همه چیز عاشقانه شروع می‌شود، و شما آنقدر درگیر این لحظه هستید که نمی‌توانید متوجه صدای پاهای کوچک فرزندتان شوید. بله، این سناریوی یک تاسف بار است. اما ممکن است آنقدرها هم که فکر می کنید بد نباشد. در اینجا نحوه رسیدگی به عواقب این پیشامد را توضیح می‌دهیم: ۱- خونسرد بمانید. سعی کنید وحشت‌زده، مضطرب، متعجب یا خجالت زده به نظر نرسید. فرزند شما می‌تواند این احساسات را درک کند و فکر کند که اتفاق بدی در حال رخ دادن است. درعوض، با سلام به او بگویید که «من ندیدم آنجا ایستاده‌ای!». خود را بپوشانید و از هر گونه واکنش شدید خودداری کنید. ۲- منتظر واکنش فرزندتان باشید. اگر شب بود و فکر می‌کنید کودکتان جزئیات زیادی ندیده، با سوالات متعدد او را گیج نکنید. منتظر واکنش او باشید. اگر فرزند شما بسیار کوچک باشد، احتمالا چیزی را که دیده پردازش نمی‌کند. می‌توانید بحث را عوض کنید. از او بپرسید که کابوس دیده یا آیا چیزی برای خوردن می‌خواهد؟ ۳- به او بگویید چرا برهنه هستید!  اگر اتفاقی افتاد که فرزندتان شما را بدون لباس دید، به او بگویید که (مامان - بابا) را در آغوش گرفته‌اید و او می‌خواهد برود دوش بگیرد. ۴- سعی کنید احساسات کودک را درک کنید. به محض اینکه فرزندتان را دیدید، به چهره او نگاه کنید تا بفهمید چه در سرش می‌گذرد. ممکن است به دلایل مختلفی وارد اتاق شما شده باشد. شاید از یک کابوس پریده، یا شاید صداهای شما را شنیده و کنجکاو شده! هنگامی که احساسات او را درک کردید، وارد مکالمه شوید. ۵- فورا به حالت والد برگردید. ممکن است فرزندتان شما را در بدترین یا آسیب پذیرترین حالت‌تان دیده باشد، اما اکنون زمان بازگشت به حالت والدین است. طبیعی رفتار کنید و از فرزندتان بخواهید که برای یک آغوش آرامش بخش به رختخواب بیاید تا به او بفهمانید که همه چیز عادی است. اما اگر شرایط ایجاب نکرد از او بخواهید به اتاقش برگردد و تا ۳۰ ثانیه دیگر آنجا باشید. ۶- کلمات مناسب را انتخاب کنید. گفتن حرف درست می‌تواند فورا اوضاع را آرام کند. چند لحظه وقت بگذارید و به فرزندتان چیزی به این سادگی بگویید: «ما می‌خواستیم کمی تنها باشیم». موفقیت این تکنیک تا حد زیادی به سن فرزند شما بستگی دارد، زیرا درک او از حریم خصوصی به بلوغش مرتبط است. ۷- سعی کنید دروغ نگویید. در مقابل وسوسه دروغ گویی مقاومت کنید. بچه‌ها در تشخیص حالات صورت شما بسیار خوب عمل می‌کنند. دروغ‌های شما به اندازه بقیه زمان‌ها منسجم نخواهد بود. اگر فرزندتان بیشتر از آنچه شما گفته‌اید در جریان باشد، یک سابقه بد ایجاد می‌کند. ۸- سعی کنید در مورد آن صریح باشید. بهتر است چیزی را به کودکان آموزش ندهید که بعدا مجبور به حذف آن شوید. اگر فرزند شما به اندازه کافی بزرگ است، می‌توانید به او بگویید این یک چیز بزرگسالی است که در نهایت وقتی بزرگ شد، یاد می‌گیرد. اگر بتوانید آن را با لحنی واقعی و آرام بیان کنید، او باور می‌کند و پیگیر نخواهد شد. ۹- این می‌تواند شروع یک مکالمه باشد. بچه ها به طور غریزی کنجکاو هستند. اگر بیشتر از آنچه شما فکر می‌کنید،‌ دیده‌ باشند؛ باید بعدا با او در مورد رابطه جنسی صحبت کنید. لازم نیست همه چیز را توضیح دهید. بر اساس سطح بلوغش با او صحبت کنید و در طی سال‌ها اطلاعات کامل‌تری به او بدهید. ۱۰- گاهی اوقات نیازی به بهانه‌جویی نیست. اگر کودک شما به اندازه کافی بزرگ شده باشد و در مورد رابطه جنسی اطلاعات داشته باشد، از ترس یا خجالت بیرون خواهد رفت. لازم نیست فورا بهانه‌ای بیاورید. او می‌داند چه اتفاقی در حال رخ دادن است، و مانند شما به زمان نیاز دارد تا آرام بگیرد. وقتی اوضاع آرام گرفت و فرزندتان از شوک خارج شد، می‌توانید بنشینید و با او صحبت کنید. اگر فرزندان شما برای درک جنسی کوچک هستند، موارد زیر می‌تواند شما را نجات دهد: ۱- اینجا گرم است. چه توضیحی بهتر از این که بگویید اتاق گرم است. سپس، لباس‌هایتان را بپوشید. کودکتان را به رختخواب برگردانید یا خوراکی برای او فراهم کنید. ۲- ما باید تنها باشیم. می‌توانید بدون توضیح جزئیات به آن‌ها بگویید که وقت تنهایی شماست. اکثر کودکان می‌توانند زمان تنهایی را درک کنند و بفهمند که باید اتاق را ترک کنند. ۳- این یک نوع ماساژ است. بیشتر بچه‌ها می‌دانند که ماساژ زمانی انجام می شود که شما نیمه برهنه هستید. البته اگر بتوانید آن را به اندازه کافی متقاعدکننده جلوه دهید! ۴- منظورت چیست که چه خبر است؟ اگر می‌توانید با چهره‌ای پوکر به او پاسخ دهید که برهنه بودن مامان و بابا در رختخواب کاملا طبیعی است. ۵- زمان نوازش است. زمان نوازش چیزی است که همه بچه‌ها دوست دارند. اگر به آنها بگویید که برای بزرگسالان نیز مناسب است، آن را باور خواهند کرد. ۷- این یک تم لباس است. اگر کاملا برهنه نباشید و براساس شرایط متقاعد کننده به نظر برسد، می‌توانید به او بگویید که این یک جور لباس مهمانی است. البته در شرایطی که نوعی از لباس زیر، داشته باشید! نکاتی برای والدین: ۱- هنگام رابطه جنسی درب را قفل کنید. ممکن است درب شما خراب شده باشد یا قفل نداشته باشد. در این زمان‌ها، درب را قفل کنید. همچنین می‌توانید به بچه‌هایتان یاد بدهید که قبل از ورود، در بزنند. ۲- زیاد فکر نکنید. مطمئنا برای شما شرم آور است. اما اگر فرزندتان کوچک باشد، این احتمال وجود دارد که نفهمیده چه اتفاقی در حال رخ دادن است. ۳- اجازه دهید کودک بخوابد. بچه‌های نوپا و کوچک‌تر حتی متوجه نمی‌شوند که اتفاقی افتاده است. مگر اینکه شما در این کار بسیار پر سر و صدا باشید. بنابراین حتی اگر از خواب بیدار شدند، ساکت شوید و اجازه دهید دوباره بخوابند. ۴- بچه‌های بزرگتر نیاز به توضیح کافی دارند. اگر فرزندان شما نگران هستند که اتفاقی خشن یا ترسناک در جریان است، در زمانی مناسب با آن‌ها صحبت کنید. ۵- از دادن اطلاعات بیش از حد خودداری کنید. فقط به اندازه‌ای که باید بدانند، پاسخ دهید. از دادن اطلاعات بیش از حد بکاهید. تنها به سوالاتشان پاسخ دهید. ۶- ساده‌ترین توضیحات اغلب جواب می‌دهند. می‌توانید چیزی به این سادگی بگویید: «ما داشتیم بازی می‌کردیم!» ۷- بعد از این اتفاق در کنار آن‌ها سرد نباشید. بعد از توضیحات اولیه، دفعه بعد که آن‌ها را دیدید، خونسرد باشید. انگار یک موضوع بی‌اهمیت رخ داده که ارزش به خاطر سپردن یا توضیح مجدد ندارد. ۸- صبر کنید تا خودشان بپرسند. اگر شما را در موقعیت بسیار بدی ندیدند، می‌توانید بدون توضیح اضافی صبر کنید تا خودشان سوال بپرسند و شما بر اساس نوع پرسش پاسخ دهید. مگر اینکه واقعا وحشت کرده باشند! ۹- اگر باید، پیگیری کنید! اگر احساس می‌کنید که آن‌ها برای آنچه دیده‌اند شایسته توضیح هستند یا اطراف شما ناخوشایند به نظر می‌رسند، زمان یک گفتگوی جدی فرا رسیده است. اطمینان حاصل کنید که هیچ عضو دیگری از خانواده حاضر نیست و به اندازه کافی گرم باشید که آن‌ها سؤال بپرسند.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع

افسردگی یکی از رایج‌ترین مشکلات سلامت روان در جهان است و تاکنون بیش از ۲۶۴ میلیون نفر، ابتلا به آن را گزارش کرده‌اند. افسردگی عامل شماره یک بی‌میلی جنسی است. میل جنسی اغلب به عنوان یک نیاز بیولوژیکی در نظر گرفته می‌شود. اما در واقع بسیار پیچیده‌تر است. عوامل روان‌شناختی مانند افسردگی، اضطراب، سبک‌های ارتباطی، و حتی عوامل فرهنگی، همه می‌توانند منجر شوند ما احساس کنیم، نمی‌خواهیم رابطه جنسی داشته باشیم. افسردگی ضد رابطه جنسی است. حتی چیزهایی که قبلا لذت بخش بوده‌اند؛ مانند خوردن اسپاگتی، نوشیدن یک فنجان قهوه، گوش دادن به موسیقی یا پرخوری با سریال‌ مورد علاقه‌، دیگر مثل قبل نیست. وقتی افسرده هستید، احساس پوچی و خالی بودن، درون شما موج می‌زند. افسردگی باعث می‌شود از دیگران دور شوید. برنامه‌های شام را لغو کنید و هرگونه فعالیت بدنی را کنار بگذارید. اگر این موضوع ادامه یابد، در خانه‌تان منزوی می‌شوید. به همه‌ی این‌ها، مشکلات خواب، اضطراب و بی‌حسی را اضافه کنید. رابطه جنسی به معنای پیوستن، ایجاد صمیمیت و ارتباط است. این در مورد تجربه لذت و احساس خوب نسبت به خود است. رابطه جنسی لذت جسمی و روحی را به هم گره می‌زند. افسردگی هیچ کدام از این‌ها را برای شما نمی‌خواهد و بنابراین شما کاهش میل جنسی را تجربه می‌کنید. اگر در حال حاضر افسرده هستید و می‌خواهید میل جنسی خود را بازگردانید، کارهای زیادی وجود دارد که می‌توانید انجام دهید. راه حل، به عمق افسردگی شما بستگی دارد. مرحله ۱: به دنبال درمان باشید افسردگی نیز مانند بیماری‌های جسمی قابل درمان است. به پزشک یا روان‌درمانگر مراجعه کنید. به خصوص اگر با افسردگی شدید دست و پنجه نرم می‌کنید. هنگامی که احساس بهتری پیدا کردید، می توانید روی بازیابی میل جنسی خود کار کنید. درمان رایج افسردگی شامل داروها و روان درمانی، (مانند درمان شناختی-رفتاری) است. ترکیب این دو، موثرترین گزینه درمانی می‌باشد. مرحله ۲: یافتن داروی مناسب علاوه‌بر خود افسردگی، عوارض داروهای ضدافسردگی، عامل شناخته شده دیگر کاهش میل جنسی است. برخی داروها، مسئول عوارض جانبی مانند میل جنسی کم، مشکلات برانگیختگی، اختلالات ارگاسم یا از دست دادن حس در اندام تناسلی هستند. داروهای ضد افسردگی رایج که باعث این گونه عوارض می‌شوند عبارتند از SSRIs، SNRIs، ضد افسردگی‌های سه حلقه‌ای، چهار حلقه‌ای و MAOI. به همین دلیل، پزشک شما ممکن است توصیه کند دوز فعلی خود را تنظیم کنید یا داروها را تغییر دهید. هر گونه تغییر در دارو را ابتدا با پزشک خود در میان بگذارید. خود درمانی می‌تواند منجر به عوارض جانبی منفی دیگر شود. مرحله ۳: با پزشک متخصص سلامت جنسی مشورت کنید اگر در حال حاضر دارو مصرف نمی‌کنید یا توانسته‌اید داروهای ضد افسردگی را به عنوان علت کاهش میل جنسی خود رد کنید، باید عوامل دیگری را در نظر بگیرید. ممکن است عادت‌هایی که در طول افسردگی داشتید، دلیل تداوم بی‌میلی جنسی باشد. احساسات ناخوشایند و گفتگوهای دشواری که با شریکتان داشتید، صمیمیت شما را کاهش داده است. در این شرایط مراجعه به پزشک متخصص سلامت جنسی، بهترین گزینه برای بازیابی رابطه است.    دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع

همان طور که در مقالات قبلی سلامت باروری گفتیم رابطه جنسی فواید زیادی دارد. از سوزاندن کالری گرفته تا تقویت سیستم ایمنی و و افزایش دوپامین. بنابراین احتمالا تعجب نمی‌کنید اگر بگوییم که رابطه جنسی به کاهش سرعت پیری شما کمک می‌کند. بر اساس مطالعه‌ای که سال ۲۰۱۷ در مجله Psychoneuroendocrinology منتشر شد، داشتن رابطه جنسی می‌تواند به کاهش روند پیری کمک کند. این مطالعه نشان داد که داشتن رابطه جنسی حداقل یک بار در هفته با داشتن تلومرهای بلندتر مرتبط است. تلومتر، کلاه محافظ روی DNA است که طول عمر سلول را تعیین می‌کند. تلومرهای بلندتر با پیری سلولی کندتر و امید به زندگی بالاتر همراه هستند. محققان زندگی جنسی ۱۲۹ مادر را بررسی کردند. از زنان نمونه خون گرفتند و سلول‌ها را برای شاخص‌های پیری تجزیه و تحلیل کردند. آنها دریافتند زنانی که در هفته قبل با همسر خود رابطه جنسی داشتند، در مقایسه با آ‌ن‌هایی که نداشتند، تلومرهای بلندتری دارند. با گذر زمان، تلومرها با تقسیم سلولی تجزیه شده و و کوتاه‌تر می‌شوند. به گفته محققان، عوامل خاصی مانند رژیم غذایی نامناسب، نوشیدن زیاد مشروبات الکلی و روند طبیعی افزایش سن، باعث کوتاهی این کلاهک‌ها می‌شوند. محققان تلومرهای کوتاه‌تر را با مشکلات جدی سلامتی مانند سرطان، بیماری‌های قلبی و دیابت مرتبط دانسته‌اند. البته لازم است تا تحقیقات بیش‌تری در این زمینه انجام شود.    دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع

واژینیسموس زمانی اتفاق می‌افتد که ماهیچه‌های کف لگن به‌طور غیرارادی شروع به منقبض شدن می‌کنند. زمانی که شما در حال تصور یا تجربه دخول واژینال هستید. این می‌تواند دخول واژینال را دردناک یا حتی غیرممکن کند. علائم واژینیسموس از خفیف تا شدید متغیر است. در موارد شدید، دخول واژینال غیرممکن است که می تواند منجر به مشکلات عاطفی و صمیمیت در روابط جنسی شما شود. انواع واژینیسموس نوع واژینیسموس به علت بیماری، نحوه و زمان ظاهر شدن علائم بستگی دارد. دو نوع اصلی واژینیسموس وجود دارد: اولیه و ثانویه. در واژینیسموس اولیه، فرد در تمام طول زندگی خود، درد هنگام نفوذ واژن را تجربه کرده است. واژینیسموس ثانویه (یا اکتسابی) زمانی اتفاق می‌افتد که دخول واژینال در گذشته امکان‌پذیر بوده اما بعدا دردناک یا غیرممکن می‌شود. یک نوع واژینیسموس هم داریم که در پاسخ به هر نوع نفوذ واژن رخ می‌دهد. واژینیسموس ممکن است در پاسخ به انواع خاصی از دخول رخ دهد. برای مثال، ممکن است فردی بتواند از تامپون استفاده کند، اما نتواند تحت معاینه لگن قرار گیرد. علائم علائم واژینیسموس می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. یکی از علائم بارز، انقباض غیرارادی (یا سفت شدن) عضلات کف لگن است. انقباضات عضلانی باعث باریک شدن واژن می‌شود که دخول را دردناک یا غیرممکن می‌کند. علائم دیگر نیز عبارتند از: درد یا ناراحتی لگن با نفوذ واژن ناتوانی در داشتن رابطه جنسی واژینال یا معاینه لگن مشکل در قرار دادن تامپون در طول سیکل قاعدگی داشتن احساس شرم، خجالت، ترس و اضطراب برای داشتن رابطه جنسی علل واژینیسموس زمانی اتفاق می‌افتد که عضلات کف لگن و اطراف واژن شما منقبض یا سفت می‌شوند. عضلات کف لگن اندام‌های لگن را در جای خود نگه می‌دارند و به واژن، مثانه و رکتوم اجازه می‌دهند تا به درستی کار کنند. عوامل مختلفی ممکن است در چرایی ابتلای فرد به این بیماری نقش داشته باشند. این عوامل عبارتند از: شرم و سایر نگرش های منفی نسبت به رابطه جنسی سابقه سوء استفاده جنسی فقدان دانش یا آموزش جنسی ترس از درد فیزیکی، دخول یا بارداری اختلال عملکرد کف لگن آسیب واژن از طریق زایمان   تشخیص اگر مشکوک به واژینیسموس هستید، بهتر است به پزشک متخصص سلامت جنسی مراجعه کنید. او ممکن است از شما سوالات شخصی بپرسد. مانند سابقه جنسی، تعداد شرکا یا تجربه ضربه. در حالی که جواب دادن به این سوالات ممکن است ناراحت کننده باشد، پاسخ صادقانه به تسریع روند تشخیص کمک می‌کند. درمان هدف اصلی درمان واژینیسموس مدیریت عوامل روحی و جسمی است. درمان واژینیسموس ممکن است شامل موارد زیر باشد: ۱. درمان شناختی رفتاری۲. روان درمانی۳. فیزیوتراپی کف لگن به تشخیص پزشک در کنار درمان شناختی رفتاری۴. دارو درمانی با نظر پزشک در کنار درمان شناختی رفتاری واژینیسموس را نمی توان با جراحی درمان کرد! به یاد داشته باشید، نتیجه درمان یک شبه حاصل نمی‌شود. در طول این فرآیند صبور باشید و به پزشک خود اعتماد کنید.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع

تست‌های بارداری سطح هورمون گنادوتروپین جفتی انسانی (HCG) را می‌سنجند. این هورمون باید به مقدار کافی برسد تا برای کیت آزمایش، قابل تشخیص باشد. بهترین زمان برای تشخیص بارداری، یک روز پس از عقب افتادن پریودتان است. برخی از تست‌های بارداری بسیار حساس هستند و می‌توانند قبل از شروع قاعدگی هم بارداری را تشخیص دهند. این بدان معناست که شما نباید تا اولین روز پریودتان صبر کنید. با این حال، برای داشتن دقیق‌ترین نتیجه بهتر است تا اولین روز قاعدگی صبر کنید. سپس اگر پریود نشدید، تست را انجام دهید. همان طور که گفتیم تست‌های بارداری با اندازه‌گیری سطح هورمون HCG، کار می‌کنند. این هورمون تنها در زمان باردار بودن فرد قابل رویت است. بدن فقط وقتی  HCG را آزاد می‌کند که تخمک بارور شده در فرآیندی به نام لانه گزینی به رحم بچسبد. لانه گزینی معمولا حدود ۱۰ روز پس از لقاح، زمانی که اسپرم تخمک را بارور می‌کند؛ اتفاق می‌افتد. اگر سیکل نامنظم دارید و زمان پریودتان را نمی‌دانید، بهتر است حداقل ۲۱ روز پس از رابطه جنسی محافظت نشده، آزمایش دهید. در غیر این صورت ممکن است نتیجه نادرستی دریافت کنید. نحوه عملکرد تست‌های بارداری نحوه انجام آزمایش ادرار به کیت انتخابی شما بستگی دارد. ممکن است مجبور شوید ادرارتان در یک ظرف نمونه قرار داده و سپس کیت آزمایش را داخل آن بگذارید.  یک روش دیگر قرار دادن کیت آزمایش جلوی جریان ادرار است. تست‌های بارداری خانگی، در صورت استفاده صحیح، حدود ۹۹ درصد قابل اعتماد هستند. نتیجه آزمایش معمولا در عرض چند دقیقه قابل مشاهده است. پنج نشانه که ممکن است باردار باشید: ۱- از زمان پریود شما گذشته است یکی از اولین و مطمئن‌ترین نشانه‌های بارداری، عقب افتادن قاعدگی است. اگر زمان چرخه‌های خود را ردیابی نکنید، تشخیص اینکه آیا پریودتان عقب افتاده یا نه، دشوار خواهد بود. چرخه‌های قاعدگی ممکن است برای افراد مختلف، بین ۲۴ تا ۳۸ روز متغیر باشند. اگر بیش از یک ماه از آخرین قاعدگی شما گذشته، تست بدهید. به یاد داشته باشید که عوامل دیگری، به جز بارداری، می‌توانند قاعدگی را به تاخیر بیندازند یا مانع آن شوند. آن‌ها عبارتند از استرس، برخی داروها یا برخی از مشکلات سلامتی. همچنین مشاهده خونریزی خفیف یا لکه بینی در هفته‌های اول بارداری رایج است. زیرا تخمک در حین لانه‌گزینی، عمیق‌تر در دیواره رحم فرو می‌رود. این ممکن است شبیه یک دوره قاعدگی سبک باشد اما الزاما از الگو یا زمان‌بندی آن پیروی نمی‌کند. به هر گونه تفاوت در رنگ، بافت یا مقدار خون توجه داشته باشید. در صورت نیاز با پزشک مشورت کنید.  ۲- گرفتگی عضلات لانه‌گزینی می‌تواند احساسی شبیه دردهای قاعدگی ایجاد کند. در اوایل بارداری، ممکن است آن را حس کنید و منتظر پریودتان باشید. اما پریود نخواهید شد. ۳- درد پستان دارید با پیشرفت بارداری، بدن شما استروژن و پروژسترون بیش‌تری تولید می‌کند. این هورمون‌ها با ایجاد تغییراتی در بدن، شرایط را برای رشد جنین هموار می‌کنند.  پستان‌ها به دلیل افزایش جریان خون حساس شده و بزرگ‌تر به نظر می‌رسند. نوک پستان ممکن است درد داشته باشد یا تیره‌تر به نظر برسد. البته این عامل در روز‌های منتهی به قاعدگی هم رایج است و الزاما به معنای بارداری نیست. ۴- حس متفاوتی دارید همراه با گرفتگی و درد سینه، حاملگی می‌تواند باعث موارد زیر شود: حالت تهوع نداشتن تمایل برای خوردن غذا خستگی تکرر ادرار در صورت داشتن هرگونه تغییر غیرعادی، از بیبی‌چک استفاده کنید. ۵- روش پیشگیری از بارداری ناموفق هیچ‌کدام از روش‌های پیشگیری از بارداری به طور ۱۰۰ درصد محافظت ایجاد نمی‌کنند. بنابراین همیشه احتمال بارداری وجود دارد. اگر بخواهیم واقع‌بینانه به قضیه نگاه کنیم؛ حتی استفاده منظم از قرص‌های ضدبارداری، حدود ۹۱ درصد موثر هستند. استفاده از کاندوم‌های مردانه، می‌تواند تا ۸۲ درصد محافظت ایجاد کند. به طور کلی، روش‌های طولانی‌مدت، مانند دستگاه داخل رحمی (IUD)، قابل اطمینان‌تر هستند. هر زمان که خواستید، می‌توانید IUD را از بدن خود خارج کنید. سوالات متداول تست‌های بارداری خانگی چقدر دقیق هستند؟ تست‌های بارداری خانگی معمولا حدود ۹۹ درصد دقیق هستند، به شرطی که دستورالعمل‌ها را دنبال کنید و خیلی زود آزمایش ندهید. تست بارداری چقدر زود مثبت می شود؟ برخی از تولیدکنندگان بیبی‌چک معتقدند که تست آن‌ها می‌تواند بارداری را ۶ روز قبل از قاعدگی‌ تشخیص دهد. اما احتمال دقیق بودن این آزمایش‌ها کم است. تست ممکن است نشان دهد که شما حامله نیستید در حالی که باردارید اما سطح هورمون HCG برای تشخیص بسیار پایین است. آیا بارداری بعد از ۵ روز یا ۲ هفته قابل تشخیص است؟ انجام آزمایش، ۵ روز یا حتی ۲ هفته پس از رابطه جنسی محافظت نشده، الزاما نتیجه درستی را به همراه ندارد. بهتر است یک روز پس از زمان نرمال شروع قاعدگی‌تان از بیبی‌چک استفاده کنید. (در صورتی که پریود نشدید!) برخی از علائم اولیه بارداری چیست؟ پریود نشدن لکه بینی یا خونریزی غیرعادی که از الگوی قاعدگی پیروی نمی‌کند. درد پستان گرفتگی عضلات داشتن یک احساس متفاوت البته برای بسیاری از افراد، پریود نشدن تنها علامتی است که در این مرحله تجربه می‌کنند. در صورت نتیجه مثبت، به پزشک مراجعه کنید تا در مراحل بعدی بارداری راهنمای شما باشند.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع

اسپرم یا همان سلول تولید مثل مردانه توسط بیضه‌ها تولید می‌شود. یک اسپرم بالغ حدود ۰/۰۵ میلی‌متر است و از ۳ قسمت سر، بدن و دم تشکیل شده. مدت زمانی که اسپرم می‌تواند در بدن زن زندگی کند به عوامل متعددی بستگی دارد. مطالعات نشان داده‌اند این سلول قادر است تا ۵ روز در بدن زن، زنده بماند. این زمان به کیفیت اسپرم، شرایط واژن و رحم بستگی دارد. مایع درون واژن به افزایش نرخ بقای اسپرم کمک می‌کند. جالب است بدانید در هر انزال حدود صد میلیون اسپرم از طریق مایع منی خارج می‌شود اما فقط تعداد کمی از از طریق دهانه رحم به خود رحم می‌رسند. مقصد بعدی اسپرم لوله‌های فالوپ خواهد بود. اگر اسپرمی به سلامت به لوله فالوپ برسد، می‌تواند تا ۵ روز منتظر تخمک بماند! البته اسپرم‌هایی که توسط پزشکان و در شرایط ازمایشگاهی نگه‌داری می‌شوند می‌توانند تا سال‌ها زنده بمانند.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع

بسیاری از ما نمی‌توانیم روزمان را بدون یک فنجان قهوه آغاز کنیم. جالب است بدانید که حدود ۶۲ درصد مردم آمریکا، هر روز قهوه می‌نوشند. اگر شما هم جزء این گروه هستید، بهتر است از تاثیر کافئین روی سلامت باروری خود آگاه شوید. تاکنون تحقیقات زیادی ثابت کرده‌اند که سبک زندگی و عادات غذایی سالم، می‌توانند بر سلامت و بهبود کیفیت اسپرم تاثیر بگذارند. در این جا به قهوه و نوشیدنی‌های کافئین‌دار می‌پردازیم. کافئین چیست؟ کافئین به طور طبیعی در دانه‌های قهوه، کاکائو، چای و برخی گیاهان یافت می‌شود و سیستم عصبی مرکزی را برای افزایش هوشیاری و تمرکز ذهنی تحریک می‌کند. حدود ۹۹ درصد کافئین، ظرف ۴۵ دقیقه پس از مصرف جذب می‌شود. این ماده را می‌توان در طیف گسترده‌ای از غذاها و نوشیدنی‌های فراتر از قهوه؛ از جمله چای، نوشیدنی‌های انرژی‌زا، نوشابه‌های گازدار، شکلات و پودرهای مکمل یافت. حتی برخی از قهوه‌ها و چای‌های «بدون کافئین» هم حاوی دوز کم آن هستند. چگونه کافئین بر سلامت باروری مردان تاثیر می‌گذارد؟ کافئین با کاهش کیفیت اسپرم، به ویژه زمانی که بیش از حد مصرف شود، مرتبط است. از سوی دیگر، مصرف متوسط ​​کافئین، ممکن است واقعا برای اسپرم مفید باشد. در ادامه به توضیح هر دو مورد خواهیم پرداخت. یک مطالعه در سال۲۰۱۶، نشان داد که مصرف نوشابه‌های کافئین‌دار و نوشیدنی‌های انرژی‌زا، سلامت باروری مردان کاهش می‌دهد. همچنین زنانی که چای می‌نوشند، شانس بارداری کمتری دارند. یک مطالعه در سال ۲۰۱۰، نشان داد افرادی که نوشابه‌های کافئین‌دار مصرف می‌کنند؛ میانگین حجم مایع منی، غلظت، تعداد و درصد اسپرم کمتری دارند. یک مطالعه دیگر که روی بیش از هزار مرد انجام شد؛ حاکی از آن بود که مصرف بیش از ۳ فنجان قهوه در روز، کیفیت اسپرم را کاهش می‌دهد. اما در غلظت آن تفاوتی ایجاد نمی‌کند.  محققان این مطالعه خاطر نشان کردند که کافئین، احتمالا از الکل و سیگار هم تأثیر مخرب‌تری بر سلامت باروری مردان (کیفیت اسپرم) دارد. برخی تحقیقات حیوانی نشان می‌دهد که قرار گرفتن در معرض کافئین (حتی دوز کم)، در طول دوران بلوغ، ممکن است آناتومی بیضه‌ها تغییر دهد. علاوه بر این، کافئین ممکن است با تولید تستوسترون تداخل داشته باشد و شروع بلوغ جنسی را به تأخیر بیندازد. مطالعات انسانی در این زمینه محدود است. تاثیرات مثبت کافئین روی سلامت باروری مردان مطالعه‌ای در سال ۱۹۷۶، تأثیر کافئین را روی اسپرم انسان، در شرایط آزمایشگاهی بررسی کرد. محققان دریافتند که کافئین، حرکت اسپرم را تحریک کرده و طول عمرش را افزایش می‌دهد. قرار گرفتن اسپرم موش هم در معرض کافئین، باعث بهبود تحرک، سرزندگی و افزایش نرخ لقاح تخمک می‌شود. آیا این موضوع داخل بدن انسان هم صدق می‌کند؟ بله. محققان دریافتند که میانگین تحرک اسپرم با مصرف قهوه افزایش می‌یابد. حتی برای کسانی که بیش از شش فنجان قهوه در روز می‌نوشند! به طور کلی تحرک اسپرم این افراد بیش‌تر بود. برخی مطالعات روی اثر منفی کافئین بر سلامت باروری مردان تاکید دارند، در حالی که بعضی از تأثیرات مثبت آن می‌گویند. اما چرا؟ این به قند نوشیدنی مصرفی بستگی دارد. اکثر نوشیدنی‌های کافئینی و قهوه‌های آماده، حاوی قند هستند که همه چیز از جمله تعداد اسپرم و عملکرد بیضه‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهند. آیا مقدار خاصی از کافئین وجود دارد که برای اسپرم بی‌خطر باشد؟ بله. طبق تحقیقی در سال ۲۰۱۰، مشخص شد که مصرف روزانه‌ی کم (۱۰۱-۲۰۰ میلی‌گرم) تا متوسط ​​(۲۰۱-۸۰۰ میلی‌گرم) کافئین، با کاهش کیفیت مایع منی مرتبط نیست. البته اگر حاوی قند نباشد! این موضوع در مورد نوشابه یا نوشیدنی‌های حاوی شکر صادق نیست. یک فنجان قهوه به طور متوسط ​​حاوی ۹۶ میلی‌گرم کافئین است. بنابراین یک تا دو فنجان قهوه در روز، احتمالا بر سلامت باروری مردان تأثیر منفی نمی‌گذارد. اکثر متخصصان سلامت باروری معتقدند مردانی که روزانه کافئین کم تا متوسطی دریافت می‌کنند، شانس بهتری برای تولید اسپرم سالم دارند.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع

سرطان پستان زمانی ایجاد می‌شود که سلول‌های بافت آن‌، بدون کنترل رشد کنند. انواع زیادی از سرطان پستان وجود دارد و علائم بسیار متفاوت است. برخی افراد مبتلا، هیچ نشانه‌ای از بیماری ندارند. طبق داده‌های موسسه ملی سرطان (NCI) اعلام کرده است که در ایالات متحده، حدود ۱۲ درصد از زنان در طول زندگی خود به سرطان پستان مبتلا می‌شوند. این بدان معناست که از هر هشت زن یک نفر با این بیماری روبرو خواهد شد. در این شرایط، تشخیص زودهنگام، بسیار مهم خواهد بود. ممکن است هنگام انجام فعالیت‌های روزمره مانند دوش گرفتن، تغییراتی را در پستان‌های خود مشاهده کنید. انجمن سرطان آمریکا (ACS)، توصیه می‌کند؛ اگر در معرض خطر متوسط ​​ابتلا به سرطان پستان هستید، ماموگرافی‌های غربالگری را به طور منظم، بین سنین ۴۵ تا حدود ۵۴ سالگی انجام دهید.  اگر خطر ابتلا به سرطان پستان در شما بیشتر است، غربالگری سالانه را از ۳۰ سالگی شروع کنید. خطر بالا یعنی: سابقه خانوادگی سرطان پستان جهش‌های ژنتیکی خاص پرتودرمانی قبلی قفسه سینه برخی از شرایط سلامتی در اینجا به برخی از علائم اولیه سرطان پستان اشاره می‌کنیم. در این شرایط، برای صحبت با یک پزشک متخصص تردید نکنید: وجود توده وجود توده در پستان، (گاهی به اندازه یک نخود)، شایع‌ترین علامت اولیه‌ی این نوع سرطان است. البته ممکن است این توده، یک کیست غیر سرطانی سینه - یک توده پر از مایع - یا یک بیماری فیبروکیستیک باشد. توده‌های سرطانی به احتمال زیاد بدون درد و با لبه‌های نامنظم هستند. گاهی هم می‌توانند نرم، گرد، حساس یا حتی دردناک باشند. وجود توده در زیر بغل نیز می‌تواند نگران‌کننده باشد. تغییرات ظاهری سینه برخی تغییرات پستان طبیعی هستند و می‌توانند به دلیل تغییرات وزن، افزایش سن، زمان پریود، زادبس یا دوران بارداری رخ دهند. داروهای هورمونی مانند قرص‌های ضدبارداری می‌توانند بافت پستان‌ها را متراکم‌تر کنند. انواع سرطان پستان، مانند سرطان التهابی تهاجمی پستان، ممکن است بدون هیچ توده‌ای ظاهر شوند. تغییرات ظاهری اولیه پستان که می‌تواند نشانه سرطان باشند، عبارتند از: تورم تمام یا بخشی از پستان فرورفتگی: پوست پستان شبیه پوست پرتقال می‌شود. فرورفتگی معمولا از علائم سرطان پستان التهابی است. تغییرات پوستی مانند خشکی، ضخیم شدن فرورفتگی که با درآوردن سوتین از بین نمی‌رود. تغییر رنگ ناگهانی سایر تغییرات در شکل و اندازه سینه، که با دلایل طبیعی یا عوارض مرتبط با دارو قابل توضیح نیستند. تغییرات نوک پستان تغییرات نوک پستان که ممکن است از علائم سرطان پستان باشد که عبارتند از: نوک پستان فرو رفته: اگرچه این مورد به شکل طبیعی نیز رخ می‌دهد و الزاما نشانه‌ی سرطان نیست! تغییرات پوستی در ناحیه نوک پستان: شامل قرمزی، خشکی یا پوسته پوسته شدن ترشحات غیر شیر مادر، مانند خون: این امر همچنین می‌تواند در اثر قرص‌های ضدبارداری، داروها و عفونت هم ایجاد شود. درد سفتی بافت سینه پستان شما ممکن است سفت شود. ممکن است در قسمت یا تمام آن احساس درد داشته باشید. البته این دو مورد ممکن است نشانه‌ی بیماری‌های کم‌خطر یا صرفا عارضه‌ی داروهای ضدبارداری باشند. همچنین، قرص‌های ضدبارداری ممکن است باعث ایجاد فیبروز شوند. یک بیماری شایع که باعث ایجاد توده در پستان می‌شود. علائم شامل درد، به ویژه در حوالی قاعدگی است.  شاید با یافتن هر کدام از این نشانه‌ها نگران شوید. اما به خاطر داشته باشید که اکثر آن‌ها ممکن است به دلیل سرطان نباشند. اگر متوجه هر کدام از این تغییرات شدید، در اسرع وقت به پزشک متخصص مراجعه کنید. آمارها نشان می‌دهد که سرطان پستان حدود ده سال زودتر در زنان ایرانی، نسبت به سایر زنان جهان شروع می‌شود. یکی از نیازهای نادیده گرفته شده در این زنان، روابط جنسی توام با رضایت و صمیمیت است. اکثر بیماران بهبودیافته از سرطان، با انواعی از اختلالات جنسی روبرو می‌شوند. درک این مشکلات و کسب دانش برای پیشگیری از بروز اختلالات یا درمان آن ضروری است. قبلا در سلامت باروری به توضیح زندگی جنسی پس از ابتلا به سرطان پستان پرداختیم.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع

خونریزی واژینال یا لکه بینی که از نظر پزشکی به عنوان خونریزی پس از مقاربت شناخته می‌شود، می‌تواند نگرا‌ن‌کننده باشد. اگر خونریزی بعد از رابطه جنسی بیش از یک بار اتفاق افتاد، وقت آن است که با پزشک متخصص سلامت جنسی مشورت کنید. برخی از مشکلات سلامتی مانند عفونت یا سرطان دهانه رحم نیز می‌توانند باعث خونریزی بعد از رابطه جنسی شوند. اما اکثر دلایل آن خطرناک نیستند. در این جا با برخی از دلایل خونریزی واژینال پس از رابطه جنسی می‌پردازیم: ۱- خشکی واژن: اگر واژن مرطوب نباشد و شما برانگیخته نشده باشید، اصطکاک هنگام دخول می‌تواند به بافت‌های حساس واژن آسیب زده و منجر به خونریزی شود. خشکی واژن معمولا ناشی از موارد زیر است: تغییرات هورمونی: کاهش سطح استروژن پس از زایمان، دوران شیردهی، دوران پیش از زادبس (یائسگی) و بعد از آن شیمی درمانی: شیمی درمانی با کاهش تولید استروژن و پروژسترون توسط تخمدان‌ها، باعث خشکی واژن می‌شود. ۲- داروها:هر نوع داروی ضد بارداری هورمونی می‌تواند منجر به لکه بینی بعد از مقاربت شود. لکه بینی بین دوره‌های قاعدگی، خشکی واژن یا خونریزی ناگهانی هنگام استفاده از این داروها شایع است. دستگاه (IUD) نیز می‌تواند باعث خونریزی شود. ۳- عفونت‌های مقاربتی:عفونت‌های مقاربتی (STIs) می‌توانند باعث خونریزی پس از رابطه جنسی شوند. به‌ویژه اگر عفونت منجر به التهاب دهانه رحم (سرویسیت) شده باشد. دهانه رحم بسیار تحریک شده نیز ممکن است خونریزی کند. بیماری‌های مقاربتی مانند کلامیدیا، سوزاک، تریکومونیازیس و تبخال می‌توانند باعث عفونت دهانه رحم شوند. سوزاک و کلامیدیا ممکن است منجر به بیماری التهابی لگن (PID) شوند. قبلا در سلامت باروری به توضیح (PID) پرداختیم. این عفونت می‌تواند باعث خونریزی بین دوره‌های قاعدگی، خونریزی بعد از رابطه جنسی، درد لگن، ترشحات غیر معمول و بوی بد شود. PID درمان‌نشده نیز می‌تواند منجر به ناباروری شود. بیشتر افراد علائم بیماری های مقاربتی را ندارند. به همین دلیل در صورت داشتن علائمی مانند خونریزی غیرطبیعی، به پزشک مراجعه کنید. ۴- پولیپ رحم و دهانه رحمپولیپ‌ها بافت‌هایی مانند قطرات اشک هستند که در دستگاه تناسلی روی دهانه رحم یا داخل رحم تشکیل می‌شوند. آن‌ها رگ های خونی زیادی دارند که در صورت آسیب ممکن است خونریزی کنند. پولیپ‌های دهانه رحم می‌توانند از دهانه رحم به داخل واژن آویزان شده و هنگام دخول پاره شوند. پولیپ‌های داخل رحم نیز ممکن است در حین رابطه جنسی تحریک شوند. این بیماری در افرادی که بیش از ۴۰ سال سن دارند یا وارد دوران قبل از زادبس (یائسگی) شده‌اند، شایع‌تر است. پولیپ‌های رحم و دهانه رحم معمولا خوش‌خیم هستند. به این معنی که غیر سرطانی هستند. در موارد نادر، می توانند به سرطان آندومتر و دهانه رحم تبدیل شوند. ۵- واژینوز باکتریایی یا عفونت مخمریهر نوع عفونتی ممکن است باعث التهاب، تحریک و خونریزی شود. واژینوز باکتریایی (BV) که در اثر رشد بیش از حد باکتری‌ها ایجاد می‌شود، شایع‌ترین عفونت واژن در بین افراد بین ۱۵ تا ۴۴ سال است. اکثر زنان حداقل یک عفونت قارچی را در طول زندگی خود تجربه می‌کنند. علائم BV می‌تواند شامل موارد زیر باشد: ترشحات سفید یا خاکستری خارش سوزش بوی بد واژن تورم خونریزی شایع‌ترین علامت واژینوز باکتریایی یا عفونت قارچی نیست. اکثر افراد مبتلا به BV هیچ علامتی ندارند. ۶- فیبروئید رحم فیبروم رشد غیر سرطانی بافت عضلانی رحم است که می‌تواند به کوچکی یک نخود یا بزرگ‌تر از گریپ‌فروت باشد. فیبروم‌ها ممکن است در حین رابطه جنسی،‌ خونریزی کنند. بیش از ۷۵ درصد زنان در مقطعی از سال‌های باروری (۳۰ تا ۴۰ سالگی) فیبروم دارند. اکثر زنان علائم خاصی ندارند. درمان، معمولا ضروری نیست مگر اینکه فیبروم بسیار بزرگ شود. اگر این اتفاق بیفتد، گزینه های درمانی، از جمله دارو یا جراحی لازم است. ۷- سرطان دهانه رحم سرطان دهانه‌ی رحم، در ناحیه بین کانال واژن و انتهای رحم رخ می‌دهد. خونریزی هنگام رابطه جنسی علامت اصلی این سرطان است. خونریزی معمولا کم و بدون درد است. سرطان دهانه رحم در صورت تشخیص زودهنگام، قابل درمان است. HPV یا همان (ویروس پاپیلومای انسانی) هم می‌تواند منجر به سرطان دهانه رحم شود. با علائم و نشانه‌های این ویروس در سایت سلامت باروری آشنا شوید. اگر به طور منظم خونریزی غیرطبیعی دارید، در اسرع وقت به پزشک متخصص سلامت جنسی مراجعه کنید.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع

برخی افراد در حین یا بعد از ارگاسم، گرفتگی دردناکی در اندام تناسلی یا زیر شکم تجربه می‌کنند که به آن «دیس ارگاسم» می‌گویند. علت اغلب ارگاسم‌های دردناک، ناشی از عوامل فیزیکی، عاطفی یا روانی است. هم زنان و هم مردان می‌توانند دیس ارگاسم را تجربه کنند. ارگاسم دردناک یک پدیده نادر نیست. به طوری که حدود ۷۵ درصد از زنان در طول رابطه جنسی، حداقل یک بار درد دارند. بین یک تا ۲۵ درصد مردان هم دیس ارگاسم را تجربه می‌کنند. این موضوع ربطی به نوع رابطه جنسی و طریقه به ارگاسم رسیدن فرد ندارد. دیس ارگاسم می‌تواند با سایر بیماری‌ها از جمله واژینیسموس و دیسپارونی ارتباط داشته باشد. واژینیسموس زمانی اتفاق می‌افتد که ماهیچه‌های واژن کاملا منقبض شده و دخول را غیر ممکن می‌سازد. دیسپارونی دردی در ناحیه تناسلی است که قبل، حین یا بعد از رابطه جنسی ایجاد می‌شود. هم زنان و هم مردان می‌توانند دیسپارونی را تجربه کنند. یک مطالعه در سال ۲۰۲۰، روی مردان، نشان داد که درد ارگاسم، در سطح آلت تناسلی رخ می‌دهد و ممکن است به بیضه‌ها، راست روده و پایین شکم هم گسترش یابد. حس درد می‌تواند مبهم باشد و تا ۲ روز ادامه یابد. بیماری‌های زمینه‌ای، داروها و عوامل روان‌شناختی (مانند اضطراب، افسردگی، اعتماد به نفس پایین، یا سوء استفاده جنسی در گذشته) می‌توانند باعث ارگاسم دردناک شوند. درد در زنان، ممکن است به علت ترس از دخول، تجربه تلخ گذشته و تمایل اندک به داشتن رابطه جنسی باشد. آیا ارگاسم دردناک خطرناک است؟ دیس ارگاسمی می‌تواند یک مشکل جدی باشد اگر با بیماری‌های زیر مرتبط باشد: آندومتریوز: این وضعیتی است که در آن بافتی که داخل رحم را می‌پوشاند، در خارج از آن رشد می‌کند. یکی از شایع‌ترین علائم آندومتریوز، درد لگن است. یک مطالعه منتشر شده در سال ۲۰۲۱، نشان داد که برخی از افراد مبتلا به آندومتریوز، در هنگام ارگاسم درد دارند. اختلال عملکرد عضلات کف لگن: عضلات کف لگن در طول ارگاسم منقبض می‌شوند. اگر انقباض آن‌ها به درستی انجام نشود، باعث دیس ارگاسمی می‌شود. بیماری التهابی لگن (PID): یکی از شایع ترین علائم PID درد لگن است که ممکن است باعث درد در حین رابطه جنسی و ارگاسم شود. قبلا در سلامت باروری به توضیح کامل این بیماری پرداختیم. فیبروم‌های رحمی: فیبروم‌ها، توده‌های غیرسرطانی در رحم هستند. در طول ارگاسم، رحم، دهانه رحم و عضلات واژن منقبض می‌شوند. فیبروم رحم ممکن است این انقباضات را مختل کند و منجر به درد شود. ارگاسم دردناک در مردان می‌تواند خطرناک باشد اگر با بیماری‌های زیر مرتبط باشد: هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات: این امر باعث بزرگ شدن پروستات می‌شود که با افزایش سن ایجاد شده و باعث مشکلات ادرار خواهد شد. قبلا در سلامت باروری به توضیح کامل بزرگی پروستات در مردان پرداختیم. انسداد مجرای انزال (EDO): اگر لوله‌ای که اسپرم را به مجرای ادرار می‌رساند، مسدود شده باشد، خطرناک است. عفونت: عفونت‌هایی که باعث التهاب پروستات و مجرای ادرار می‌شوند، می‌توانند انزال دردناک ایجاد کنند.  داروها: داروهای ضد افسردگی و شل‌کننده‌های عضلانی ممکن است باعث انزال دردناک شوند. درد لگن: تحقیقات نشان داده است که تقریبا ۲۴ درصد از افراد مبتلا به سندرم درد مزمن لگن، درد در حین انزال را گزارش کرده‌اند. آسیب جراحی: حدود ۹ تا ۳۳ درصد از افراد، پس از برداشتن پروستات، به دلیل آسیب عصبی در حین عمل، انزال دردناک دارند. تروما: آسیب مجرای دفران (لوله‌ای که اسپرم را از بیضه‌ها خارج می‌کند) و آسیب عصبی ممکن است باعث انزال دردناک شود. سنگ کیسه منی: در این بیماری، سنگ‌های کوچکی در غدد تولیدکننده مایع منی تشکیل می‌شوند. افراد مبتلا به عفونت، سرطان پروستات، رفلاکس ادرار یا دیابت بیشتر از دیگران در معرض ابتلا هستند. وازکتومی: برخی افراد، پس از وازکتومی، درد در حین انزال را گزارش کرده‌اند. اگرچه این اتفاق بسیار نادر است. سندرم زینر: این یک اختلال رشد، در دستگاه ادراری - تناسلی است که ممکن است باعث انسداد مجرای انزال و در نتیجه دیس ارگاسم شود. دیس ارگاسم چگونه تشخیص داده می‌شود؟ این بیماری بر اساس علائم، سابقه سلامتی و معاینه فیزیکی تشحیص داده می‌شود. انجام آزمایش و روش‌های تصویربرداری مانند سونوگرافی و MRI، می‌توانند به تشخیص آندومتریوز و فیبروم‌های رحمی کمک کنند. درمان، بسته به شرایط و علل ایجاد، متفاوت خواهد بود. اگر درد ارگاسم، سلامت جنسی، جسمی و روابط عاطفی شما را تحت تاثیر قرار داده، به پزشک متخصص مراجعه کنید.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع  

اگرچه ابتلا به عفونت‌های قارچی در زنان شایع است اما مردان نیز می‌توانند به این بیماری مبتلا شوند. حدود ۳۷ درصد از مردان مبتلا به عفونت‌های قارچی هیچ علامتی ندارند. در حالی که ۲۷ درصد بالانیت و التهاب پوست ختنه‌گاه را تجربه می‌کنند. خوشبختانه اکثر عفونت‌های قارچی دستگاه تناسلی در عرض چند هفته و با استفاده از داروهای بدون نسخه از بین می‌روند. علائم معمولا عبارتند از: احساس سوزش هنگام ادرار ترشحات غلیظ، سفید، توده‌ای و بدبو خارش لکه‌های اطراف و بالای آلت تناسلی درد و تورم درد هنگام رابطه جنسی (قبلا در سلامت باروری به توضیح ۱۲ دلیل درد آلت تناسلی در مردان پرداختیم.) پوسته‌های سفید و ترک خورده لکه‌های براق اطراف آلت تناسلی در صورت مشاهده این نشانه‌ها به پزشک مراجعه کنید. برخی از این علائم ممکن است نشانه بیماری‌های مقاربتی هم باشند. عفونت قارچی چگونه رخ می‌دهد؟ اگر با فردی که دارای بیماری است، رابطه جنسی داشته باشید ممکن است مبتلا شوید. با این حال عفونت قارچی یک بیماری مقاربتی نیست و بدون داشتن رابطه جنسی نیز می‌توان به آن مبتلا شد. علل و عوامل خطر: عوامل متعددی وجود دارند که می‌توانند احتمال ابتلا به عفونت‌های قارچی را افزایش دهند. از جمله: بهداشت فردی ضعیف سیستم ایمنی ضعیف ناشی از دارو یا مشکلات سلامتی مصرف طولانی مدت و بدون تجویز پزشک آنتی‌بیوتیک‌ها (این کار سبب از بین بردن باکتری‌های مفید بدن می‌شود.) پوشیدن لباس زیر تنگ پوشیدن لباس زیر خیس استفاده از محصولات بهداشتی ناسازگار با پوست بدن چاقی استفاده از لوبریکانت‌ها یا کاندوم‌های بر پایه مواد روغنی عفونت‌های قارچی در مردانی که ختنه نشده‌اند، بیش‌تر رخ می‌دهد. زیرا محیط گرم و مرطوب زیر پوست ختنه، محل مناسبی برای رشد آن‌هاست. درمان: در اکثر موارد پمادهای ضدقارچ (بدون نسخه)، به رفع عفونت کمک می‌کنند. در صورت تشدید و تداوم بیماری، داروهای خوراکی تجویز خواهند شد. پیشگیری: از تماس جنسی با فردی که عفونت دارد پرهیز کنید. از کاندوم استفاده کنید. همواره محیط دستگاه تناسلی را تمیز و خشک نگه دارید. عفونت‌های قارچی اغلب دوباره عود می‌کنند. توصیه می‌شود تا در صورت مشاهده علائم، به پزشک متخصص سلامت جنسی مراجعه کنید. زیرا با توجه به نشانه‌های مشابه، احتمال وجود بیماری‌های مقاربتی نیز وجود دارد.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع      

درد آلت تناسلی در حین یا بعد از رابطه جنسی، یک موضوع نسبتا شایع بوده که در اکثر موارد به راحتی قابل درمان است. این موضوع برای زنان شایع‌تر است اما در این مطلب به دلایل بروز این مشکل در آقایان می‌پردازیم. به طور کلی علت آن می‌تواند مشکلات عصبی، بیماری‌های پوستی، تبخال تناسلی یا اضطراب باشد. ۱- بیماری پیرونی یا کجی آلت تناسلی بیماری پیرونی که به عنوان انحنای آلت تناسلی نیز شناخته می‌شود، یکی از علل شایع درد آلت تناسلی است. درد آلت تناسلی در حین رابطه جنسی می‌تواند نشانه اولیه این بیماری باشد. علت دقیق آن مشخص نیست، اما محققان گمان می‌کنند که آسیب‌های حاد و مزمن آلت تناسلی یا بیماری‌های خودایمنی در ایجاد آن نقش دارند. ۲- تبخال تناسلی یا عفونت اگر زخم دردناک یا بثورات تاولی دارید، به پزشک مراجعه کنید. این ممکن است نشانه‌ی تبخال تناسلی باشد. یک عفونت مقاربتی رایج که می‌تواند هر دو جنس را درگیر کند. تبخال تناسلی توسط یکی از دو سویه ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) ایجاد می‌شود. قبلا در سلامت باروری به توضیح کامل تبخال تناسلی پرداختیم. ۳- پوست ملتهب تورم پوست ختنه‌گاه، که بالانیت نامیده می‌شود، اغلب به دلیل عفونت، آلرژی یا سایر تحریکات پوستی به وجود می‌آید. یکی از اولین علائم ممکن است درد یا قرمزی باشد. این موضوع در افرادی که ختنه نشده‌اند یا دیابت کنترل نشده دارند، شایع‌تر است. بالانیت معمولا به دلیل عفونت قارچی ایجاد می‌شود. ۴- آسیب اعصاب اگر ورزش‌هایی را انجام می‌دهید که شامل ضربه به کشاله ران یا دوره‌های طولانی نشستن (مانند دوچرخه‌سواری) است، احتمال آسیب به عصب پودندال وجود دارد. عصب پودندال حس ناحیه تناسلی را تامین می‌کند که در صورت آسیب، ممکن است مقاربت دردناک را به همراه داشته باشد. ۵- پروستاتیت انزال دردناک اغلب نشانه‌ی التهاب پروستات است. قبلا در سلامت باروری به توضیح علائم و نشانه‌های پروستات بزرگ در مردان پرداختیم. پروستاتیت می‌تواند باعث درد یا ناراحتی در ناحیه مقعد، آلت تناسلی، بیضه‌ها، پایین شکم یا پشت شود. این می‌تواند توسط عوامل بسیاری، از جمله عوارض دستگاه ادراری و عفونت‌های مقاربتی (STIs) ایجاد شود. ۶- فرنولوم کوتاه فرنولوم نواری از پوست در قسمت زیرین آلت تناسلی است که سر آلت را به پوست ختنه‌گاه پیوند می‌دهد. اگر این بافت کوتاه باشد در هنگام نعوظ، درد ایجاد می‌کند. ۷- مشکلات پوستی افراد مبتلا به پسوریازیس ممکن است لکه‌هایی روی اندام تناسلی خود مشاهده کنند. در مردان، بثورات پوستی می‌تواند روی آلت تناسلی، بیضه‌ها، ناحیه شرمگاهی، باسن و پرینه (ناحیه بین مقعد و کیسه بیضه) ظاهر شود. علاوه بر این، اگر قسمت‌های نازک و سفیدی از پوست، روی آلت تناسلی خود مشاهده کردید؛ ممکن است به لیکن اسکلروز مبتلا باشید. این وضعیتی است که باعث ایجاد پوست نازک، لکه‌دار و تغییر رنگ می‌شود. افراد مبتلا به این بیماری ممکن است در هنگام نعوظ با پارگی پوست آلت تناسلی مواجه شوند. ۸- تنش یا اضطراب درد در ناحیه تناسلی می‌تواند با مسائل عاطفی مرتبط باشد. همچنین مطالعات نشان داده که مردان مبتلا به درد نواحی لگن، نسبت سایرین، اضطراب بیش‌تری دارند. ۹- پوست ختنه‌گاه تنگ اگر ختنه نشده‌اید، در هنگام نعوظ، پوست ختنه‌گاه به عقب رانده می‌شود. اگر پوست در سر آلت گیر کند و جمع نشود، دردناک است. این حالت فیموزیس نام دارد. در این شرایط، ختنه کمک‌کننده خواهد بود. ۱۰- رابطه جنسی زیاد رابطه جنسی زیاد ممکن است باعث درد آلت تناسلی شود. در این شرایط معمولا جای نگرانی نیست. ۱۱- پارافیموز اگر در هنگام نعوظ، پوست ختنه‌گاه پس از جمع شدن به سمت جلو رانده نشود؛ پارافیموز رخ می‌دهد. این یک اورژانس پزشکی است که در صورت حل نشدن می‌تواند باعث آسیب دائمی شود. ۱۲- پریاپیسم (مهم) اگر آلت تناسلی برای مدت طولانی در حالت نعوظ باقی بماند، باید هر چه سریع‌تر به پزشک مراجعه کنید. این وضعیتی است که به عنوان پریاپیسم شناخته می‌شود. این نکته مهم است که پریاپیسم وضعیتی است که آلت تناسلی برای مدت بیش از چند ساعت (مثلا ۴ ساعت) در وضعیت نعوظ باقی مانده باشد و معمولا همراه با درد است. همانطور که گفته شد این یک وضعیت خطرناک و اورژانس است که باید سریعا به پزشک مراجعه شود و در صورت عدم مراجعه‌ی به‌موقع می‌تواند سبب آسیب دائمی شود.   درمان‌ و راه‌حل‌: درمان بر اساس علت درد متفاوت خواهد بود. به عنوان مثال، اگر درد ناشی از عفونت باشد، ممکن است آنتی بیوتیک یا داروهای ضدویروسی تجویز شود. چند درمان خانگی وجود دارد که ممکن است به تسکین درد، کمک کند. تخلیه مثانه و دوش آب گرم قبل از رابطه جنسی، احتمالا موثر خواهد بود. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟ در صورت داشتن درد مداوم یا نشانه‌های زیر به پزشک متخصص سلامت جنسی مراجعه کنید: -  تغییر در مایع منی - ترشح غیر معمول -  تورم ناحیه تناسلی -  وجود ضایعات - پریاپیسم     دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع