بسیاری از ما نمی‌توانیم روزمان را بدون یک فنجان قهوه آغاز کنیم. جالب است بدانید که حدود ۶۲ درصد مردم آمریکا، هر روز قهوه می‌نوشند. اگر شما هم جزء این گروه هستید، بهتر است از تاثیر کافئین روی سلامت باروری خود آگاه شوید. تاکنون تحقیقات زیادی ثابت کرده‌اند که سبک زندگی و عادات غذایی سالم، می‌توانند بر سلامت و بهبود کیفیت اسپرم تاثیر بگذارند. در این جا به قهوه و نوشیدنی‌های کافئین‌دار می‌پردازیم. کافئین چیست؟ کافئین به طور طبیعی در دانه‌های قهوه، کاکائو، چای و برخی گیاهان یافت می‌شود و سیستم عصبی مرکزی را برای افزایش هوشیاری و تمرکز ذهنی تحریک می‌کند. حدود ۹۹ درصد کافئین، ظرف ۴۵ دقیقه پس از مصرف جذب می‌شود. این ماده را می‌توان در طیف گسترده‌ای از غذاها و نوشیدنی‌های فراتر از قهوه؛ از جمله چای، نوشیدنی‌های انرژی‌زا، نوشابه‌های گازدار، شکلات و پودرهای مکمل یافت. حتی برخی از قهوه‌ها و چای‌های «بدون کافئین» هم حاوی دوز کم آن هستند. چگونه کافئین بر سلامت باروری مردان تاثیر می‌گذارد؟ کافئین با کاهش کیفیت اسپرم، به ویژه زمانی که بیش از حد مصرف شود، مرتبط است. از سوی دیگر، مصرف متوسط ​​کافئین، ممکن است واقعا برای اسپرم مفید باشد. در ادامه به توضیح هر دو مورد خواهیم پرداخت. یک مطالعه در سال۲۰۱۶، نشان داد که مصرف نوشابه‌های کافئین‌دار و نوشیدنی‌های انرژی‌زا، سلامت باروری مردان کاهش می‌دهد. همچنین زنانی که چای می‌نوشند، شانس بارداری کمتری دارند. یک مطالعه در سال ۲۰۱۰، نشان داد افرادی که نوشابه‌های کافئین‌دار مصرف می‌کنند؛ میانگین حجم مایع منی، غلظت، تعداد و درصد اسپرم کمتری دارند. یک مطالعه دیگر که روی بیش از هزار مرد انجام شد؛ حاکی از آن بود که مصرف بیش از ۳ فنجان قهوه در روز، کیفیت اسپرم را کاهش می‌دهد. اما در غلظت آن تفاوتی ایجاد نمی‌کند.  محققان این مطالعه خاطر نشان کردند که کافئین، احتمالا از الکل و سیگار هم تأثیر مخرب‌تری بر سلامت باروری مردان (کیفیت اسپرم) دارد. برخی تحقیقات حیوانی نشان می‌دهد که قرار گرفتن در معرض کافئین (حتی دوز کم)، در طول دوران بلوغ، ممکن است آناتومی بیضه‌ها تغییر دهد. علاوه بر این، کافئین ممکن است با تولید تستوسترون تداخل داشته باشد و شروع بلوغ جنسی را به تأخیر بیندازد. مطالعات انسانی در این زمینه محدود است. تاثیرات مثبت کافئین روی سلامت باروری مردان مطالعه‌ای در سال ۱۹۷۶، تأثیر کافئین را روی اسپرم انسان، در شرایط آزمایشگاهی بررسی کرد. محققان دریافتند که کافئین، حرکت اسپرم را تحریک کرده و طول عمرش را افزایش می‌دهد. قرار گرفتن اسپرم موش هم در معرض کافئین، باعث بهبود تحرک، سرزندگی و افزایش نرخ لقاح تخمک می‌شود. آیا این موضوع داخل بدن انسان هم صدق می‌کند؟ بله. محققان دریافتند که میانگین تحرک اسپرم با مصرف قهوه افزایش می‌یابد. حتی برای کسانی که بیش از شش فنجان قهوه در روز می‌نوشند! به طور کلی تحرک اسپرم این افراد بیش‌تر بود. برخی مطالعات روی اثر منفی کافئین بر سلامت باروری مردان تاکید دارند، در حالی که بعضی از تأثیرات مثبت آن می‌گویند. اما چرا؟ این به قند نوشیدنی مصرفی بستگی دارد. اکثر نوشیدنی‌های کافئینی و قهوه‌های آماده، حاوی قند هستند که همه چیز از جمله تعداد اسپرم و عملکرد بیضه‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهند. آیا مقدار خاصی از کافئین وجود دارد که برای اسپرم بی‌خطر باشد؟ بله. طبق تحقیقی در سال ۲۰۱۰، مشخص شد که مصرف روزانه‌ی کم (۱۰۱-۲۰۰ میلی‌گرم) تا متوسط ​​(۲۰۱-۸۰۰ میلی‌گرم) کافئین، با کاهش کیفیت مایع منی مرتبط نیست. البته اگر حاوی قند نباشد! این موضوع در مورد نوشابه یا نوشیدنی‌های حاوی شکر صادق نیست. یک فنجان قهوه به طور متوسط ​​حاوی ۹۶ میلی‌گرم کافئین است. بنابراین یک تا دو فنجان قهوه در روز، احتمالا بر سلامت باروری مردان تأثیر منفی نمی‌گذارد. اکثر متخصصان سلامت باروری معتقدند مردانی که روزانه کافئین کم تا متوسطی دریافت می‌کنند، شانس بهتری برای تولید اسپرم سالم دارند.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع

سرطان پستان زمانی ایجاد می‌شود که سلول‌های بافت آن‌، بدون کنترل رشد کنند. انواع زیادی از سرطان پستان وجود دارد و علائم بسیار متفاوت است. برخی افراد مبتلا، هیچ نشانه‌ای از بیماری ندارند. طبق داده‌های موسسه ملی سرطان (NCI) اعلام کرده است که در ایالات متحده، حدود ۱۲ درصد از زنان در طول زندگی خود به سرطان پستان مبتلا می‌شوند. این بدان معناست که از هر هشت زن یک نفر با این بیماری روبرو خواهد شد. در این شرایط، تشخیص زودهنگام، بسیار مهم خواهد بود. ممکن است هنگام انجام فعالیت‌های روزمره مانند دوش گرفتن، تغییراتی را در پستان‌های خود مشاهده کنید. انجمن سرطان آمریکا (ACS)، توصیه می‌کند؛ اگر در معرض خطر متوسط ​​ابتلا به سرطان پستان هستید، ماموگرافی‌های غربالگری را به طور منظم، بین سنین ۴۵ تا حدود ۵۴ سالگی انجام دهید.  اگر خطر ابتلا به سرطان پستان در شما بیشتر است، غربالگری سالانه را از ۳۰ سالگی شروع کنید. خطر بالا یعنی: سابقه خانوادگی سرطان پستان جهش‌های ژنتیکی خاص پرتودرمانی قبلی قفسه سینه برخی از شرایط سلامتی در اینجا به برخی از علائم اولیه سرطان پستان اشاره می‌کنیم. در این شرایط، برای صحبت با یک پزشک متخصص تردید نکنید: وجود توده وجود توده در پستان، (گاهی به اندازه یک نخود)، شایع‌ترین علامت اولیه‌ی این نوع سرطان است. البته ممکن است این توده، یک کیست غیر سرطانی سینه - یک توده پر از مایع - یا یک بیماری فیبروکیستیک باشد. توده‌های سرطانی به احتمال زیاد بدون درد و با لبه‌های نامنظم هستند. گاهی هم می‌توانند نرم، گرد، حساس یا حتی دردناک باشند. وجود توده در زیر بغل نیز می‌تواند نگران‌کننده باشد. تغییرات ظاهری سینه برخی تغییرات پستان طبیعی هستند و می‌توانند به دلیل تغییرات وزن، افزایش سن، زمان پریود، زادبس یا دوران بارداری رخ دهند. داروهای هورمونی مانند قرص‌های ضدبارداری می‌توانند بافت پستان‌ها را متراکم‌تر کنند. انواع سرطان پستان، مانند سرطان التهابی تهاجمی پستان، ممکن است بدون هیچ توده‌ای ظاهر شوند. تغییرات ظاهری اولیه پستان که می‌تواند نشانه سرطان باشند، عبارتند از: تورم تمام یا بخشی از پستان فرورفتگی: پوست پستان شبیه پوست پرتقال می‌شود. فرورفتگی معمولا از علائم سرطان پستان التهابی است. تغییرات پوستی مانند خشکی، ضخیم شدن فرورفتگی که با درآوردن سوتین از بین نمی‌رود. تغییر رنگ ناگهانی سایر تغییرات در شکل و اندازه سینه، که با دلایل طبیعی یا عوارض مرتبط با دارو قابل توضیح نیستند. تغییرات نوک پستان تغییرات نوک پستان که ممکن است از علائم سرطان پستان باشد که عبارتند از: نوک پستان فرو رفته: اگرچه این مورد به شکل طبیعی نیز رخ می‌دهد و الزاما نشانه‌ی سرطان نیست! تغییرات پوستی در ناحیه نوک پستان: شامل قرمزی، خشکی یا پوسته پوسته شدن ترشحات غیر شیر مادر، مانند خون: این امر همچنین می‌تواند در اثر قرص‌های ضدبارداری، داروها و عفونت هم ایجاد شود. درد سفتی بافت سینه پستان شما ممکن است سفت شود. ممکن است در قسمت یا تمام آن احساس درد داشته باشید. البته این دو مورد ممکن است نشانه‌ی بیماری‌های کم‌خطر یا صرفا عارضه‌ی داروهای ضدبارداری باشند. همچنین، قرص‌های ضدبارداری ممکن است باعث ایجاد فیبروز شوند. یک بیماری شایع که باعث ایجاد توده در پستان می‌شود. علائم شامل درد، به ویژه در حوالی قاعدگی است.  شاید با یافتن هر کدام از این نشانه‌ها نگران شوید. اما به خاطر داشته باشید که اکثر آن‌ها ممکن است به دلیل سرطان نباشند. اگر متوجه هر کدام از این تغییرات شدید، در اسرع وقت به پزشک متخصص مراجعه کنید. آمارها نشان می‌دهد که سرطان پستان حدود ده سال زودتر در زنان ایرانی، نسبت به سایر زنان جهان شروع می‌شود. یکی از نیازهای نادیده گرفته شده در این زنان، روابط جنسی توام با رضایت و صمیمیت است. اکثر بیماران بهبودیافته از سرطان، با انواعی از اختلالات جنسی روبرو می‌شوند. درک این مشکلات و کسب دانش برای پیشگیری از بروز اختلالات یا درمان آن ضروری است. قبلا در سلامت باروری به توضیح زندگی جنسی پس از ابتلا به سرطان پستان پرداختیم.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع

خونریزی واژینال یا لکه بینی که از نظر پزشکی به عنوان خونریزی پس از مقاربت شناخته می‌شود، می‌تواند نگرا‌ن‌کننده باشد. اگر خونریزی بعد از رابطه جنسی بیش از یک بار اتفاق افتاد، وقت آن است که با پزشک متخصص سلامت جنسی مشورت کنید. برخی از مشکلات سلامتی مانند عفونت یا سرطان دهانه رحم نیز می‌توانند باعث خونریزی بعد از رابطه جنسی شوند. اما اکثر دلایل آن خطرناک نیستند. در این جا با برخی از دلایل خونریزی واژینال پس از رابطه جنسی می‌پردازیم: ۱- خشکی واژن: اگر واژن مرطوب نباشد و شما برانگیخته نشده باشید، اصطکاک هنگام دخول می‌تواند به بافت‌های حساس واژن آسیب زده و منجر به خونریزی شود. خشکی واژن معمولا ناشی از موارد زیر است: تغییرات هورمونی: کاهش سطح استروژن پس از زایمان، دوران شیردهی، دوران پیش از زادبس (یائسگی) و بعد از آن شیمی درمانی: شیمی درمانی با کاهش تولید استروژن و پروژسترون توسط تخمدان‌ها، باعث خشکی واژن می‌شود. ۲- داروها:هر نوع داروی ضد بارداری هورمونی می‌تواند منجر به لکه بینی بعد از مقاربت شود. لکه بینی بین دوره‌های قاعدگی، خشکی واژن یا خونریزی ناگهانی هنگام استفاده از این داروها شایع است. دستگاه (IUD) نیز می‌تواند باعث خونریزی شود. ۳- عفونت‌های مقاربتی:عفونت‌های مقاربتی (STIs) می‌توانند باعث خونریزی پس از رابطه جنسی شوند. به‌ویژه اگر عفونت منجر به التهاب دهانه رحم (سرویسیت) شده باشد. دهانه رحم بسیار تحریک شده نیز ممکن است خونریزی کند. بیماری‌های مقاربتی مانند کلامیدیا، سوزاک، تریکومونیازیس و تبخال می‌توانند باعث عفونت دهانه رحم شوند. سوزاک و کلامیدیا ممکن است منجر به بیماری التهابی لگن (PID) شوند. قبلا در سلامت باروری به توضیح (PID) پرداختیم. این عفونت می‌تواند باعث خونریزی بین دوره‌های قاعدگی، خونریزی بعد از رابطه جنسی، درد لگن، ترشحات غیر معمول و بوی بد شود. PID درمان‌نشده نیز می‌تواند منجر به ناباروری شود. بیشتر افراد علائم بیماری های مقاربتی را ندارند. به همین دلیل در صورت داشتن علائمی مانند خونریزی غیرطبیعی، به پزشک مراجعه کنید. ۴- پولیپ رحم و دهانه رحمپولیپ‌ها بافت‌هایی مانند قطرات اشک هستند که در دستگاه تناسلی روی دهانه رحم یا داخل رحم تشکیل می‌شوند. آن‌ها رگ های خونی زیادی دارند که در صورت آسیب ممکن است خونریزی کنند. پولیپ‌های دهانه رحم می‌توانند از دهانه رحم به داخل واژن آویزان شده و هنگام دخول پاره شوند. پولیپ‌های داخل رحم نیز ممکن است در حین رابطه جنسی تحریک شوند. این بیماری در افرادی که بیش از ۴۰ سال سن دارند یا وارد دوران قبل از زادبس (یائسگی) شده‌اند، شایع‌تر است. پولیپ‌های رحم و دهانه رحم معمولا خوش‌خیم هستند. به این معنی که غیر سرطانی هستند. در موارد نادر، می توانند به سرطان آندومتر و دهانه رحم تبدیل شوند. ۵- واژینوز باکتریایی یا عفونت مخمریهر نوع عفونتی ممکن است باعث التهاب، تحریک و خونریزی شود. واژینوز باکتریایی (BV) که در اثر رشد بیش از حد باکتری‌ها ایجاد می‌شود، شایع‌ترین عفونت واژن در بین افراد بین ۱۵ تا ۴۴ سال است. اکثر زنان حداقل یک عفونت قارچی را در طول زندگی خود تجربه می‌کنند. علائم BV می‌تواند شامل موارد زیر باشد: ترشحات سفید یا خاکستری خارش سوزش بوی بد واژن تورم خونریزی شایع‌ترین علامت واژینوز باکتریایی یا عفونت قارچی نیست. اکثر افراد مبتلا به BV هیچ علامتی ندارند. ۶- فیبروئید رحم فیبروم رشد غیر سرطانی بافت عضلانی رحم است که می‌تواند به کوچکی یک نخود یا بزرگ‌تر از گریپ‌فروت باشد. فیبروم‌ها ممکن است در حین رابطه جنسی،‌ خونریزی کنند. بیش از ۷۵ درصد زنان در مقطعی از سال‌های باروری (۳۰ تا ۴۰ سالگی) فیبروم دارند. اکثر زنان علائم خاصی ندارند. درمان، معمولا ضروری نیست مگر اینکه فیبروم بسیار بزرگ شود. اگر این اتفاق بیفتد، گزینه های درمانی، از جمله دارو یا جراحی لازم است. ۷- سرطان دهانه رحم سرطان دهانه‌ی رحم، در ناحیه بین کانال واژن و انتهای رحم رخ می‌دهد. خونریزی هنگام رابطه جنسی علامت اصلی این سرطان است. خونریزی معمولا کم و بدون درد است. سرطان دهانه رحم در صورت تشخیص زودهنگام، قابل درمان است. HPV یا همان (ویروس پاپیلومای انسانی) هم می‌تواند منجر به سرطان دهانه رحم شود. با علائم و نشانه‌های این ویروس در سایت سلامت باروری آشنا شوید. اگر به طور منظم خونریزی غیرطبیعی دارید، در اسرع وقت به پزشک متخصص سلامت جنسی مراجعه کنید.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع

برخی افراد در حین یا بعد از ارگاسم، گرفتگی دردناکی در اندام تناسلی یا زیر شکم تجربه می‌کنند که به آن «دیس ارگاسم» می‌گویند. علت اغلب ارگاسم‌های دردناک، ناشی از عوامل فیزیکی، عاطفی یا روانی است. هم زنان و هم مردان می‌توانند دیس ارگاسم را تجربه کنند. ارگاسم دردناک یک پدیده نادر نیست. به طوری که حدود ۷۵ درصد از زنان در طول رابطه جنسی، حداقل یک بار درد دارند. بین یک تا ۲۵ درصد مردان هم دیس ارگاسم را تجربه می‌کنند. این موضوع ربطی به نوع رابطه جنسی و طریقه به ارگاسم رسیدن فرد ندارد. دیس ارگاسم می‌تواند با سایر بیماری‌ها از جمله واژینیسموس و دیسپارونی ارتباط داشته باشد. واژینیسموس زمانی اتفاق می‌افتد که ماهیچه‌های واژن کاملا منقبض شده و دخول را غیر ممکن می‌سازد. دیسپارونی دردی در ناحیه تناسلی است که قبل، حین یا بعد از رابطه جنسی ایجاد می‌شود. هم زنان و هم مردان می‌توانند دیسپارونی را تجربه کنند. یک مطالعه در سال ۲۰۲۰، روی مردان، نشان داد که درد ارگاسم، در سطح آلت تناسلی رخ می‌دهد و ممکن است به بیضه‌ها، راست روده و پایین شکم هم گسترش یابد. حس درد می‌تواند مبهم باشد و تا ۲ روز ادامه یابد. بیماری‌های زمینه‌ای، داروها و عوامل روان‌شناختی (مانند اضطراب، افسردگی، اعتماد به نفس پایین، یا سوء استفاده جنسی در گذشته) می‌توانند باعث ارگاسم دردناک شوند. درد در زنان، ممکن است به علت ترس از دخول، تجربه تلخ گذشته و تمایل اندک به داشتن رابطه جنسی باشد. آیا ارگاسم دردناک خطرناک است؟ دیس ارگاسمی می‌تواند یک مشکل جدی باشد اگر با بیماری‌های زیر مرتبط باشد: آندومتریوز: این وضعیتی است که در آن بافتی که داخل رحم را می‌پوشاند، در خارج از آن رشد می‌کند. یکی از شایع‌ترین علائم آندومتریوز، درد لگن است. یک مطالعه منتشر شده در سال ۲۰۲۱، نشان داد که برخی از افراد مبتلا به آندومتریوز، در هنگام ارگاسم درد دارند. اختلال عملکرد عضلات کف لگن: عضلات کف لگن در طول ارگاسم منقبض می‌شوند. اگر انقباض آن‌ها به درستی انجام نشود، باعث دیس ارگاسمی می‌شود. بیماری التهابی لگن (PID): یکی از شایع ترین علائم PID درد لگن است که ممکن است باعث درد در حین رابطه جنسی و ارگاسم شود. قبلا در سلامت باروری به توضیح کامل این بیماری پرداختیم. فیبروم‌های رحمی: فیبروم‌ها، توده‌های غیرسرطانی در رحم هستند. در طول ارگاسم، رحم، دهانه رحم و عضلات واژن منقبض می‌شوند. فیبروم رحم ممکن است این انقباضات را مختل کند و منجر به درد شود. ارگاسم دردناک در مردان می‌تواند خطرناک باشد اگر با بیماری‌های زیر مرتبط باشد: هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات: این امر باعث بزرگ شدن پروستات می‌شود که با افزایش سن ایجاد شده و باعث مشکلات ادرار خواهد شد. قبلا در سلامت باروری به توضیح کامل بزرگی پروستات در مردان پرداختیم. انسداد مجرای انزال (EDO): اگر لوله‌ای که اسپرم را به مجرای ادرار می‌رساند، مسدود شده باشد، خطرناک است. عفونت: عفونت‌هایی که باعث التهاب پروستات و مجرای ادرار می‌شوند، می‌توانند انزال دردناک ایجاد کنند.  داروها: داروهای ضد افسردگی و شل‌کننده‌های عضلانی ممکن است باعث انزال دردناک شوند. درد لگن: تحقیقات نشان داده است که تقریبا ۲۴ درصد از افراد مبتلا به سندرم درد مزمن لگن، درد در حین انزال را گزارش کرده‌اند. آسیب جراحی: حدود ۹ تا ۳۳ درصد از افراد، پس از برداشتن پروستات، به دلیل آسیب عصبی در حین عمل، انزال دردناک دارند. تروما: آسیب مجرای دفران (لوله‌ای که اسپرم را از بیضه‌ها خارج می‌کند) و آسیب عصبی ممکن است باعث انزال دردناک شود. سنگ کیسه منی: در این بیماری، سنگ‌های کوچکی در غدد تولیدکننده مایع منی تشکیل می‌شوند. افراد مبتلا به عفونت، سرطان پروستات، رفلاکس ادرار یا دیابت بیشتر از دیگران در معرض ابتلا هستند. وازکتومی: برخی افراد، پس از وازکتومی، درد در حین انزال را گزارش کرده‌اند. اگرچه این اتفاق بسیار نادر است. سندرم زینر: این یک اختلال رشد، در دستگاه ادراری - تناسلی است که ممکن است باعث انسداد مجرای انزال و در نتیجه دیس ارگاسم شود. دیس ارگاسم چگونه تشخیص داده می‌شود؟ این بیماری بر اساس علائم، سابقه سلامتی و معاینه فیزیکی تشحیص داده می‌شود. انجام آزمایش و روش‌های تصویربرداری مانند سونوگرافی و MRI، می‌توانند به تشخیص آندومتریوز و فیبروم‌های رحمی کمک کنند. درمان، بسته به شرایط و علل ایجاد، متفاوت خواهد بود. اگر درد ارگاسم، سلامت جنسی، جسمی و روابط عاطفی شما را تحت تاثیر قرار داده، به پزشک متخصص مراجعه کنید.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع  

اگرچه ابتلا به عفونت‌های قارچی در زنان شایع است اما مردان نیز می‌توانند به این بیماری مبتلا شوند. حدود ۳۷ درصد از مردان مبتلا به عفونت‌های قارچی هیچ علامتی ندارند. در حالی که ۲۷ درصد بالانیت و التهاب پوست ختنه‌گاه را تجربه می‌کنند. خوشبختانه اکثر عفونت‌های قارچی دستگاه تناسلی در عرض چند هفته و با استفاده از داروهای بدون نسخه از بین می‌روند. علائم معمولا عبارتند از: احساس سوزش هنگام ادرار ترشحات غلیظ، سفید، توده‌ای و بدبو خارش لکه‌های اطراف و بالای آلت تناسلی درد و تورم درد هنگام رابطه جنسی (قبلا در سلامت باروری به توضیح ۱۲ دلیل درد آلت تناسلی در مردان پرداختیم.) پوسته‌های سفید و ترک خورده لکه‌های براق اطراف آلت تناسلی در صورت مشاهده این نشانه‌ها به پزشک مراجعه کنید. برخی از این علائم ممکن است نشانه بیماری‌های مقاربتی هم باشند. عفونت قارچی چگونه رخ می‌دهد؟ اگر با فردی که دارای بیماری است، رابطه جنسی داشته باشید ممکن است مبتلا شوید. با این حال عفونت قارچی یک بیماری مقاربتی نیست و بدون داشتن رابطه جنسی نیز می‌توان به آن مبتلا شد. علل و عوامل خطر: عوامل متعددی وجود دارند که می‌توانند احتمال ابتلا به عفونت‌های قارچی را افزایش دهند. از جمله: بهداشت فردی ضعیف سیستم ایمنی ضعیف ناشی از دارو یا مشکلات سلامتی مصرف طولانی مدت و بدون تجویز پزشک آنتی‌بیوتیک‌ها (این کار سبب از بین بردن باکتری‌های مفید بدن می‌شود.) پوشیدن لباس زیر تنگ پوشیدن لباس زیر خیس استفاده از محصولات بهداشتی ناسازگار با پوست بدن چاقی استفاده از لوبریکانت‌ها یا کاندوم‌های بر پایه مواد روغنی عفونت‌های قارچی در مردانی که ختنه نشده‌اند، بیش‌تر رخ می‌دهد. زیرا محیط گرم و مرطوب زیر پوست ختنه، محل مناسبی برای رشد آن‌هاست. درمان: در اکثر موارد پمادهای ضدقارچ (بدون نسخه)، به رفع عفونت کمک می‌کنند. در صورت تشدید و تداوم بیماری، داروهای خوراکی تجویز خواهند شد. پیشگیری: از تماس جنسی با فردی که عفونت دارد پرهیز کنید. از کاندوم استفاده کنید. همواره محیط دستگاه تناسلی را تمیز و خشک نگه دارید. عفونت‌های قارچی اغلب دوباره عود می‌کنند. توصیه می‌شود تا در صورت مشاهده علائم، به پزشک متخصص سلامت جنسی مراجعه کنید. زیرا با توجه به نشانه‌های مشابه، احتمال وجود بیماری‌های مقاربتی نیز وجود دارد.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع      

درد آلت تناسلی در حین یا بعد از رابطه جنسی، یک موضوع نسبتا شایع بوده که در اکثر موارد به راحتی قابل درمان است. این موضوع برای زنان شایع‌تر است اما در این مطلب به دلایل بروز این مشکل در آقایان می‌پردازیم. به طور کلی علت آن می‌تواند مشکلات عصبی، بیماری‌های پوستی، تبخال تناسلی یا اضطراب باشد. ۱- بیماری پیرونی یا کجی آلت تناسلی بیماری پیرونی که به عنوان انحنای آلت تناسلی نیز شناخته می‌شود، یکی از علل شایع درد آلت تناسلی است. درد آلت تناسلی در حین رابطه جنسی می‌تواند نشانه اولیه این بیماری باشد. علت دقیق آن مشخص نیست، اما محققان گمان می‌کنند که آسیب‌های حاد و مزمن آلت تناسلی یا بیماری‌های خودایمنی در ایجاد آن نقش دارند. ۲- تبخال تناسلی یا عفونت اگر زخم دردناک یا بثورات تاولی دارید، به پزشک مراجعه کنید. این ممکن است نشانه‌ی تبخال تناسلی باشد. یک عفونت مقاربتی رایج که می‌تواند هر دو جنس را درگیر کند. تبخال تناسلی توسط یکی از دو سویه ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) ایجاد می‌شود. قبلا در سلامت باروری به توضیح کامل تبخال تناسلی پرداختیم. ۳- پوست ملتهب تورم پوست ختنه‌گاه، که بالانیت نامیده می‌شود، اغلب به دلیل عفونت، آلرژی یا سایر تحریکات پوستی به وجود می‌آید. یکی از اولین علائم ممکن است درد یا قرمزی باشد. این موضوع در افرادی که ختنه نشده‌اند یا دیابت کنترل نشده دارند، شایع‌تر است. بالانیت معمولا به دلیل عفونت قارچی ایجاد می‌شود. ۴- آسیب اعصاب اگر ورزش‌هایی را انجام می‌دهید که شامل ضربه به کشاله ران یا دوره‌های طولانی نشستن (مانند دوچرخه‌سواری) است، احتمال آسیب به عصب پودندال وجود دارد. عصب پودندال حس ناحیه تناسلی را تامین می‌کند که در صورت آسیب، ممکن است مقاربت دردناک را به همراه داشته باشد. ۵- پروستاتیت انزال دردناک اغلب نشانه‌ی التهاب پروستات است. قبلا در سلامت باروری به توضیح علائم و نشانه‌های پروستات بزرگ در مردان پرداختیم. پروستاتیت می‌تواند باعث درد یا ناراحتی در ناحیه مقعد، آلت تناسلی، بیضه‌ها، پایین شکم یا پشت شود. این می‌تواند توسط عوامل بسیاری، از جمله عوارض دستگاه ادراری و عفونت‌های مقاربتی (STIs) ایجاد شود. ۶- فرنولوم کوتاه فرنولوم نواری از پوست در قسمت زیرین آلت تناسلی است که سر آلت را به پوست ختنه‌گاه پیوند می‌دهد. اگر این بافت کوتاه باشد در هنگام نعوظ، درد ایجاد می‌کند. ۷- مشکلات پوستی افراد مبتلا به پسوریازیس ممکن است لکه‌هایی روی اندام تناسلی خود مشاهده کنند. در مردان، بثورات پوستی می‌تواند روی آلت تناسلی، بیضه‌ها، ناحیه شرمگاهی، باسن و پرینه (ناحیه بین مقعد و کیسه بیضه) ظاهر شود. علاوه بر این، اگر قسمت‌های نازک و سفیدی از پوست، روی آلت تناسلی خود مشاهده کردید؛ ممکن است به لیکن اسکلروز مبتلا باشید. این وضعیتی است که باعث ایجاد پوست نازک، لکه‌دار و تغییر رنگ می‌شود. افراد مبتلا به این بیماری ممکن است در هنگام نعوظ با پارگی پوست آلت تناسلی مواجه شوند. ۸- تنش یا اضطراب درد در ناحیه تناسلی می‌تواند با مسائل عاطفی مرتبط باشد. همچنین مطالعات نشان داده که مردان مبتلا به درد نواحی لگن، نسبت سایرین، اضطراب بیش‌تری دارند. ۹- پوست ختنه‌گاه تنگ اگر ختنه نشده‌اید، در هنگام نعوظ، پوست ختنه‌گاه به عقب رانده می‌شود. اگر پوست در سر آلت گیر کند و جمع نشود، دردناک است. این حالت فیموزیس نام دارد. در این شرایط، ختنه کمک‌کننده خواهد بود. ۱۰- رابطه جنسی زیاد رابطه جنسی زیاد ممکن است باعث درد آلت تناسلی شود. در این شرایط معمولا جای نگرانی نیست. ۱۱- پارافیموز اگر در هنگام نعوظ، پوست ختنه‌گاه پس از جمع شدن به سمت جلو رانده نشود؛ پارافیموز رخ می‌دهد. این یک اورژانس پزشکی است که در صورت حل نشدن می‌تواند باعث آسیب دائمی شود. ۱۲- پریاپیسم (مهم) اگر آلت تناسلی برای مدت طولانی در حالت نعوظ باقی بماند، باید هر چه سریع‌تر به پزشک مراجعه کنید. این وضعیتی است که به عنوان پریاپیسم شناخته می‌شود. این نکته مهم است که پریاپیسم وضعیتی است که آلت تناسلی برای مدت بیش از چند ساعت (مثلا ۴ ساعت) در وضعیت نعوظ باقی مانده باشد و معمولا همراه با درد است. همانطور که گفته شد این یک وضعیت خطرناک و اورژانس است که باید سریعا به پزشک مراجعه شود و در صورت عدم مراجعه‌ی به‌موقع می‌تواند سبب آسیب دائمی شود.   درمان‌ و راه‌حل‌: درمان بر اساس علت درد متفاوت خواهد بود. به عنوان مثال، اگر درد ناشی از عفونت باشد، ممکن است آنتی بیوتیک یا داروهای ضدویروسی تجویز شود. چند درمان خانگی وجود دارد که ممکن است به تسکین درد، کمک کند. تخلیه مثانه و دوش آب گرم قبل از رابطه جنسی، احتمالا موثر خواهد بود. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟ در صورت داشتن درد مداوم یا نشانه‌های زیر به پزشک متخصص سلامت جنسی مراجعه کنید: -  تغییر در مایع منی - ترشح غیر معمول -  تورم ناحیه تناسلی -  وجود ضایعات - پریاپیسم     دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع

شرکت Daye به تازگی یک تامپون جدید تولید کرده که می‌تواند بیماری‌های مقاربتی از جمله سوزاک و کلامیدیا را تشخیص دهد. این محصول الان در مرحله آزمایشی است و فقط در بریتانیا در دسترس است. احتمالا به زودی در ایالات متحده و اروپا قابل تهیه خواهد بود. از این تامپون برای بررسی وجود ۵ بیماری مقاربتی شایع، شامل کلامیدیا، سوزاک، تریکوموناس، مایکوپلاسما ژنیتالیوم و اورهاپلاسما استفاده می‌شود. آزمایشات در منزل گرفته می‌شود و سپس همراه با پرسشنامه تکمیل شده به آزمایشگاه ارسال می‌شود. افراد در عرض ۵ تا ۱۰ روز نتایج خود را دریافت می‌کنند. اگر آزمایش فردی مثبت شد مشاوره و خدمت درمانی در اختیارش قرار می‌گیرد. تامپون می‌تواند یک فناوری مناسب برای تشخیص بیماری‌های مقاربتی باشد و مانند سواب گرفتن از گلو یا نواحی تناسلی قابل استناد است. این شرکت محصولش را روی ۶۰۰ نفر آزمایش کرده و تنها یک درصد احتمال خطا وجود داشت. این در حالی است که در روش‌هایی مانند سواب گرفتن احتمال خطا حدود ۱۰ درصد است.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع

تستوسترون یا T پایین زمانی اتفاق می‌افتد که بیضه‌ها به اندازه کافی، این هورمون را تولید نمی‌کنند. تستوسترون برای سلامت استخوان، عضلات و عملکرد جنسی لازم است. علائم رایج تستوسترون پایین شامل کاهش تراکم استخوان، کاهش توده عضلانی و میل جنسی کم است. سطح تستوسترون به طور طبیعی با افزایش سن، کاهش می‌یابد. برخی داروها هم می‌توانند باعث شوند که تستوسترون شما سریعتر یا زودتر از حد معمول کاهش یابد. در حالی که برخی از مردان ممکن است علائم تستوسترون پایین را تجربه نکنند، برخی دیگر می‌توانند طیف گسترده‌ای از علائم را داشته باشند. این می‌تواند شامل موارد زیر باشد: میل جنسی کم مردان با تستوسترون پایین، اغلب میل جنسی کمی دارند. در این شرایط، میل جنسی شما کمتر شده، افکار جنسی کمتری دارید، یا کلمات و لمس مانند گذشته برای شما تحریک‌آمیز نیست. طبیعی است که با افزایش سن، کمتر به رابطه جنسی علاقه‌مند باشند. با این حال، در صورت عدم علاقه به داشتن رابطه جنسی برای مدت زمان بیشتر از ۶ ماه،‌ به پزشک مراجعه کنید.  کاهش حجم مایع منی تستوسترون به تولید و ترشح مایع منی (مایع حاوی اسپرم) کمک می‌کند. کاهش این هورمون باعث می‌شود تا هنگام انزال مایع منی کمتری خارج شود. هنوز مشخص نیست که آیا سطوح پایین تستوسترون بر تعداد اسپرم‌ها تأثیر می‌گذارد یا خیر. با این حال حجم کمتر مایع منی ممکن است شانس باردار شدن همسرتان را کاهش دهد. اختلال نعوظ اختلال نعوظ وضعیتی است که در آن دستیابی به نعوظ و حفظ آن سخت است. تستوسترون برای عملکرد جنسی ضروری است. مقدار کم این هورمون می‌تواند حفظ آلت تناسلی در حالت نعوظ را دشوار کند. با این حال، تستوسترون پایین، معمولا به تنهایی علت اصلی اختلال نعوظ نیست. عوامل مختلفی از جمله حال روحی،‌ خستگی و استرس نیز در نعوظ مردان نقش دارد. قبلا در سلامت باروری به توضیح کامل ED پرداختیم. ریزش موی بدن و صورت تستوسترون باعث ایجاد ویژگی‌های مردانه مانند ریش یا موهای ضخیم بدن می‌شود. اگر تستوسترون پایینی دارید، ممکن است متوجه شوید که موهای زیر بغل، ناحیه تناسلی و موهای سینه شروع به نازک شدن می‌کنند. تستوسترون پایین می‌تواند باعث کندی رشد ریش شود. با این حال، ریزش موی سر معمولا به ژنتیک مربوط می‌شود. خستگی خستگی مزمن و کاهش انرژی از عوارض جانبی رایج تستوسترون پایین است. خستگی ممکن است خفیف یا شدید باشد. در این شرایط، حتی اگر به اندازه کافی بخوابید، سطح انرژی پایین شما بهبود نمی‌یابد. دلیل اینکه چرا تستوسترون پایین باعث کاهش سطح انرژی می‌شود، به طور دقیق مشخص نیست. در برخی افراد، عامل حس خستگی، کم‌خونی است. در کم‌خونی، سطح گلبول‌های قرمز پایین است. تستوسترون پایین با کاهش تولید گلبول‌های قرمز و کم‌خونی مرتبط است. از دست دادن توده عضلانی تستوسترون به تحریک سنتز پروتئین کمک می‌کند. مردانی که تستوسترون پایینی دارند، اغلب توده عضلانی خود را از دست می‌دهند. از دست دادن عضله که به آن تحلیل عضلانی نیز می‌گویند، می‌تواند باعث کاهش انرژی شود. افزایش بافت پستان افراد از هر جنس دارای استروژن و تستوسترون هستند. اما زنان دارای استروژن بیشتری هستند که باعث رشد سینه‌ها می‌شود. عدم تعادل بین این دو هورمون می‌تواند باعث ژنیکوماستی شود، وضعیتی که در آن مردان به دلیل سطوح بالاتر استروژن و سطوح پایین تستوسترون، سینه‌های بزرگتری دارند. ژنیکوماستی در مردان بالای ۶۰ سال شایع‌تر است. افراد مبتلا به سرطان پروستات ممکن است به دلیل عارضه جانبی برخی از داروها به کاهش تستوسترون و در نتیجه ژنیکوماستی مبتلا شوند. قبلا در سلامت باروری به توضیح بزرگی پروستات و تاثیر آن روی زندگی جنسی مردان پرداختیم.  از دست دادن تراکم استخوان تستوسترون برای حفظ تراکم مواد معدنی استخوان، یعنی میزان کلسیم و مواد معدنی ضروری است. بدون تراکم مواد معدنی، احتمال شکستگی استخوان‌، زیاد است. تحقیقات نشان می‌دهد مردانی که تستوسترون پایینی دارند بیشتر در معرض خطر شکستگی و پوکی استخوان هستند. افسردگی تحقیقات متعدد نشان می‌دهد مردان مسن با تستوسترون پایین، اغلب دچار افسردگی و اضطراب هستند. با این حال، ارتباط بین علائم افسردگی و تستوسترون پایین به خوبی شناخته نشده است. شرایط مختلفی می‌تواند باعث افسردگی شود، بنابراین تشخیص اینکه آیا تستوسترون پایین به تنهایی دلیل افسردگی است یا خیر، دشوار است. مطالعات متعدد نشان داده مردان مسنی که برای درمان تستوسترون پایین از درمان جایگزین تستوسترون استفاده کرده‌اند، افسردگی‌شان نیز بهبود یافته‌ است. علائم کاهش تستوسترون در زنان زنان هم برای میل جنسی، رشد ماهیچه‌ها و سلامت استخوان‌ها، به مقدار مشخصی از تستوسترون نیاز دارند. سطح تستوسترون زنان نیز با افزایش سن کاهش می‌یابد. در نتیجه، زنانی که سطح تستوسترون پایین‌تری دارند ممکن است با عوارض جانبی مشابه مردان، مانند کاهش توده عضلانی یا تراکم استخوان و میل جنسی کم مواجه شوند. با این حال، عوامل متعددی می‌توانند باعث ایجاد این علائم شوند. علائم تستوسترون پایین در کودکان تستوسترون پایین در کودکان شایع نیست، اما ممکن است. اگر پسرها قبل یا در طول بلوغ تستوسترون پایینی داشته باشند، علائم زیر را تجربه می‌کنند: کاهش سرعت رشد کاهش موهای ناحیه تناسلی رشد آهسته بیضه و آلت تناسلی که در نهایت می‌تواند اندازه آن‌ها را محدود کند شکل نگرفتن صدای مردانه ضعف عضلات چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟اگر علائم کاهش تستوسترون، سلامت، خلق و خو یا زندگی جنسی شما را تحت تأثیر قرار داده، به پزشک متخصص سلامت جنسی مراجعه کنید. او به شما در یافتن درمان مناسب کمک خواهد کرد.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع

طبیعی است که با افزایش سن، شکل و عملکرد واژن، مانند بقیه قسمت‌های بدن تغییر کند. در اواخر دهه ۲۰ و ۳۰ سالگی، به دلیل ترشح کافی هورمون‌های استروژن و پروژسترون، ترشحات واژن نیز بیش‌تر است. اغلب زنان، اولین بارداری خود را بین دهه ۲۰ تا ۳۰ سالگی تجربه می‌کنند که تاثیر زیادی در میزان تحریک‌پذیری و ظاهر واژن دارد. نوسانات استروژن پس از بارداری و در دوران شیردهی، می‌تواند منجر به خشکی واژن شود. برخی از روش‌های هورمونی کنترل بارداری نیز چنینن عوارضی دارند. بارداری همچنین می‌تواند عضلات کف لگن را ضعیف کند. در طول زایمان واژینال، ماهیچه‌های کف لگن ممکن است طی عبور سر کودک کشیده شده یا پاره ‌شوند. بسیاری از خانم‌ها، در رابطه‌های جنسی پس از زایمان، متوجه می‌شوند که واژنشان کمی جا باز کرده. این پدیده به شل شدن واژن معروف است.  زایمان واژینال همچنین می‌تواند ظاهر بیرونی واژن (فرج) را تغییر دهد. بیرون واژن ممکن است شل به نظر برسد یا بافت اضافی پیدا کند که با افزایش سن هم قابل مشاهده است. این تنها بخشی از تغییرات ناشی از زایمان و افزایش سن است. اگر در حین زایمان، دچار پارگی شدید نشوید؛ واژن معمولا به شکل اولیه خود باز می‌گردد. تغییرات واژن در ۴۰ و ۵۰ سالگی در طول دهه‌های ۴۰ و ۵۰، بدن شما به تدریج استروژن کمتری تولید می‌کند. به طور متوسط، اکثر زنان ایالات متحده، حدود ۵۲ سالگی وارد زادبس (یائسگی) می‌شوند.  استروژن، کلاژن واژن را حجیم و محیط را مرطوب نگه‌می‌دارد. همچنین به خونرسانی این ناحیه کمک می‌کند. با این حال، در دوران پیش از زادبس، بافت واژن نازک‌تر و انعطاف‌پذیرتر می‌شود. واژن شما همچنین ممکن است ترشحات کمتری داشته باشد. در این زمان، خشکی، درد و تحریک‌پذیری کمتر (به خصوص در هنگام رابطه جنسی)، وجود دارد. درصورت مشکل داشتن حین رابطه و پریشانی از این موضوع به متخصصین سلامت جنسی مراجعه کنید. پس از زادبس نیز ممکن است با خشکی واژن و نازک شدن بافت آن (آتروفی ولوواژینال)، مواجه شوید. همچنین تغییرات ظاهر فرج نیز محتمل خواهد بود. کلیتوریس شما ممکن است کوچک شود، لب‌های آن تغییر رنگ دهند و افتاده به نظر برسند.  افزایش سن با تغییر باکتری‌های واژن نیز همراه است که می‌تواند خطر ابتلا به عفونت‌هایی مانند واژینوز باکتریایی (BV) را افزایش دهد. بنابراین اگر پس از یائسگی دچار خارش یا ترشحات بدبو شدید، ریسک عفونت واژن را در نظر بگیرید. چگونه با افزایش سن، واژن سالمی داشته باشیم؟ از روان‌کننده‌ها استفاده کنیدبرای افرادی که خشکی واژن را به دلیل نوسانات موقت استروژن یا زادبس تجربه می‌کنند، استفاده از روان کننده‌ها موثر است. روان‌کننده، درد و ناراحتی در حین رابطه جنسی را کاهش می‌دهد. از مرطوب کننده واژن استفاده کنیدمرطوب کننده واژن، می‌تواند با آبرسانی مجدد، به کاهش خشکی بافت آن کمک کند. این محصولات به تسکین خارش ناشی از خشکی و درد ناشی از رابطه جنسی هم کمک می‌کنند. شما می توانید روزانه یا حداقل هر دو تا سه روز یکبار از مرطوب کننده‌های واژن استفاده کنید، حتی اگر رابطه جنسی ندارید. تمرینات لگن را انجام دهیدعضلات کف لگن خود را با تمرینات ورزشی تقویت کنید. تمرینات کگل که با نام دیگر تمرینات کف لگن نیز شناخته می‌شوند، شامل فشار دادن و رها کردن عضلات کف لگن است. تحقیقات همچنین نشان داده است که انجام مداوم تمرینات لگن پس از زایمان، می‌تواند به بهبود جریان خون و تقویت عضلات اطراف واژن کمک کند. از استروژن موضعی استفاده کنیدکرم مکمل استروژن می‌تواند به کشسانی بیشتر بافت واژن کمک کند. بیشتر زنان می توانند با خیال راحت استروژن واژن از این محصولات استفاده کنند. مکمل‌های استروژن برای برخی از افراد، مانند بهبودیافتگان سرطان سینه، توصیه نمی‌شود. قبل از شروع هر مکمل استروژن، با پزشک مشورت کنید. رابطه جنسی را قطع نکنیدعوارض زادبس نباید موجب ترک یا کاهش رابطه جنسی شود. وقتی رابطه جنسی ندارید، واژن سفت‌تر و بافت آن انعطاف‌پذیرتر می‌شود. ادامه رابطه جنسی می‌تواند به افزایش جریان خون و سالم نگه داشتن بافت واژن کمک کند سیگار نکشیددخانیات ممکن است موجب کاهش جریان خون واژن شود که به دنبال آن، خشکی و نازک شدن بافت رخ می‌دهد. این مواد همچنین سطح استروژن را کاهش و تاثیر افت هورمون‌های مرتبط با افزایش سن را تشدید می‌کند.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع

تغییرات میل جنسی حتی اگر هر روز اتفاق بیفتند، طبیعی است. معمولا میل جنسی زنان با افزایش سن، به دلیل چرخه‌های قاعدگی، بارداری، یائسگی (زادبس) و تغییرات زندگی، کاهش می‌یابد. البته، وقتی وارد یک دهه جدید از زندگیتان می‌شوید، تفاوت چشمگیری را مشاهده نخواهید کرد و این تغییرات به مرور رخ می‌دهند. میل جنسی زنان در دهه ۲۰ زندگی: میل جنسی، تمایل به داشتن رابطه جنسی است. بسیاری از عوامل بیولوژیکی و روانشناختی در میزان تمایل شما تاثیرگذار است. هورمون‌هایی مانند تستوسترون، استروژن و پروژسترون در میزان میل جنسی، برانگیختگی و ارگاسم نقش دارند. با افزایش سن، این هورمون‌ها کمتر ترشح شده و باعث کاهش میل جنسی می‌شوند. میل جنسی یک زن در ۲۰ سالگی، بسیار قوی است و سطح تستوسترون او هنوز کاهش پیدا نکرده است. عواملی مانند بچه‌دار شدن یا رابطه‌ی طولانی مدت، می‌تواند تمایل شما برای داشتن رابطه جنسی را تحت تاثیر قرار دهد. علاوه‌بر افزایش سن، تغییرات هورمونی در طول یک چرخه قاعدگی نیز روی میزان میل جنسی تاثیرگذار است. وقتی پریود هستید، استروژن کاهش می‌یابد و به آرامی در طول فاز فولیکولی زیاد شده و میل جنسی را افزایش می‌دهد. حدود دو هفته بعد، در طول تخمک‌گذاری (زمانی که احتمال باروری زیاد است)، سطح تستوسترون و استروژن شما به بالاترین حد خود می‌رسد و شما را برای داشتن رابطه جنسی آماده می‌کند. معمولا میل جنسی زنان در این زمان، به بالاترین حد خود می‌رسد. پس از تخمک گذاری، میل جنسی شما کاهش می‌یابد. روش‌های پیشگیری از بارداری که شامل دارو هستند، می‌توانند باعث کاهش میل جنسی شوند. علاوه‌بر این داروهای ضدافسردگی نیز چنین عوارضی دارند. اگر میل جنسی شما در دهه ۲۰ زندگیتان کم است، به پزشک یا مشاور مراجعه کنید. میل جنسی زنان در دهه ۳۰ زندگی: اگر میل جنسی شما در دهه ۳۰ کم باشد، احتمالا به دلیل کاهش سطح تستوسترون است. علاوه‌بر این، استرس، درگیری‌های کاری و افزایش مسئولیت‌های زندگی نیز می‌توانند میل جنسی را کم کنند. استرس با کاهش تستوسترون، میل جنسی را سرکوب می‌کند. بسیاری از افراد، اغلب در اوایل ۳۰ سالگی یا بعد از آن بچه‌دار می‌شوند. در هر سنی که بچه‌دار شوید، ممکن است با کاهش میل جنسی، به دلیل بارداری یا تغییرات هورمونی روبرو شوید. طبیعی است که در طول بارداری میل جنسی کمی داشته باشید. قبلا در سلامت باروری به «رابطه جنسی در طول بارداری» پرداختیم. کاهش استروژن پس از زایمان و شیردهی نیز می‌توانند باعث خشکی واژن شده و در نتیجه‌، رابطه جنسی را نامطلوب کنند. توانایی بیان نیازهای خود و حرف زدن با شریکتان، باعث می‌شود تا در این دوران، رابطه شما صمیمانه باقی بماند. حتی اگر رابطه جنسی وجود نداشته باشد.  اگر با خشکی واژن یا کاهش میل جنسی بعد از زایمان مواجه هستید، پزشک ممکن است درمان‌های هورمونی یا روان‌کننده‌های واژن را پیشنهاد کند. یوگا و مدیتیشن هم می‌توانند به کاهش میل جنسی مرتبط با استرس کمک کنند. میل جنسی زنان بعد از ۴۰ سالگی:سن رایج زادبس در زنان، معمولا بین ۴۵ تا ۵۵ سالگی است که طی آن، تغییرات هورمونی قابل توجهی رخ می‌دهد. حدودا بین ۵ تا ۱۰ سال قبل از زادبس، تخمدان‌ها، به تدریج، تولید استروژن را کاهش می‌دهند. کاهش استروژن می‌تواند بافت واژن را خشک کرده و یک رابطه جنسی دردناک را در پی داشته باشد. کاهش سطح پروژسترون هم ممکن است باعث پریودهای سنگین‌تر، PMS بیشتر، افزایش وزن، بدخلقی، بی‌خوابی و تحریک‌پذیری شود. اگر خشکی واژن و سایر عوارض جانبی زادبس، باعث کاهش میل جنسی شما شده، درمان با پروژسترون یا تستوسترون می‌تواند کمک‌کننده باشد. اگرچه زادبس تحت تاثیر تغییرات بیولوژیک هورمونی و باورهای فرهنگی باعث کاهش میل جنسی زنان می شود، اما در برخی هم وجود هورمون تستسترون ترشح شده از غده فوق کلیه منشا تمایل و رغبت به رابطه جنسی هست. طبیعی است که همواره در حال و هوای داشتن رابطه جنسی نباشید. اگر این حس، پس از گذشت حداقل ۶ ماه ادامه یافت و باعث استرس و ناامیدی شد، اختلال میل جنسی کم یا (HSDD) در نظر گرفته می‌شود. در این شرایط بهتر است با یک درمانگر جنسی مشورت کنید.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع

هیچ شکی در در میزان لذت ارگاسم وجود ندارد. اما تنوع و نحوه رسیدن به این حس است که رابطه جنسی را لذت‌بخش‌تر می‌کند. ارگاسم یک واکنش فیزیکی است و زمانی اتفاق می‌افتد که ماهیچه‌ها در طول برانگیختگی جنسی، سفت شده و سپس از طریق یک سری انقباضات ریتمیک شل می‌شوند. جالب است بدانید که اکسی‌توسین ترشح شده شما را به شریکتان وابسته‌تر می‌کند. زنان می‌توانند انواع مختلفی از ارگاسم را تجربه کنند که از نظر شدت و مدت زمان، متفاوت هستند. ارگاسم کلیتورال کلیتوریس بخش بسیار حساس آناتومی یک زن است که از میلیون‌ها پایانه عصبی شبیه به آلت تناسلی تشکیل شده. این اندام جنسی مانند یک بافت کوچک نعوظ در قسمت بیرونی فرج است اما در داخل واژن نیز گسترش می‌یابد. تحریک مستقیم کلیتوریس یا لمس اطراف آن باعث افزایش جریان خون در این ناحیه می‌شود که به دنبال آن ارگاسم رخ می‌دهد. مطالعه ای در سال ۲۰۱۸، نشان داد که نوازش کلیتوریس به جلو و عقب و در دایره‌های پهن و کوچک می تواند منجر به ارگاسم شود. در همان مطالعه، ۳۶/۶ درصد، گفتند که برای رسیدن به ارگاسم در طول رابطه جنسی به تحریک کلیتورال نیاز دارند. ۳۶ درصد هم گفتند که ارگاسم با تحریک کلیتورال حس بهتری دارد. حتی اگر بدون آن به ارگاسم برسند. ارگاسم نقطه جی تحریک نقطه جی یک راه دیگر برای رسیدن زنان به ارگاسم است. با این حال، محققان هنوز در مورد مکان آن بحث می‌کنند. توافق کلی این است که نقطه G، در دیواره جلویی واژن، تقریبا در نیمه‌ی راه، بین دهانه واژن و دهانه رحم قرار دارد. برخی محققان معتقدند که نقطه جی خودش یک اندام جنسی است، در حالی که برخی دیگر معتقدند که بخشی از شبکه‌های عصبی کلیتوریس است. این نقطه برای برخی از زنان، حالت اسفنجی دارد. چگونه می‌توان نقطه G را پیدا کرد؟ در داخل واژن و به سمت جلو یک ناحیه ناهموار یا یک برآمدگی قابل لمس است. برخی از افراد معتقدند که ارگاسم نقطه G در مقایسه با سایر انواع ارگاسم بهتر است. ارگاسم واژن این ارگاسم ناشی از رابطه جنسی واژینال است که به طور مستقیم کلیتوریس و نقطه G را تحریک نمی‌کند. نقطه A، در دیواره جلویی واژن، درست زیر دهانه رحم قرار دارد. این ناحیه با لمس درست می‌تواند باعث ارگاسم عمیق واژن شود. برخی افراد ممکن است از لمس دهانه رحم نیز به ارگاسم برسند. تحریک این ناحیه می‌تواند باعث انقباض کل رحم با انقباضات شدید شود. با این حال، برخی از افراد ممکن است هرگز ارگاسم واژینال را تجربه نکنند. در مطالعه‌ای در سال۲۰۱۸، روی بیش از هزار زن، ۱۸/۴ درصد گفتند که رابطه جنسی واژینال به تنهایی نمی‌تواند آن‌ها را به اوج برساند. برخی تحقیقات نشان دادند که با زاویه دادن مناسب و دخول کم، می‌توان ارگاسم واژینال را تجربه کرد. ارگاسم نوک سینه در مورد اینکه چه تعداد از زنان می‌توانند بدون تماس با اندام تناسلی خود به ارگاسم برسند، اتفاق نظر وجود ندارد. محققان همچنین دقیقا مطمئن نیستند که چرا ارگاسم نوک سینه اتفاق می‌افتد. اما مطالعات نشان داده که تحریک نوک سینه بخشی از مغز را فعال می‌کند که تحریکات تناسلی را کنترل می‌کند. نوک سینه‌ها، مملو از پایانه‌های عصبی و پوست حساس است. داشتن ارگاسم نوک سینه در زنان، نیازمند تمرین است. اگر لمس مناسب وجود داشته باشد، وقوع ارگاسم امکان‌پذیر است. ارگاسم ترکیبی ارگاسم ترکیبی زمانی اتفاق می‌افتد که بیش از یک منطقه به طور همزمان تحریک شود. برای مثال نفوذ نقطه G را همراه با لمس کلیتورال در نظر بگیرید. در واقع، تحریک بیش‌تر، با جریان خون بیش‌تر و ارگاسم بهتر همراه است. ارگاسم‌های پشت سر هم زنان برخلاف مردان، می‌توانند ارگاسم‌های پشت سر هم را تجربه کنند. زیرا به زمان استراحت بین ارگاسم‌ها و برانگیختگی مجدد، نیاز ندارند. در واقع اگر به حالت قبل از برانگیختگی برنگردید، می‌توانید یک ارگاسم دیگر را تجربه کنید. برای تجربه ارگاسم های متعدد، می‌توانید ماهیچه‌های لگن خود را به منقبض کنید (با فشار دادن و رها کردن به گونه‌ای که انگار ادرار خود را نگه داشته‌اید). این کار، جریان خون را بالا نگه می‌دارد، حساسیت را افزایش می‌دهد و رسیدن به ارگاسم دوم را آسان‌تر می‌کند. ارگاسم همراه با خروج مایع در برخی از زنان، مایعی از غدد اطراف مجرای ادرار یا سطح قدامی واژن، در حین یا قبل از ارگاسم خارج می‌شود. هنوز اثبات دقیقی وجود ندارد که این مایع واقعا از کجا خارج می‌شود. حدود ۱۰ تا ۵۴ درصد از زنان ممکن است در طول رابطه، این نوع از ارگاسم را تجربه کنند. ارگاسم در ورزش! رسیدن به اوج لذت جنسی، در طول یک تمرین ورزشی شدید، بعید نیست. مطالعه‌ای در دانشگاه ایندیانا نشان داد که ۳۷۰ مورد از ۵۳۰ زن، معمولا از طریق تمرینات میان‌تنه، ارگاسم یا لذت جنسی را تجربه کرده‌اند. یکی از راه‌های القای ارگاسم این است که ماهیچه‌های کف لگن را بسیار منقبض کنید. اگر کسی عضلات لگن توسعه یافته‌ای داشته باشد و در طول تمرین، آن‌ها را واقعا منقبض کند، وقوع ارگاسم امکان‌پذیر است. البته در بیشتر افراد، تحریک کلیتورال  یا واژن هم نیاز است. ارگاسم در خواب زنان ممکن است در طول خواب به ارگاسم برسند. ۱۱ درصد ارگاسم‌های خواب احتمالا با یک رویای شهوانی شروع می‌شوند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۲ نشان داد افرادی که روی شکم می‌خوابند بیشتر احتمال دارد در طول خواب، رویاهای شهوانی و احساسات جنسی داشته باشند. با این حال، دلایل دقیق ارگاسم خواب، کاملا ثابت یا درک نشده است. تحقیقات در مورد ارگاسم خواب بسیار کم و قدیمی است. بهترین استناد مربوط به یک مطالعه در دهه ۱۹۵۰ است که نشان داد ۳۷ درصد از شرکت‌کنندگان زن تا سن ۴۵ سالگی، ارگاسم خواب داشته‌اند. تحریک کلیتورال غالب‌ترین ارگاسم دست ‌یافتنی در زنان است. موقعیتی که برای دیگران لذت بخش است ممکن است برای شما تحریک‌آمیز نباشد. آزمایش نقطه‌های گوناگون و تحریک اندام‌های مختلف (مانند نقطه A یا G)، می‌تواند درهای جدید ارگاسم را به روی شما باز کند.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع

شاید برای شما هم پیش آمده که برای مدتی از رابطه جنسی لذت نبرید.‌ ممکن است با گذشت زمان، اشتیاقی برای داشتن فعالیت جنسی، نداشته باشید. شاید نتوانید رابطه را مانند گذشته، آن طور که دوست دارید؛ شروع کنید یا به پایان برسانید. بسیاری از زوج‌ها، اختلال عملکرد جنسی را تجربه کرده‌اند. اکثر کسانی که به دنبال درمان هستند، بهبود رابطه را تجربه می‌کنند. به طور کلی، اختلال عملکرد جنسی در چند دسته قرار می‌گیرد: اختلال میل: فقدان میل جنسی یا کاهش اشتیاق برای داشتن رابطه جنسی اختلال برانگیختگی: ناتوانی در برانگیختگی فیزیکی اختلال ارگاسم: تاخیر یا عدم ارگاسم اختلال درد: درد هنگام رابطه جنسی طیف وسیعی از مسائل فیزیکی و روانشناختی می‌توانند باعث اختلال عملکرد جنسی شود، از جمله: داروهای ضدافسردگی یا عوارض جانبی سایر داروها افزایش سن: ممکن است که با بالا رفتن سن، مانند گذشته برانگیخته نشوید. اختلال عملکرد کف لگن (برای زنان): این می‌تواند به دلایل مختلف، از جمله زایمان، اختلال لگن یا آسیب رخ دهد که باعث درد و مشکلات ارگاسم می‌شود. اختلال عملکرد کف لگن، با فیزیوتراپی قابل درمان است. تغییر در هورمون‌ها: این می‌تواند به دلیل افزایش سن، یک اختلال پزشکی یا دارو رخ دهد که بر روی میل، میزان برانگیختگی و ارگاسم تاثیر می‌گذارد. اضطراب یا افسردگی حوادث تلخ گذشته یا تروما (به ویژه آسیب جنسی) مصرف الکل یا مواد مخدر: استفاده بیش از حد یا سوء مصرف مواد، می‌تواند منجر به کاهش میل، عدم برانگیختگی و اختلال ارگاسم شود. همه اشکال اختلال عملکرد جنسی را می‌توان با مداخلات پزشکی یا سلامت روان، درمان کرد. تحقیقات منتشر شده، به این نتیجه رسیدند که درمان، زمانی بهترین نتیجه را به همراه دارد که علاوه‌بر تراپی شخصی، مشاوره زوج‌ها نیز انجام شود. اما ناسازگاری جنسی چیست؟ آیا واقعا چیزی به نام ناسازگاری جنسی وجود دارد؟ بله. اغلب زوج‌هایی که مشکلات دائمی در ارتباط و عملکرد جنسی دارند، از نظر جنسی، ناسازگار تلقی می‌شوند. توجه داشته باشید که ناسازگاری جنسی با اختلال عملکرد جنسی متفاوت است. در ادامه چندین مثال از ناسازگاری جنسی آورده شده است: شایع‌ترین عدم تطابق جنسی مربوط به دفعات یا زمان رابطه جنسی است. برخی افراد میل جنسی بالاتر یا کمتری نسبت به شریکشان دارند. این عدم توافق در زمان و تعداد دفعات رابطه جنسی، می‌تواند صمیمیت افراد را کاهش دهد. یک مورد دیگر این است که برخی افراد یک نوع خاص از رابطه را ترجیح‌ می‌دهند. علایق متفاوت افراد ممکن است باعث ناسازگاری جنسی شود. همچنین برخی افراد ممکن است گرایش‌های جنسی واقعی خود را از همسرشان پنهان کنند. تمایلات جنسی که خود فرد نیز ممکن است از وجود آن‌ها، آگاهی نداشته باشد. اگر شما و همسرتان دچار اختلال عملکرد یا ناسازگاری جنسی هستید، از درمان خجالت نکشید. پزشک می‌تواند به شما در شناسایی مشکل و یافتن درمان مناسب، کمک کند.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع