ناباروری و سلامت جنسی

ناباروری به عدم وقوع حاملگی پس از یک سال مقاربت مرتب و بدون روش های پیشگیری اطلاق می گردد. در اغلب جوامع مادر شدن به عنوان مهمترین نقش بزرگسالی برای زنان پذیرفته شده است. در حقیقت آرزوی داشتن فرزند قوی ترین غریزه در جهان می باشد. به همین دلیل زندگی بدون فرزند برای زنان یک شکست تصور می گردد.

زوج های نابارور هنگام برخورد با این بحران، مشکلات متعددی مانند کاهش ارتباط با یکدیگر و اطرافیان، اختلال کارکرد جنسی، کاهش قدرت تصمیم گیری و مشکلات عاطفی روبرو می شوند. بر اساس مطالعات انجام شده، ناباروری تجربه ای ناگوار و پر تنش خصوصا برای زنان معرفی می گردد. اگر چه زن و شوهر هر دو این واقعه استرس زا را تجربه می کنند، ولی اثرات منفی ناباروری برای زنان در مقایسه با مردان بیشتر بوده و زنان نابارور را با مشکلات روانی و اجتماعی فراوانی در گیر می کند. یكی از دلایلی كه موجب ایجاد فشار روحی مضاعف برای زنان می شود، این است كه مادر شدن به طور سنتی به عنوان نقش اساسی برای زنان پذیرفته شده است.

چالش های روان شناختی و تنش زای حاصل از ناباروری از جمله مسائلی هستند که بر ابعاد مختلف زندگی اثرات مخرب داشته، روابط زوج ها را عمیقا تحت تاثیر قرار داده و زندگی نامطلوبی را به دنبال دارد. مشکل ناباروری هم مسئله ای فردی و خصوصی و هم یک مسئله اجتماعی است و تاثیرات چشمگیری در زندگی افراد نابارور دارد. اغلب زوج های نابارور درماندگی، غم و افسردگی، عصبانیت و نداشتن امید به آینده را تجربه می کنند. زنان نابارور بیشتر از مردان در معرض احساس فقدان هدف در زندگی، عدم هویت و کاهش عزت نفس قرار داشته نسبت به همسر از مهارت های مقابله ای ضعیف تری برخوردارند.

در واقع زنان بار گناه بیشتری را به خاطر ناباروری تحمل می کنند و بیشتر در معرض آسیب پذیری و انگ های اجتماعی و خانوادگی و اعمال خشونت بصورت فیزیکی، کلامی و یا جنسی از طرف همسر، خانواده همسر و خانواده خود می باشند. ارزیابی و درمان ناباروری با استفاده از آزمون های آزمایشگاهی فراوان، پیگیری های سونوگرافی متوالی، قوانین سختگیرانه برای مقاربت و چرخه های ناموفق میتواند تأثیر مخرب بر زندگی جنسی زوجین داشته، با ایجاد اضطراب، افسردگی و فشار روحی شدید، به مشکلات عاطفی و زناشویی، ایجاد استرس جنسی، کاهش صمیمیت جنسی، اختلال کارکرد جنسی، کاهش رضایت جنسی و در نهایت به ازهم پاشیدگی رابطه زناشویی و طلاق بیانجامد. بسیاری از زوج های نابارور کاهش لذت جنسی، کاهش تمایل جنسی و تبدیل فعالیت جنسی به فعالیتی مکانیکی، اجباری و هدفمند را گزارش نموده اند.

روابط جنسی یکی از مهم ترین عوامل موثر بر خوشبختی زندگی زناشویی است که اگر قانع کننده نباشد، منجر به احساس شکست، ناکامی و عدم امنیت و کاهش رضایت جنسی می شود، ناباروری و درمان های کمک باروری می تواند با مداخله در روابط جنسی منجر به کاهش تمایلات جنسی و اختلال عملکرد جنسی گردد.

بر اساس گزارشات در ایران، بسیاری از زوجین نابارور از عدم رضایت در روابط جنسی رنج می برند و درصد بالایی از طلاق ها به همین علت می باشد. یکی ازاختلالات شایع کارکرد جنسی در زنان نابارور، عدم ارتباط و عدم توانایی در صحبت کردن در مورد مشکل جنسی خود می باشد که در مداخلات جهت بهبود اختلالات جنسی می بایست مورد توجه قرار گیرد.