناسایی و قدردانی کنید. این کار باعث تقویت رابطه و بهبود فضای احساسی بین شما می‌شود. ۶. از خود مراقبت کنیدبرای حمایت بهتر از شریک زندگی‌تان، به مراقبت از خود نیز اهمیت دهید. مشاوره فردی یا زوج‌درمانی می‌تواند کمک بزرگی باشد.   دکتر زهره کشاورزمنبع

شاید باورش سخت باشد اما تروماهای دوران کودکی می‌توانند در روابط بزرگسالی هم ظاهر شوند. این آسیب‌‌ها باعث بروز واکنش‌هایی شبیه به رفتارهای کودکانه می‌شود که از اعتماد و صمیمیت رابطه می‌کاهد. در زمان مشاجره، زوج‌ها ممکن است از کلمات و رفتارهایی استفاده کنند که مشابه واکنش‌های کودکانه است. مانند تهدید به ترک رابطه یا انتقادهای شدید. این کارها می‌توانند به‌جای حل مشکل، تنها آن را تشدید کرده و آسیب‌های عاطفی بیشتری به بار آورد. چگونه می‌توان از این بازگشت‌های احساسی جلوگیری کرد؟اولین گام در جلوگیری از این رفتار‌ها، شناسایی محرک‌ها و عوامل تحریک‌کننده است. این ممکن است شامل شناسایی کلمات، لحن صدا یا حالات بدن باشد. برای مدیریت بهتر این واکنش‌ها، مراحل زیر پیشنهاد می‌شود: مرحله ۱: شناسایی محرک‌هازوج‌ها باید به یکدیگر کمک کنند تا کلمات، جملات یا حالاتی که موجب بازگشت به حالت کودکانه می‌شود را شناسایی کنند. برای مثال:«وقتی بالای سرم می‌ایستی و با لحنی تند حرف می‌زنی، احساس می‌کنم در گوشه‌ای گیر افتاده‌ام و در خطرم. می‌خواهم فرار کنم، اما احساس می‌کنم فلج شده‌ام.» مرحله ۲: توجه به واکنش‌های بدنیدر این مرحله، توجه به واکنش‌های بدنی هنگام خشم یا ناراحتی، بسیار مهم است. این احساسات می‌تواند به شما هشدار دهد که در حال بازگشت به حالت کودکانه هستید. برای مثال:«احساس می‌کنم گلویم تنگ شده. انگار می‌خواهم فریاد بزنم، اما هیچ صدایی بیرون نمی‌آید.» مرحله ۳: بازپس‌گیری گذشته خودممکن است احساس کنید که به سنین گذشته برگشته‌اید. برای مثال:«احساس می‌کنم با مادرم در حال بحث هستم و هیچ‌وقت نمی‌توانم نظر خود را بیان کنم. احساس درماندگی می‌کنم.» مرحله ۴: تمرین حمایت متقابلهنگامی که یکی از طرفین به تروماهای کودکی بازمی‌گردد، حمایت از او ضروری است. باید به یکدیگر یادآوری کنید که در امنیت هستید و هیچ تهدیدی وجود ندارد. این مراحل می‌تواند به زوج‌ها کمک کند تا از تکرار آسیب‌های عاطفی جلوگیری کنند و روابط سالم‌تری بسازند. ممکن است در ابتدا با چالش‌هایی روبه‌رو شوند، اما با تمرین مداوم، می‌توانند احساسات خود و شریکشان را بهتر درک و مدیریت کنند. در نهایت، داشتن همدلی و حمایت متقابل در هنگام یادآوری آسیب‌های گذشته، بسیار مهم استتروماهای دوران کودکی می‌توانند تأثیرات عمیقی بر روابط بزرگسالی بگذارند، اما با آگاهی و تلاش مشترک، می‌توان این چالش‌ها را مدیریت کرد و به روابطی صمیمی و سالم دست یافت.   دکتر زهره کشاورزمنبع