تستوسترون یا T پایین زمانی اتفاق می‌افتد که بیضه‌ها به اندازه کافی، این هورمون را تولید نمی‌کنند. تستوسترون برای سلامت استخوان، عضلات و عملکرد جنسی لازم است. علائم رایج تستوسترون پایین شامل کاهش تراکم استخوان، کاهش توده عضلانی و میل جنسی کم است. سطح تستوسترون به طور طبیعی با افزایش سن، کاهش می‌یابد. برخی داروها هم می‌توانند باعث شوند که تستوسترون شما سریعتر یا زودتر از حد معمول کاهش یابد. در حالی که برخی از مردان ممکن است علائم تستوسترون پایین را تجربه نکنند، برخی دیگر می‌توانند طیف گسترده‌ای از علائم را داشته باشند. این می‌تواند شامل موارد زیر باشد: میل جنسی کم مردان با تستوسترون پایین، اغلب میل جنسی کمی دارند. در این شرایط، میل جنسی شما کمتر شده، افکار جنسی کمتری دارید، یا کلمات و لمس مانند گذشته برای شما تحریک‌آمیز نیست. طبیعی است که با افزایش سن، کمتر به رابطه جنسی علاقه‌مند باشند. با این حال، در صورت عدم علاقه به داشتن رابطه جنسی برای مدت زمان بیشتر از ۶ ماه،‌ به پزشک مراجعه کنید.  کاهش حجم مایع منی تستوسترون به تولید و ترشح مایع منی (مایع حاوی اسپرم) کمک می‌کند. کاهش این هورمون باعث می‌شود تا هنگام انزال مایع منی کمتری خارج شود. هنوز مشخص نیست که آیا سطوح پایین تستوسترون بر تعداد اسپرم‌ها تأثیر می‌گذارد یا خیر. با این حال حجم کمتر مایع منی ممکن است شانس باردار شدن همسرتان را کاهش دهد. اختلال نعوظ اختلال نعوظ وضعیتی است که در آن دستیابی به نعوظ و حفظ آن سخت است. تستوسترون برای عملکرد جنسی ضروری است. مقدار کم این هورمون می‌تواند حفظ آلت تناسلی در حالت نعوظ را دشوار کند. با این حال، تستوسترون پایین، معمولا به تنهایی علت اصلی اختلال نعوظ نیست. عوامل مختلفی از جمله حال روحی،‌ خستگی و استرس نیز در نعوظ مردان نقش دارد. قبلا در سلامت باروری به توضیح کامل ED پرداختیم. ریزش موی بدن و صورت تستوسترون باعث ایجاد ویژگی‌های مردانه مانند ریش یا موهای ضخیم بدن می‌شود. اگر تستوسترون پایینی دارید، ممکن است متوجه شوید که موهای زیر بغل، ناحیه تناسلی و موهای سینه شروع به نازک شدن می‌کنند. تستوسترون پایین می‌تواند باعث کندی رشد ریش شود. با این حال، ریزش موی سر معمولا به ژنتیک مربوط می‌شود. خستگی خستگی مزمن و کاهش انرژی از عوارض جانبی رایج تستوسترون پایین است. خستگی ممکن است خفیف یا شدید باشد. در این شرایط، حتی اگر به اندازه کافی بخوابید، سطح انرژی پایین شما بهبود نمی‌یابد. دلیل اینکه چرا تستوسترون پایین باعث کاهش سطح انرژی می‌شود، به طور دقیق مشخص نیست. در برخی افراد، عامل حس خستگی، کم‌خونی است. در کم‌خونی، سطح گلبول‌های قرمز پایین است. تستوسترون پایین با کاهش تولید گلبول‌های قرمز و کم‌خونی مرتبط است. از دست دادن توده عضلانی تستوسترون به تحریک سنتز پروتئین کمک می‌کند. مردانی که تستوسترون پایینی دارند، اغلب توده عضلانی خود را از دست می‌دهند. از دست دادن عضله که به آن تحلیل عضلانی نیز می‌گویند، می‌تواند باعث کاهش انرژی شود. افزایش بافت پستان افراد از هر جنس دارای استروژن و تستوسترون هستند. اما زنان دارای استروژن بیشتری هستند که باعث رشد سینه‌ها می‌شود. عدم تعادل بین این دو هورمون می‌تواند باعث ژنیکوماستی شود، وضعیتی که در آن مردان به دلیل سطوح بالاتر استروژن و سطوح پایین تستوسترون، سینه‌های بزرگتری دارند. ژنیکوماستی در مردان بالای ۶۰ سال شایع‌تر است. افراد مبتلا به سرطان پروستات ممکن است به دلیل عارضه جانبی برخی از داروها به کاهش تستوسترون و در نتیجه ژنیکوماستی مبتلا شوند. قبلا در سلامت باروری به توضیح بزرگی پروستات و تاثیر آن روی زندگی جنسی مردان پرداختیم.  از دست دادن تراکم استخوان تستوسترون برای حفظ تراکم مواد معدنی استخوان، یعنی میزان کلسیم و مواد معدنی ضروری است. بدون تراکم مواد معدنی، احتمال شکستگی استخوان‌، زیاد است. تحقیقات نشان می‌دهد مردانی که تستوسترون پایینی دارند بیشتر در معرض خطر شکستگی و پوکی استخوان هستند. افسردگی تحقیقات متعدد نشان می‌دهد مردان مسن با تستوسترون پایین، اغلب دچار افسردگی و اضطراب هستند. با این حال، ارتباط بین علائم افسردگی و تستوسترون پایین به خوبی شناخته نشده است. شرایط مختلفی می‌تواند باعث افسردگی شود، بنابراین تشخیص اینکه آیا تستوسترون پایین به تنهایی دلیل افسردگی است یا خیر، دشوار است. مطالعات متعدد نشان داده مردان مسنی که برای درمان تستوسترون پایین از درمان جایگزین تستوسترون استفاده کرده‌اند، افسردگی‌شان نیز بهبود یافته‌ است. علائم کاهش تستوسترون در زنان زنان هم برای میل جنسی، رشد ماهیچه‌ها و سلامت استخوان‌ها، به مقدار مشخصی از تستوسترون نیاز دارند. سطح تستوسترون زنان نیز با افزایش سن کاهش می‌یابد. در نتیجه، زنانی که سطح تستوسترون پایین‌تری دارند ممکن است با عوارض جانبی مشابه مردان، مانند کاهش توده عضلانی یا تراکم استخوان و میل جنسی کم مواجه شوند. با این حال، عوامل متعددی می‌توانند باعث ایجاد این علائم شوند. علائم تستوسترون پایین در کودکان تستوسترون پایین در کودکان شایع نیست، اما ممکن است. اگر پسرها قبل یا در طول بلوغ تستوسترون پایینی داشته باشند، علائم زیر را تجربه می‌کنند: کاهش سرعت رشد کاهش موهای ناحیه تناسلی رشد آهسته بیضه و آلت تناسلی که در نهایت می‌تواند اندازه آن‌ها را محدود کند شکل نگرفتن صدای مردانه ضعف عضلات چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟اگر علائم کاهش تستوسترون، سلامت، خلق و خو یا زندگی جنسی شما را تحت تأثیر قرار داده، به پزشک متخصص سلامت جنسی مراجعه کنید. او به شما در یافتن درمان مناسب کمک خواهد کرد.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع

طبیعی است که با افزایش سن، شکل و عملکرد واژن، مانند بقیه قسمت‌های بدن تغییر کند. در اواخر دهه ۲۰ و ۳۰ سالگی، به دلیل ترشح کافی هورمون‌های استروژن و پروژسترون، ترشحات واژن نیز بیش‌تر است. اغلب زنان، اولین بارداری خود را بین دهه ۲۰ تا ۳۰ سالگی تجربه می‌کنند که تاثیر زیادی در میزان تحریک‌پذیری و ظاهر واژن دارد. نوسانات استروژن پس از بارداری و در دوران شیردهی، می‌تواند منجر به خشکی واژن شود. برخی از روش‌های هورمونی کنترل بارداری نیز چنینن عوارضی دارند. بارداری همچنین می‌تواند عضلات کف لگن را ضعیف کند. در طول زایمان واژینال، ماهیچه‌های کف لگن ممکن است طی عبور سر کودک کشیده شده یا پاره ‌شوند. بسیاری از خانم‌ها، در رابطه‌های جنسی پس از زایمان، متوجه می‌شوند که واژنشان کمی جا باز کرده. این پدیده به شل شدن واژن معروف است.  زایمان واژینال همچنین می‌تواند ظاهر بیرونی واژن (فرج) را تغییر دهد. بیرون واژن ممکن است شل به نظر برسد یا بافت اضافی پیدا کند که با افزایش سن هم قابل مشاهده است. این تنها بخشی از تغییرات ناشی از زایمان و افزایش سن است. اگر در حین زایمان، دچار پارگی شدید نشوید؛ واژن معمولا به شکل اولیه خود باز می‌گردد. تغییرات واژن در ۴۰ و ۵۰ سالگی در طول دهه‌های ۴۰ و ۵۰، بدن شما به تدریج استروژن کمتری تولید می‌کند. به طور متوسط، اکثر زنان ایالات متحده، حدود ۵۲ سالگی وارد زادبس (یائسگی) می‌شوند.  استروژن، کلاژن واژن را حجیم و محیط را مرطوب نگه‌می‌دارد. همچنین به خونرسانی این ناحیه کمک می‌کند. با این حال، در دوران پیش از زادبس، بافت واژن نازک‌تر و انعطاف‌پذیرتر می‌شود. واژن شما همچنین ممکن است ترشحات کمتری داشته باشد. در این زمان، خشکی، درد و تحریک‌پذیری کمتر (به خصوص در هنگام رابطه جنسی)، وجود دارد. درصورت مشکل داشتن حین رابطه و پریشانی از این موضوع به متخصصین سلامت جنسی مراجعه کنید. پس از زادبس نیز ممکن است با خشکی واژن و نازک شدن بافت آن (آتروفی ولوواژینال)، مواجه شوید. همچنین تغییرات ظاهر فرج نیز محتمل خواهد بود. کلیتوریس شما ممکن است کوچک شود، لب‌های آن تغییر رنگ دهند و افتاده به نظر برسند.  افزایش سن با تغییر باکتری‌های واژن نیز همراه است که می‌تواند خطر ابتلا به عفونت‌هایی مانند واژینوز باکتریایی (BV) را افزایش دهد. بنابراین اگر پس از یائسگی دچار خارش یا ترشحات بدبو شدید، ریسک عفونت واژن را در نظر بگیرید. چگونه با افزایش سن، واژن سالمی داشته باشیم؟ از روان‌کننده‌ها استفاده کنیدبرای افرادی که خشکی واژن را به دلیل نوسانات موقت استروژن یا زادبس تجربه می‌کنند، استفاده از روان کننده‌ها موثر است. روان‌کننده، درد و ناراحتی در حین رابطه جنسی را کاهش می‌دهد. از مرطوب کننده واژن استفاده کنیدمرطوب کننده واژن، می‌تواند با آبرسانی مجدد، به کاهش خشکی بافت آن کمک کند. این محصولات به تسکین خارش ناشی از خشکی و درد ناشی از رابطه جنسی هم کمک می‌کنند. شما می توانید روزانه یا حداقل هر دو تا سه روز یکبار از مرطوب کننده‌های واژن استفاده کنید، حتی اگر رابطه جنسی ندارید. تمرینات لگن را انجام دهیدعضلات کف لگن خود را با تمرینات ورزشی تقویت کنید. تمرینات کگل که با نام دیگر تمرینات کف لگن نیز شناخته می‌شوند، شامل فشار دادن و رها کردن عضلات کف لگن است. تحقیقات همچنین نشان داده است که انجام مداوم تمرینات لگن پس از زایمان، می‌تواند به بهبود جریان خون و تقویت عضلات اطراف واژن کمک کند. از استروژن موضعی استفاده کنیدکرم مکمل استروژن می‌تواند به کشسانی بیشتر بافت واژن کمک کند. بیشتر زنان می توانند با خیال راحت استروژن واژن از این محصولات استفاده کنند. مکمل‌های استروژن برای برخی از افراد، مانند بهبودیافتگان سرطان سینه، توصیه نمی‌شود. قبل از شروع هر مکمل استروژن، با پزشک مشورت کنید. رابطه جنسی را قطع نکنیدعوارض زادبس نباید موجب ترک یا کاهش رابطه جنسی شود. وقتی رابطه جنسی ندارید، واژن سفت‌تر و بافت آن انعطاف‌پذیرتر می‌شود. ادامه رابطه جنسی می‌تواند به افزایش جریان خون و سالم نگه داشتن بافت واژن کمک کند سیگار نکشیددخانیات ممکن است موجب کاهش جریان خون واژن شود که به دنبال آن، خشکی و نازک شدن بافت رخ می‌دهد. این مواد همچنین سطح استروژن را کاهش و تاثیر افت هورمون‌های مرتبط با افزایش سن را تشدید می‌کند.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع

تغییرات میل جنسی حتی اگر هر روز اتفاق بیفتند، طبیعی است. معمولا میل جنسی زنان با افزایش سن، به دلیل چرخه‌های قاعدگی، بارداری، یائسگی (زادبس) و تغییرات زندگی، کاهش می‌یابد. البته، وقتی وارد یک دهه جدید از زندگیتان می‌شوید، تفاوت چشمگیری را مشاهده نخواهید کرد و این تغییرات به مرور رخ می‌دهند. میل جنسی زنان در دهه ۲۰ زندگی: میل جنسی، تمایل به داشتن رابطه جنسی است. بسیاری از عوامل بیولوژیکی و روانشناختی در میزان تمایل شما تاثیرگذار است. هورمون‌هایی مانند تستوسترون، استروژن و پروژسترون در میزان میل جنسی، برانگیختگی و ارگاسم نقش دارند. با افزایش سن، این هورمون‌ها کمتر ترشح شده و باعث کاهش میل جنسی می‌شوند. میل جنسی یک زن در ۲۰ سالگی، بسیار قوی است و سطح تستوسترون او هنوز کاهش پیدا نکرده است. عواملی مانند بچه‌دار شدن یا رابطه‌ی طولانی مدت، می‌تواند تمایل شما برای داشتن رابطه جنسی را تحت تاثیر قرار دهد. علاوه‌بر افزایش سن، تغییرات هورمونی در طول یک چرخه قاعدگی نیز روی میزان میل جنسی تاثیرگذار است. وقتی پریود هستید، استروژن کاهش می‌یابد و به آرامی در طول فاز فولیکولی زیاد شده و میل جنسی را افزایش می‌دهد. حدود دو هفته بعد، در طول تخمک‌گذاری (زمانی که احتمال باروری زیاد است)، سطح تستوسترون و استروژن شما به بالاترین حد خود می‌رسد و شما را برای داشتن رابطه جنسی آماده می‌کند. معمولا میل جنسی زنان در این زمان، به بالاترین حد خود می‌رسد. پس از تخمک گذاری، میل جنسی شما کاهش می‌یابد. روش‌های پیشگیری از بارداری که شامل دارو هستند، می‌توانند باعث کاهش میل جنسی شوند. علاوه‌بر این داروهای ضدافسردگی نیز چنین عوارضی دارند. اگر میل جنسی شما در دهه ۲۰ زندگیتان کم است، به پزشک یا مشاور مراجعه کنید. میل جنسی زنان در دهه ۳۰ زندگی: اگر میل جنسی شما در دهه ۳۰ کم باشد، احتمالا به دلیل کاهش سطح تستوسترون است. علاوه‌بر این، استرس، درگیری‌های کاری و افزایش مسئولیت‌های زندگی نیز می‌توانند میل جنسی را کم کنند. استرس با کاهش تستوسترون، میل جنسی را سرکوب می‌کند. بسیاری از افراد، اغلب در اوایل ۳۰ سالگی یا بعد از آن بچه‌دار می‌شوند. در هر سنی که بچه‌دار شوید، ممکن است با کاهش میل جنسی، به دلیل بارداری یا تغییرات هورمونی روبرو شوید. طبیعی است که در طول بارداری میل جنسی کمی داشته باشید. قبلا در سلامت باروری به «رابطه جنسی در طول بارداری» پرداختیم. کاهش استروژن پس از زایمان و شیردهی نیز می‌توانند باعث خشکی واژن شده و در نتیجه‌، رابطه جنسی را نامطلوب کنند. توانایی بیان نیازهای خود و حرف زدن با شریکتان، باعث می‌شود تا در این دوران، رابطه شما صمیمانه باقی بماند. حتی اگر رابطه جنسی وجود نداشته باشد.  اگر با خشکی واژن یا کاهش میل جنسی بعد از زایمان مواجه هستید، پزشک ممکن است درمان‌های هورمونی یا روان‌کننده‌های واژن را پیشنهاد کند. یوگا و مدیتیشن هم می‌توانند به کاهش میل جنسی مرتبط با استرس کمک کنند. میل جنسی زنان بعد از ۴۰ سالگی:سن رایج زادبس در زنان، معمولا بین ۴۵ تا ۵۵ سالگی است که طی آن، تغییرات هورمونی قابل توجهی رخ می‌دهد. حدودا بین ۵ تا ۱۰ سال قبل از زادبس، تخمدان‌ها، به تدریج، تولید استروژن را کاهش می‌دهند. کاهش استروژن می‌تواند بافت واژن را خشک کرده و یک رابطه جنسی دردناک را در پی داشته باشد. کاهش سطح پروژسترون هم ممکن است باعث پریودهای سنگین‌تر، PMS بیشتر، افزایش وزن، بدخلقی، بی‌خوابی و تحریک‌پذیری شود. اگر خشکی واژن و سایر عوارض جانبی زادبس، باعث کاهش میل جنسی شما شده، درمان با پروژسترون یا تستوسترون می‌تواند کمک‌کننده باشد. اگرچه زادبس تحت تاثیر تغییرات بیولوژیک هورمونی و باورهای فرهنگی باعث کاهش میل جنسی زنان می شود، اما در برخی هم وجود هورمون تستسترون ترشح شده از غده فوق کلیه منشا تمایل و رغبت به رابطه جنسی هست. طبیعی است که همواره در حال و هوای داشتن رابطه جنسی نباشید. اگر این حس، پس از گذشت حداقل ۶ ماه ادامه یافت و باعث استرس و ناامیدی شد، اختلال میل جنسی کم یا (HSDD) در نظر گرفته می‌شود. در این شرایط بهتر است با یک درمانگر جنسی مشورت کنید.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع

هیچ شکی در در میزان لذت ارگاسم وجود ندارد. اما تنوع و نحوه رسیدن به این حس است که رابطه جنسی را لذت‌بخش‌تر می‌کند. ارگاسم یک واکنش فیزیکی است و زمانی اتفاق می‌افتد که ماهیچه‌ها در طول برانگیختگی جنسی، سفت شده و سپس از طریق یک سری انقباضات ریتمیک شل می‌شوند. جالب است بدانید که اکسی‌توسین ترشح شده شما را به شریکتان وابسته‌تر می‌کند. زنان می‌توانند انواع مختلفی از ارگاسم را تجربه کنند که از نظر شدت و مدت زمان، متفاوت هستند. ارگاسم کلیتورال کلیتوریس بخش بسیار حساس آناتومی یک زن است که از میلیون‌ها پایانه عصبی شبیه به آلت تناسلی تشکیل شده. این اندام جنسی مانند یک بافت کوچک نعوظ در قسمت بیرونی فرج است اما در داخل واژن نیز گسترش می‌یابد. تحریک مستقیم کلیتوریس یا لمس اطراف آن باعث افزایش جریان خون در این ناحیه می‌شود که به دنبال آن ارگاسم رخ می‌دهد. مطالعه ای در سال ۲۰۱۸، نشان داد که نوازش کلیتوریس به جلو و عقب و در دایره‌های پهن و کوچک می تواند منجر به ارگاسم شود. در همان مطالعه، ۳۶/۶ درصد، گفتند که برای رسیدن به ارگاسم در طول رابطه جنسی به تحریک کلیتورال نیاز دارند. ۳۶ درصد هم گفتند که ارگاسم با تحریک کلیتورال حس بهتری دارد. حتی اگر بدون آن به ارگاسم برسند. ارگاسم نقطه جی تحریک نقطه جی یک راه دیگر برای رسیدن زنان به ارگاسم است. با این حال، محققان هنوز در مورد مکان آن بحث می‌کنند. توافق کلی این است که نقطه G، در دیواره جلویی واژن، تقریبا در نیمه‌ی راه، بین دهانه واژن و دهانه رحم قرار دارد. برخی محققان معتقدند که نقطه جی خودش یک اندام جنسی است، در حالی که برخی دیگر معتقدند که بخشی از شبکه‌های عصبی کلیتوریس است. این نقطه برای برخی از زنان، حالت اسفنجی دارد. چگونه می‌توان نقطه G را پیدا کرد؟ در داخل واژن و به سمت جلو یک ناحیه ناهموار یا یک برآمدگی قابل لمس است. برخی از افراد معتقدند که ارگاسم نقطه G در مقایسه با سایر انواع ارگاسم بهتر است. ارگاسم واژن این ارگاسم ناشی از رابطه جنسی واژینال است که به طور مستقیم کلیتوریس و نقطه G را تحریک نمی‌کند. نقطه A، در دیواره جلویی واژن، درست زیر دهانه رحم قرار دارد. این ناحیه با لمس درست می‌تواند باعث ارگاسم عمیق واژن شود. برخی افراد ممکن است از لمس دهانه رحم نیز به ارگاسم برسند. تحریک این ناحیه می‌تواند باعث انقباض کل رحم با انقباضات شدید شود. با این حال، برخی از افراد ممکن است هرگز ارگاسم واژینال را تجربه نکنند. در مطالعه‌ای در سال۲۰۱۸، روی بیش از هزار زن، ۱۸/۴ درصد گفتند که رابطه جنسی واژینال به تنهایی نمی‌تواند آن‌ها را به اوج برساند. برخی تحقیقات نشان دادند که با زاویه دادن مناسب و دخول کم، می‌توان ارگاسم واژینال را تجربه کرد. ارگاسم نوک سینه در مورد اینکه چه تعداد از زنان می‌توانند بدون تماس با اندام تناسلی خود به ارگاسم برسند، اتفاق نظر وجود ندارد. محققان همچنین دقیقا مطمئن نیستند که چرا ارگاسم نوک سینه اتفاق می‌افتد. اما مطالعات نشان داده که تحریک نوک سینه بخشی از مغز را فعال می‌کند که تحریکات تناسلی را کنترل می‌کند. نوک سینه‌ها، مملو از پایانه‌های عصبی و پوست حساس است. داشتن ارگاسم نوک سینه در زنان، نیازمند تمرین است. اگر لمس مناسب وجود داشته باشد، وقوع ارگاسم امکان‌پذیر است. ارگاسم ترکیبی ارگاسم ترکیبی زمانی اتفاق می‌افتد که بیش از یک منطقه به طور همزمان تحریک شود. برای مثال نفوذ نقطه G را همراه با لمس کلیتورال در نظر بگیرید. در واقع، تحریک بیش‌تر، با جریان خون بیش‌تر و ارگاسم بهتر همراه است. ارگاسم‌های پشت سر هم زنان برخلاف مردان، می‌توانند ارگاسم‌های پشت سر هم را تجربه کنند. زیرا به زمان استراحت بین ارگاسم‌ها و برانگیختگی مجدد، نیاز ندارند. در واقع اگر به حالت قبل از برانگیختگی برنگردید، می‌توانید یک ارگاسم دیگر را تجربه کنید. برای تجربه ارگاسم های متعدد، می‌توانید ماهیچه‌های لگن خود را به منقبض کنید (با فشار دادن و رها کردن به گونه‌ای که انگار ادرار خود را نگه داشته‌اید). این کار، جریان خون را بالا نگه می‌دارد، حساسیت را افزایش می‌دهد و رسیدن به ارگاسم دوم را آسان‌تر می‌کند. ارگاسم همراه با خروج مایع در برخی از زنان، مایعی از غدد اطراف مجرای ادرار یا سطح قدامی واژن، در حین یا قبل از ارگاسم خارج می‌شود. هنوز اثبات دقیقی وجود ندارد که این مایع واقعا از کجا خارج می‌شود. حدود ۱۰ تا ۵۴ درصد از زنان ممکن است در طول رابطه، این نوع از ارگاسم را تجربه کنند. ارگاسم در ورزش! رسیدن به اوج لذت جنسی، در طول یک تمرین ورزشی شدید، بعید نیست. مطالعه‌ای در دانشگاه ایندیانا نشان داد که ۳۷۰ مورد از ۵۳۰ زن، معمولا از طریق تمرینات میان‌تنه، ارگاسم یا لذت جنسی را تجربه کرده‌اند. یکی از راه‌های القای ارگاسم این است که ماهیچه‌های کف لگن را بسیار منقبض کنید. اگر کسی عضلات لگن توسعه یافته‌ای داشته باشد و در طول تمرین، آن‌ها را واقعا منقبض کند، وقوع ارگاسم امکان‌پذیر است. البته در بیشتر افراد، تحریک کلیتورال  یا واژن هم نیاز است. ارگاسم در خواب زنان ممکن است در طول خواب به ارگاسم برسند. ۱۱ درصد ارگاسم‌های خواب احتمالا با یک رویای شهوانی شروع می‌شوند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۲ نشان داد افرادی که روی شکم می‌خوابند بیشتر احتمال دارد در طول خواب، رویاهای شهوانی و احساسات جنسی داشته باشند. با این حال، دلایل دقیق ارگاسم خواب، کاملا ثابت یا درک نشده است. تحقیقات در مورد ارگاسم خواب بسیار کم و قدیمی است. بهترین استناد مربوط به یک مطالعه در دهه ۱۹۵۰ است که نشان داد ۳۷ درصد از شرکت‌کنندگان زن تا سن ۴۵ سالگی، ارگاسم خواب داشته‌اند. تحریک کلیتورال غالب‌ترین ارگاسم دست ‌یافتنی در زنان است. موقعیتی که برای دیگران لذت بخش است ممکن است برای شما تحریک‌آمیز نباشد. آزمایش نقطه‌های گوناگون و تحریک اندام‌های مختلف (مانند نقطه A یا G)، می‌تواند درهای جدید ارگاسم را به روی شما باز کند.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع

شاید برای شما هم پیش آمده که برای مدتی از رابطه جنسی لذت نبرید.‌ ممکن است با گذشت زمان، اشتیاقی برای داشتن فعالیت جنسی، نداشته باشید. شاید نتوانید رابطه را مانند گذشته، آن طور که دوست دارید؛ شروع کنید یا به پایان برسانید. بسیاری از زوج‌ها، اختلال عملکرد جنسی را تجربه کرده‌اند. اکثر کسانی که به دنبال درمان هستند، بهبود رابطه را تجربه می‌کنند. به طور کلی، اختلال عملکرد جنسی در چند دسته قرار می‌گیرد: اختلال میل: فقدان میل جنسی یا کاهش اشتیاق برای داشتن رابطه جنسی اختلال برانگیختگی: ناتوانی در برانگیختگی فیزیکی اختلال ارگاسم: تاخیر یا عدم ارگاسم اختلال درد: درد هنگام رابطه جنسی طیف وسیعی از مسائل فیزیکی و روانشناختی می‌توانند باعث اختلال عملکرد جنسی شود، از جمله: داروهای ضدافسردگی یا عوارض جانبی سایر داروها افزایش سن: ممکن است که با بالا رفتن سن، مانند گذشته برانگیخته نشوید. اختلال عملکرد کف لگن (برای زنان): این می‌تواند به دلایل مختلف، از جمله زایمان، اختلال لگن یا آسیب رخ دهد که باعث درد و مشکلات ارگاسم می‌شود. اختلال عملکرد کف لگن، با فیزیوتراپی قابل درمان است. تغییر در هورمون‌ها: این می‌تواند به دلیل افزایش سن، یک اختلال پزشکی یا دارو رخ دهد که بر روی میل، میزان برانگیختگی و ارگاسم تاثیر می‌گذارد. اضطراب یا افسردگی حوادث تلخ گذشته یا تروما (به ویژه آسیب جنسی) مصرف الکل یا مواد مخدر: استفاده بیش از حد یا سوء مصرف مواد، می‌تواند منجر به کاهش میل، عدم برانگیختگی و اختلال ارگاسم شود. همه اشکال اختلال عملکرد جنسی را می‌توان با مداخلات پزشکی یا سلامت روان، درمان کرد. تحقیقات منتشر شده، به این نتیجه رسیدند که درمان، زمانی بهترین نتیجه را به همراه دارد که علاوه‌بر تراپی شخصی، مشاوره زوج‌ها نیز انجام شود. اما ناسازگاری جنسی چیست؟ آیا واقعا چیزی به نام ناسازگاری جنسی وجود دارد؟ بله. اغلب زوج‌هایی که مشکلات دائمی در ارتباط و عملکرد جنسی دارند، از نظر جنسی، ناسازگار تلقی می‌شوند. توجه داشته باشید که ناسازگاری جنسی با اختلال عملکرد جنسی متفاوت است. در ادامه چندین مثال از ناسازگاری جنسی آورده شده است: شایع‌ترین عدم تطابق جنسی مربوط به دفعات یا زمان رابطه جنسی است. برخی افراد میل جنسی بالاتر یا کمتری نسبت به شریکشان دارند. این عدم توافق در زمان و تعداد دفعات رابطه جنسی، می‌تواند صمیمیت افراد را کاهش دهد. یک مورد دیگر این است که برخی افراد یک نوع خاص از رابطه را ترجیح‌ می‌دهند. علایق متفاوت افراد ممکن است باعث ناسازگاری جنسی شود. همچنین برخی افراد ممکن است گرایش‌های جنسی واقعی خود را از همسرشان پنهان کنند. تمایلات جنسی که خود فرد نیز ممکن است از وجود آن‌ها، آگاهی نداشته باشد. اگر شما و همسرتان دچار اختلال عملکرد یا ناسازگاری جنسی هستید، از درمان خجالت نکشید. پزشک می‌تواند به شما در شناسایی مشکل و یافتن درمان مناسب، کمک کند.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع

در تصویر بالا، وضعیت واکسیناسیون HPV را در سراسر جهان مشاهده می‌کنید. همان‌طور که می‌بینید، در بسیاری از نواحی آسیا برنامه‌ای برای تزریق واکسن وجود ندارد و مردم در برابر این ویروس، واکسینه نیستند. این در حالی است که بخش اعظم آمریکای شمالی، خدمات تزریق واکسن دارد. رنگ آبی: خدمات تزریق واکسن اچ‌پی‌وی، در تمام کشور انجام می‌شود. رنگ نارنجی: به طور معمول، خدمات تزریق واکسن انجام نمی‌شود. رنگ زرد: در برخی از مناطق کشور انجام می‌شود. رنگ سفید: اطلاعاتی در دست نیست. لازم به ذکر است اگر این واکسن در برنامه روتین واکسیناسیون نباشد،‌ باز هم افراد می‌توانند به صورت اختیاری، آن را دریافت کنند. قبلا در سایت سلامت باروری، به توضیح سوالات متداول در خصوص HPV و واکسن آن پرداختیم.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

کلامیدیا یک عفونت شایع مقاربتی (STI) است که توسط باکتری ایجاد می‌شود. افرادی که کلامیدیا دارند؛ اغلب در مراحل اولیه بیماری، علائم ظاهری ندارند. اما اگر درمان نشود می‌تواند عوارض جدی ایجاد کند. تخمین زده می‌شود که ۴۰ تا ۹۶ درصد از افراد مبتلا به کلامیدیا، هیچ علامتی ندارند. علائم کلامیدیا ممکن است مشابه سایر بیماری‌های مقاربتی باشد. کلامیدیا چگونه منتقل می‌شود؟رابطه جنسی ناایمن، اصلی‌ترین راه انتقال عفونت است. لمس دستگاه تناسلی هم ممکن است باعث انتقال باکتری شود. نوزادان تازه متولد شده می‌توانند در هنگام تولد، کلامیدیا را از مادر خود دریافت کنند. جالب است بدانید که این عفونت می‌تواند به چشم هم منتقل شود اما این مورد چندان شایع نیست. افرادی که قبلا یک بار عفونت را داشته و با موفقیت درمان شده‌اند نیز می‌توانند مجددا مبتلا شوند.  علائمکلامیدیا اغلب به عنوان "عفونت خاموش" شناخته می‌شود زیرا اکثر افراد مبتلا، هیچ علامتی را تجربه نمی‌کنند. برخی علائم عبارتند از: درد احساس سوزش هنگام ادرار کردن ترشح غیر طبیعی از آلت تناسلی یا واژن برخی از علائم کلامیدیا نیز ممکن است برای مردان و زنان متفاوت باشد. علائم کلامیدیا در مرداناکثر مردان اصلا علامتی ندارند. با این حال، برخی از شایع‌ترین علائم کلامیدیا در مردان عبارتند از: احساس سوزش هنگام ادرار ترشحات زرد یا سبز از آلت تناسلی درد در قسمت پایین شکم درد در بیضه‌ها همچنین امکان ابتلا به عفونت کلامیدیا در ناحیه مقعد نیز وجود دارد. در این مورد، علائم اصلی عبارتند از: درد خونریزی از مقعد داشتن رابطه جنسی دهانی با فردی که کلامیدیا دارد، خطر عفونت در گلو را افزایش می‌دهد. علائم می‌تواند شامل گلودرد، سرفه یا تب باشد. البته ممکن است فردی حامل باکتری در گلو باشد و آن را نداند. علائم کلامیدیا در زنانبه طور کلی اگر زنی به یک بیماری مقاربتی مبتلا شود، ممکن است چندین هفته طول بکشد تا علائم را بروز دهد. برخی از شایع‌ترین علائم کلامیدیا در زنان عبارتند از: رابطه جنسی دردناک ترشحات واژن احساس سوزش در هنگام ادرار درد در قسمت پایین شکم التهاب دهانه رحم خونریزی بین قاعدگی در برخی از زنان، عفونت می‌تواند به لوله‌های فالوپ گسترش یابد، که ممکن است باعث بیماری التهابی لگن (PID) شود. در مقالات قبلی سلامت باروری به توضیح کامل این بیماری پرداختیم. کلامیدیا همچنین می‌تواند راست روده را نیز آلوده کند. زنان در صورت ابتلا به عفونت کلامیدیا در رکتوم (راست روده)، ممکن است علامتی نداشته باشند. با این حال،  درد رکتوم، ترشح و خونریزی از نشانه‌های وجود باکتری در راست‌روده است. عفونت گلو هم در زنان ممکن است رخ دهد. علل و عوامل خطرکلامیدیا یک بیماری مقاربتی است که توسط سویه خاصی از باکتری به نام «کلامیدیا تراکوماتیس» ایجاد می‌شود. احتمال ابتلا به کلامیدیا، در زنان بیشتر از مردان است. در واقع، تخمین زده می‌شود که نرخ کلی عفونت برای زنان، در ایالات متحده، ۲ برابر بیش‌تر از مردان است.  برخی دیگر از عوامل خطر عفونت عبارتند از: استفاده نکردن از روش های بازدارنده مانند کاندوم شرکای جنسی جدید داشتن شریک جنسی که با افراد دیگر رابطه جنسی دارد داشتن سابقه کلامیدیا یا سایر بیماری های مقاربتی کلامیدیا چقدر شایع است؟در سال ۲۰۱۸، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، تخمین زد که تقریبا ۴ میلیون مورد کلامیدیا در ایالات متحده وجود دارد. بیشترین میزان عفونت در زنان بین سنین ۱۵ تا ۲۴ سال رخ می‌دهد. بهتر است همه زنانی که از نظر جنسی فعال هستند و در معرض خطر ابتلا به کلامیدیا قرار دارند، هر سال غربالگری شوند. نرخ کلامیدیا و سایر بیماری‌های مقاربتی در سال‌های اخیر افزایش یافته است. درمان کلامیدیا از آنجایی که کلامیدیا ماهیت باکتریایی دارد، با آنتی بیوتیک قابل درمان است.  آزیترومایسین و داکسی سایکلین از جمله آنتی‌بیوتیک‌هایی هستند که برای درمان استفاده می‌شوند. نکته مهم این است که دارو را به طور کامل مصرف کنید و روند درمان را قطع نکنید. در طول دوره درمان، رابطه جنسی نداشته باشید. از درمان‌های خانگی، استفاده نکنید. کلامیدیا درمان نشده می‌تواند منجر به عوارض طولانی مدت، از جمله مشکلات باروری و التهاب مزمن شود. تشخیصموثرترین آزمایش تشخیصی کلامیدیا، نمونه‌گیری گرفتن از واژن در زنان و آزمایش ادرار در مردان است. اگر احتمال وجود عفونت در مقعد یا گلو وجود داشته باشد نیز نمونه گرفته می‌شود. کلامیدیا درمان نشده در زنانهمان‌طور که گفتیم کلامیدیا درمان نشده می‌تواند منجر به بیماری التهابی لگن شود. کلامیدیا درمان نشده با آسیب به لوله‌های فالوپ می‌تواند باعث ناباروری شود. این باکتری می‌تواند در حین تولد به نوزادان منتقل شود که باعث عفونت چشم و ذات‌الریه می‌شود. عوارض کلامیدیا درمان نشده در مردانعفونت می‌تواند به غده پروستات و سایر نواحی داخلی سرایت کند که باعث تب، مقاربت دردناک و ناراحتی در ناحیه کمر می‌شود. کلامیدیا در چشمعفونت کلامیدیا در ناحیه تناسلی شایع است، اما می‌تواند در نواحی کمتر شایع مانند مقعد، گلو و چشم ها رخ دهد. عفونت چشم، از طریق تماس مستقیم یا غیرمستقیم با باکتری ایجاد می‌شود. اگر چشمتان را با دست آلوده لمس کنید، عفونت می‌تواند از ناحیه تناسلی به چشم برسد. علائم زیر ممکن است رخ دهد: قرمزی تورم خارش ترشحات حساسیت به نور کلامیدیای چشم در صورت عدم درمان، می‌تواند منجر به نابینایی شود. درمان زودهنگام به درمان عفونت و جلوگیری از عوارض کمک می‌کند. سوالات متداول چه زمانی می توانم دوباره رابطه جنسی داشته باشم؟اگر کلامیدیا در شما تشخیص داده شد؛ قبل از داشتن هر گونه فعالیت جنسی، درمان خود را به پایان برسانید.  آیا کلامیدیا بو دارد؟در برخی موارد، کلامیدیا می‌تواند باعث ترشحات غیرعادی واژن شود که اغلب بوی تندی دارند. البته بوی بد واژن، می‌تواند نشانه‌ی سایر بیماری‌های مقاربتی هم باشد. مشورت با پزشک کمک‌کننده است. به خصوص اگر علائم دیگری مانند درد، خونریزی، خارش یا سوزش دارید. فراموش نکنید که کلامیدیا قابل درمان است. اما در صورت عدم درمان می‌تواند عوارض جدی برای شما ایجاد کند. پس از مراجعه به پزشک خجالت نکشید!   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع

پاکیزگی ناحیه تناسلی، برای سلامت جنسی هر فرد ضروری است. بسیاری از خانم‌ها، عفونت‌های ناخوشایند واژینال (واژینیت) را تجربه می‌کنند که باعث درگیری سایر نواحی اندام تناسلی نیز می‌شود. همه‌ی عفونت‌های واژن شبیه به هم نیستند و درمان‌های خانگی، ممکن است بیماری را تشدید کند. اگر در مورد سلامت واژن خود نگران هستید یا ترشحات غیرعادی دارید؛ در صورت تداوم مشکل، به پزشک مراجعه کنید. در این جا، علاوه بر آشنایی با اندام تناسلی زنان، نکات بهداشتی آن را هم ذکر خواهیم کرد. واژن تنها بخشی از اندام تناسلی زنان است. بخش خارجی اندام تناسلی زنان، شامل «مونس پابلیس» هست. این قسمت در واقع همان بافت چربی و برآمدگی بالای فرج است که با موهای زائد پوشانده شده. فرج پایین بخش مونس پابلیس قرار گرفته و محیط خارج واژن را شامل می‌شود. فرج شامل بافت‌های چین خورده‌ی حساس (لب‌های داخل و خارجی)، کلیتوریس، دهانه‌ی واژن و مجرای ادرار است. واژن بخش درونی اندام تناسلی است که از لب‌های داخلی آغاز شده و تا دهانه رحم امتداد می‌یابد.  چرا عفونت واژن اتفاق می‌افتد؟عفونت واژن زمانی رخ می‌دهد که باکتری‌ها، قارچ‌ها یا سایر ارگانیسم‌ها بدون کنترل رشد کنند. برخی از این موجودات، به طور طبیعی در واژن زندگی می‌کنند و با سایر ارگانیسم‌ها همزیستی دارند. این یعنی سطح اسید و باز را متعادل نگه می‌دارند. بهداشت نامناسب یا رابطه جنسی ناایمن باعث ورود ارگانیسم‌های عفونی به واژن می‌شود. برای جلوگیری از عفونت‌ واژن، تمامی نواحی فرج را خشک نگه دارید. در صورت انتقال عفونت به اندام‌های داخلی، مانند رحم یا تخمدان‌ها، بیماری التهابی لگن رخ می‌دهد که در مطالب قبلی سایت سلامت باروری، به آن پرداختیم. نکاتی برای مراقبت از ناحیه تناسلی زنان: برای شستن فرج از آب گرم استفاده کنید و آن با یک دستمال تمیز کاملا خشک کنید. ترشحات واژن به طور طبیعی، خاصیت ضد عفونی دارند بنابراین از مصرف هرگونه ماده‌ی شوینده، در آن ناحیه خودداری کنید؛ مگر اینکه توسط پزشک تجویز شده باشد. این محصولات باعث به هم خوردن تعادل طبیعی باکتری‌ها می‌شوند. فقط لباس زیر ۱۰۰ درصد نخی بپوشید. مخصوصا اگر مستعد ابتلا به عفونت هستید، از پوشیدن لباس زیرهای تنگ، نایلونی و سایر الیاف مصنوعی خودداری کنید. جوراب شلواری نپوشید. آن‌ها گرما و رطوبت را به دام می‌اندازند و محیطی ایده‌آل برای پرورش ارگانیسم‌های بد فراهم می‌کنند. در مواقعی که به ساق نیاز دارید، لباس زیر نخی بپوشید.  برای شستن لباس زیر، بیش از حد ماده شوینده استفاده نکنید. قبل از پوشیدن لباس زیر جدید، آن را بشویید. از یک صابون ملایم برای شستن لباس‌ زیر استفاده کنید. از مصرف نرم‌کننده‌های پارچه و شوینده‌های دارای آنزیم (آمیلاز، لیپاز، پروتئاز و سلولز)، خودداری کنید. از دستمال توالت نرم استفاده کنید. در دوران قاعدگی به جای نوار بهداشتی از سایر محصولات مانند تامپون یا کاپ استفاده کنید. در صورت استفاده از نوار بهداشتی، آن را به طور مرتب عوض کنید. تامپون‌ را برای مدت طولانی (برای مثال در تمام طول شب)، در داخل بدن نگه ندارید.  نواحی تناسلی را نخارانید و با دست آلوده، تحریک نکنید. از مصرف محصولات بهداشتی زنانه که ممکن است باعث حساسیت شوند؛ خودداری کنید. این می‌تواند شامل  پدهای بهداشتی، اسپری، روغن‌های معطر، روغن‌های حمام یا پودر باشد. اگر از ماشین لباسشویی مشترک استفاده می‌کنید (مانند آپارتمان یا خوابگاه)، لباس زیر خود را با دست بشویید و چندین بار آبکشی کنید. دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع

قبلا در سلامت باروری در مورد ویروس پاپیلوم انسانی یا همان HPV به طور مفصل صحبت کرده‌ایم. اما اکنون نتایج یک پژوهش تازه، میزان فراگیر بودن این ویروس را در سراسر جهان نشان می‌دهد و تخمین زده شده که از هر سه مرد، یک نفر به این ویروس مبتلا باشد. ضمن اینکه این پژوهش مدعی است از هر پنج مرد، یک نفر حاوی انواع سرطان‌زای HPV است. در این پژوهش نتایج ۶۵ بررسی انجام شده در ۳۵ کشور دنیا مورد تحلیل قرار گرفته‌ و هدف آن بررسی شیوع این ویروس در مردان بوده است. جمع بندی این بوده که پیش‌بینی می‌شود ۳۱ درصد مردان جهان حاوی HPV هستند و ۲۱ درصد مردان مبتلا به انواعی هستند که ریسک سرطان را افزایش می‌دهد. به همین خاطر مجددا روی تزریق واکسن HPV و به ویژه در دوران نوجوانی تاکید شده و برخی کشورها چندین سال است که ‌ برنامه واکسیناسیون همگانی برای HPV را شروع کرده‌اند.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیمنبع

شپش ناحیه تناسلی یا شپش‌های خرچنگی، موجودات کوچکی هستند که روی موهای نواحی تناسلی زندگی می‌کنند. آن‌ها از طریق تماس نزدیک، مانند رابطه جنسی، منتقل می‌شوند. شپش‌ها خارش شدیدی ایجاد می‌کنند اما قابل درمان هستند. درمان شامل شامپو یا کرم‌های مخصوص است. شپش نوعی انگل است زیرا برای زنده ماندن از خون انسان تغذیه می‌کند. این نوع شپش، با آن‌هایی که روی سر یا بدن، زندگی می‌کنند؛ ‌متفاوت است و در این نواحی پیدا نمی‌شوند. با این حال، ممکن است در قسمت‌هایی که موهای زبر دارند، زندگی کنند. مانند: زیر بغل ریش، سبیل یا سایر موهای صورت قفسه سینه ابرو و مژه (در کودکان شایع‌تر است.) شپش تناسلی، از طریق تماس فیزیکی از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود. این اتفاق بیشتر در طول رابطه جنسی رخ می‌دهد. در موارد نادر، ممکن است با به اشتراک گذاشتن وسایل شخصی مانند حوله یا ملحفه، با فرد مبتلا هم منتقل شود. هر گونه تماس نزدیک بدن، برای گسترش شپش‌ها کافی است، حتی اگر دخول یا آمیزش وجود نداشته باشد. آیا شپش تناسلی یک بیماری مقاربتی است؟شپش‌ ناحیه تناسلی اغلب با بیماری‌های مقاربتی (STIs) منتقل می‌شود. افراد اغلب در طول رابطه جنسی شپش‌های خرچنگی را دریافت می‌کنند. با این حال این حشرات یک بیماری یا عفونت واقعی حساب نمی‌شوند و می‌توانند از راه‌های غیرجنسی نیز منتقل شود. ممکن است بر اثر خاراندن زیاد ناحیه درگیر شده، به عفونت باکتریایی مبتلا شوید. اگر پوست خود را زخم کنید؛ باکتری‌ها می‌توانند وارد پوست شده و باعث عفونت شوند. شپش خرچنگی چقدر شایع است؟شپش ناحیه تناسلی بسیار شایع است. البته، بیشتر در بزرگسالان دیده می‌شود. هر ساله حدود ۳ میلیون نفر در ایالات متحده به شپش ناحیه تناسلی مبتلا می‌شوند. علائم و عللعلائم اغلب حدود ۵ روز پس از آلودگی، ظاهر می‌شوند. علائم عبارتند از: خارش شدید پوست خونی یا قرمز در اثر نیش شپش لکه‌های مدفوع حشرات در لباس زیر نقاط سفید کوچک روی موهای ناحیه تناسلی که به سختی برداشته می‌شوند (این‌ها تخم شپش هستند.) لکه‌های مایل به آبی کم رنگ روی ران‌ها، باسن و پایین شکم تب پایین و احساس خستگی چرا شپش تناسلی باعث خارش می‌شود؟شپش از خون شما تغذیه می‌کند. واکنش آلرژیک به نیش‌ها باعث خارش می شود. شپش تناسلی چه شکلی است؟شپش ناحیه تناسلی بسیار کوچک است. ممکن است با نگاه دقیق به موهای ناحیه تناسلی بتوانید آن‌ها را ببینید. شپش‌ها بسته به مرحله رشدشان، متفاوت به نظر می‌رسند. آیا حیوانات خانگی می‌توانند ناقل حیوانات باشند؟خیر. سگ ها، گربه ها و سایر حیوانات خانگی، شپش ناحیه تناسلی را پخش نمی‌کنند. آیا کودکان ممکن است به شپش تناسلی مبتلا شوند؟بله. اگر کودکان در تخت آلوده بخوابند یا از حوله‌های مشترک استفاده کنند؛ ممکن است به شپش خرچنگی مبتلا شوند. معمولا در کودکان، مژه‌ها یا ابروها را آلوده می‌کند. شپش ناحیه تناسلی در کودکان، ممکن است نشانه‌ی سوء استفاده جنسی باشد. برای دانستن سایر «علائم سوء استفاده جنسی در کودکان و نوجوانان»، به این مقاله در سایت «سلامت باروری» مراجعه کنید. آیا این حشرات با استفاده از صندلی توالت مشترک منتقل می‌شوند؟به احتمال زیاد، خیر. شپش‌ها خارج از بدن انسان، برای مدت طولانی زندگی نمی‌کنند. آن‌ها نمی‌توانند روی سطوح صافی مانند صندلی توالت باقی بمانند. تشخیص و آزمایش چگونه بفهمیم که شپش تناسلی داریم؟در مرحله اول، ممکن است شپش‌ها را ببینید که بهترین راه تشخیص است. این حشرات به اندازه یک سر سوزن هستند و شبیه خرچنگ‌های خاکستری ریز هستند. در واقع به همین دلیل است که به آن‌ها شپش‌های خرچنگی نیز می‌گویند. ممکن است علائم شپش تناسلی داشته باشید اما نتوانید آن‌ها را ببینید. در این شرایط، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. آن‌ها ممکن است از ذره بین یا میکروسکوپ برای تشخیص استفاده کنند. پزشک احتمالا آزمایش عفونت‌های مقاربتی را نیز توصیه می‌کند. مدیریت و درمان شپش ناحیه تناسلی با استفاده از شامپو یا کرم مخصوص در ناحیه آلوده، درمان می‌شود. استفاده از صابون معمولی و آب داغ، در از بین بردن شپش خرچنگی موثر نیست. داروها معمولا به نسخه نیاز ندارند. در ضمن، حتما دستورالعمل‌های روی بسته‌ی دارو را انجام دهید. بهتر است موارد زیر را نیز رعایت کنید: بدن و نواحی آلوده را به صورت مرتب بشویید و خشک کنید. همواره از لباس زیر تمیز استفاده کنید. لباس‌ها، ملحفه‌ها و حوله‌های خود را با آب داغ بشویید و خشک کنید. شپش‌ها با گرما از بین ‌می‌روند. وسایلی که قابل شست‌و‌شو نیستند؛ به مدت ۲ هفته در یک کیسه پلاستیکی در بسته قرار دهید یا به خشکشویی ببرید. روی لباس یا اشیاء دیگر خانه، حشره‌کش اسپری نکنید. تا زمانی که به طور کامل خوب نشده‌‌اید؛ از داشتن هر گونه فعالیت جنسی خودداری کنید. در صورت باقی ماندن شپش‌ها، درمان را تکرار کنید. انواع شامپوها و پماد‌های شپش تناسلی، که بدون نسخه قابل تهیه هستند؛ عبارتند از: کرم پرمترین: کرم را روی ناحیه مد نظرتان بزنید و بعد از حدود ۱۰ دقیقه شست‌و‌شو دهید.  پیرترین با پیپرونیل بوتاکسید: یک نوع شامپو است که باید پس از ۱۰ دقیقه شسته شود. آیا داروهای تجویزی هم برای شپش تناسلی وجود دارد؟ برای درمان‌های قوی‌تر به نسخه‌ی پزشک نیاز دارید. این ممکن است کرم موضعی، شامپو یا دارو‌های خوراکی باشد. داروهای خوراکی وارد خون می‌شوند و از آن‌جایی که شپش‌ها نیز از خون شما تغذیه ‌می‌کنند؛ با مصرف آن، از بین ‌می‌روند. رایج‌ترین نوع این داروها، ایورمکتین است که در ۲ دوز مصرف می‌شود. مالاتیون: یک کرم موضعی که باید در هر بار استفاده، تا ۱۲ ساعت در ناحیه مورد نظر باقی بماند. یکی از قوی‌ترین گزینه‌های تجویزی، شامپو لیندان است که شپش و تخم آن را از بین ‌می‌برد. این دارو دارای عوارض جانبی جدی است و ممکن است برای مغز و سیستم عصبی شما سمی باشد. لیندان معمولا تنها زمانی تجویز می‌شود که سایر درمان‌ها شکست‌ خورده باشند. درمان شپش مژه و ابرو شپش‌های ناحیه تناسلی ممکن است به ابروهای شما نیز سرایت کنند. معمولا برای این ناحیه پمادی تجویز می‌شود که برای استفاده در اطراف چشم بی‌خطر باشد. این پمادها باید چندین بار در طول روز و تا ۱۰ روز استفاده شود. آیا استفاده از درمان‌های خانگی موثر است؟‌شامپوها یا پماد‌های مخصوص شپش، تنها درمان‌های موثر هستند. اصلاح یا حمام آب گرم شپش را از بین نمی‌برد. می توانید از کرم هیدروکورتیزون برای توقف خارش استفاده کنید اما این به منزله‌ی درمان نیست. در ضمن، اصلاح موهای زائد، شپش‌ها را نابود نمی‌کند. اگر باردارید یا در دوران شیردهی هستید؛ باید قبل از مصرف داروها، با پزشک مشورت کنید. آیا الکل می‌تواند شپش‌ها را از بین ‌ببرد؟الکل ممکن است در از بین بردن شپش‌های بالغ موثر باشد اما تخم آن‌ها را از بین نخواهد برد. فقط از دارو استفاده کنید. چگونه می‌توان از شپش‌ ناحیه تناسلی جلوگیری کرد؟‌تنها راه، پرهیز از هرگونه تماس فیزیکی نزدیک، با افراد مبتلا است. انجام دادن کارهای زیر ضروری است: از به اشتراک گذاشتن وسایل شخصی مانند لباس یا حوله خودداری کنید. یک شریک جنسی داشته باشید و از داشتن رابطه جنسی با افرادی که چندین شریک جنسی دارند؛ اجتناب کنید. مطمئن شوید که شریکتان در صورت داشتن شپش ناحیه تناسلی، تحت درمان قرار می‌گیرد.  لباس‌ها، ملافه‌ها و حوله‌های خود را با آب گرم بشویید. قبل از شروع مجدد رابطه جنسی، درمان را تمام کنید. به صورت کلی با کسی که شپش‌های خرچنگی دارد تماس فیزیکی نزدیک نداشته باشید؛ حتی اگر جنسی نباشد. از اسپری‌های حشره‌کش استفاده نکنید. آن‌ها شپش‌ها را کنترل نمی‌کنند و فقط برای خودتان مضر هستند. هنگام پرو لباس‌ها در مغازه، لباس زیر بپوشید. توجه کنید افرادی که به سایر عفونت‌های مقاربتی مبتلا هستند در معرض خطر بیش‌تری برای ابتلا به شپش ناحیه تناسلی هستند. برای داشتن یک رابطه جنسی ایمن از کاندوم استفاده کنید اما کاندوم از انتقال شپش‌های تناسلی جلوگیری نمی‌کند. آیا می‌توان از شامپوهای درمان شپش‌های تناسلی، جهت پیشگیری استفاده کرد؟‌ اگر شریک جنسی‌تان در ۲ ماه گذشته، به شپش تناسلی مبتلا شده؛ استفاده از شامپو‌ یا کرم‌ برای پیشگیری خوب است. آیا دوش گرفتن مکرر از بروز شپش ناحیه تناسلی جلوگیری می‌کند؟ابتلا به شپش شرمگاهی ربطی به بهداشت شما ندارد. آیا شپش ناحیه تناسلی خطرناک است؟خیر. شپش‌ خرچنگی مشکل جدی برای سلامتی ایجاد نمی‌کند. عمده‌ترین مشکل آن‌، خارش آزاردهنده است. اگر پوستتان با خاراندن زیاد آسیب ببیند؛ ممکن است دچار عفونت باکتریایی شوید. درمان چه مدت زمان می‌برد؟بیشتر درمان‌ها حدود ۲ هفته طول می‌کشند. درصورتی که شپش‌ها به طور کامل از بین نروند، ممکن است به تکرار درمان نیاز داشته باشید. آیا ممکن است فردی بیش‌تر از یک بار به شپش تناسلی مبتلا شود؟بله. این که شما یک بار مبتلا شده‌اید؛ به این معنی ایمن بودن شما نیست. بهترین راه برای آلوده نشدن، پیشگیری است.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع

بیماری التهابی لگن یا Pelvic Inflammatory Disease، عفونت اندام‌ تناسلی زنان است. این عارضه‌ای است که اغلب توسط برخی از بیماری‌های مقاربتی، مانند کلامیدیا و سوزاک ایجاد می‌شود. عفونت‌هایی که از طریق رابطه جنسی منتقل نمی‌شوند نیز می‌توانند باعث PID شوند. بیماری‌های مقاربتی درمان نشده (STDs)، می‌توانند باعث بیماری التهابی لگن (PID) شوند. از هر ۸ زن مبتلا به PID، یک نفر برای باردار شدن با مشکل مواجه می‌شود. بیماری التهابی لگن چگونه منتقل می‌شود؟ در صورت داشتن موارد زیر، احتمال ابتلا به PID بیشتر است: وجود یک بیماری مقاربتی درمان نشده داشتن بیش‌تر از یک شریک جنسی داشتن شریک جنسی که با چند فرد دیگر نیز رابطه دارد افراد ۲۵ ساله یا کمتر که از نظر جنسی فعال هستند استفاده از دستگاه IUD برای کنترل بارداری: (IUD یک دستگاه T شکل کوچک است که داخل رحم قرار می‌گیرد و از بارداری برای چندین سال جلوگیری می‌کند. در ۳ هفته اول پس از جایگیری دستگاه، خطر ابتلا به PID زیاد است.) چگونه می‌توان خطر ابتلا به PID را کاهش داد؟ اگر از نظر جنسی فعال هستید، با انجام کارهای زیر،‌ شانس ابتلا به PID را کاهش دهید: داشتن رابطه جنسی تنها با یک نفر استفاده از کاندوم علائم PID هیچ آزمایشی برای PID وجود ندارد. تشخیص معمولا بر اساس ترکیبی از سابقه پزشکی، معاینه فیزیکی و نتایج سایر آزمایشات انجام می‌شود. علائم ممکن است خفیف بوده یا اصلا وجود نداشته باشند. برخی از موارد عبارتند از:‌ درد در قسمت پایین شکم تب ترشح غیرمعمول و بوی بد واژن درد یا خونریزی هنگام رابطه جنسی احساس سوزش هنگام ادرار خونریزی بین پریودها در صورت مشاهده هر یک از این علائم، باید توسط پزشک معاینه شوید. اگر فکر می‌کنید که شما یا شریک جنسیتان به بیماری مقاربتی مبتلا هستید، یا در معرض آن قرار گرفته‌اید، هر چه سریع‌تر به پزشک مراجعه کنید. اگر PID به موقع درمان نشود؛ می‌تواند عوارض زیر را به همراه داشته باشد: ایجاد اسکار در خارج و داخل لوله‌های فالوپ که می‌تواند منجر به انسداد شود. بارداری خارج از رحم ناباروری درد طولانی مدت لگن یا شکم آیا PID قابل درمان است؟ بله! اگر زود تشخیص داده شود، قابل درمان است. با این حال، درمان، آسیبی را که قبلا برای دستگاه تناسلی رخ داده، از بین نمی‌برد. درمان PID ممکن است با گذر زمان سخت‌تر باشد. اگر علائم شما هنگام مصرف آنتی‌بیوتیک از بین رفتند؛ مصرف دارو را قطع نکنید. با شریک جنسی خود صادق باشید تا آن‌ها نیز برای بیماری‌های مقاربتی آزمایش بدهند و در صورت نیاز، درمان شوند. اگر پس از درمان، مجددا به نوعی از STD مبتلا شوید، احتمال ابتلای مجدد به PID نیز وجود دارد. همچنین اگر قبلا این بیماری را داشته‌اید، شانس بیش‌تری برای ابتلای مجدد دارید.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی CDC

زگیل آبکی یکی از انواع بیماری‌های مقاربتی است که می‌تواند از طریق رابطه جنسی یا تماس پوست با پوست منتقل شود. این ویروس Molluscum contagiosum (MCV) نام دارد. انتقال از طریق فعالیت جنسی، شایع‌ترین شکل انتقال برای بزرگسالان است. این ویروس ممکن است از طریق حوله یا لباسی که با ضایعات پوستی آلوده شده، استخر و حمام مشترک منتقل شود. برای جلوگیری از گسترش بیشتر عفونت، روی مناطقی که به وضوح آلوده هستند یا نزدیک آن‌ها را اصلاح نکنید. چقدر طول می‌کشد تا علائم بیماری ظاهر شود؟ زمانی که فرد مبتلا شده تا هنگامی که شروع به نشان دادن علائم می‌کند، دوره کمون نامیده نامیده می‌شود که به طور متوسط ​​۲ تا ۳ ماه است. اما می‌تواند از یک هفته تا ۶ ماه متغیر باشد. علائم زگیل آبکی چیست؟ این بیماری‌، ضایعات کوچک و بدون درد ایجاد ‌می‌کند. آن‌ها ممکن است به صورت برجستگی‌های کوچک شروع شوند و در طی یک دوره چند هفته‌ای به زخم یا برآمدگی‌های بزرگتر تبدیل شوند. ضایعات می‌توانند گوشتی، خاکستری-سفید، زرد یا صورتی باشند. آن‌ها ممکن است باعث خارش یا حساسیت شوند. اما در بیشتر موارد، مشکلات کمی ایجاد می‌کنند. در بزرگسالان، معمولا در ران‌ها، باسن، و زیر شکم وجود دارند و گاهی اوقات ممکن است در ناحیه تناسلی خارجی و مقعد نیز ظاهر شوند. ضایعات می‌توانند از ۲ هفته تا ۴ سال روی‌ بدن باقی بمانند. افراد مبتلا به سیستم ایمنی ضعیف، مانند افراد مبتلا به ایدز، ممکن است به شیوع گسترده بیماری مبتلا شوند. پیشنهاد می‌کنیم مقاله‌ی «هر آنچه که باید درباره ایدز و HIV بدانید» را هم در سایت سلامت باروری، مطالعه کنید. تشخیص بیماری به چه صورت است؟‌ تشخیص معمولا بر اساس ظاهر ضایعه انجام می‌شود، بنابراین پزشک اغلب فقط با نگاه کردن، می‌تواند تشخیص دهد. همچنین گرفتن نمونه و قرار دادن آن در زیر میکروسکوپ نیز یکی از روش‌های تشخیص است. آیا زگیل آبکی قابل درمان است؟ اکثر علائم بیماری، در نهایت خود به خود برطرف می‌شوند. اما درمان، به کاهش خطر گسترش ضایعات بر روی بدن شما و انتقال MCV به دیگران کمک می‌کند. بسته به نظر پزشک، جراحی یا درمان موضعی مانند استفاده از  پودوفیلین،‌ کانتاریدین، فنل یا ید توصیه می‌شود. کرایوتراپی (یخ زدن ضایعه با نیتروژن مایع)، یک روش برای حذف ضایعات است. به یاد داشته باشید که مولوسکوم ممکن است عود کند، اما مشخص نیست که آیا این به دلیل عفونت مجدد بوده یا یک عفونت خفته، فعال شده است. مولوسکوم چه مشکلات سلامتی را ایجاد خواهد کرد؟‌ شایع‌ترین عارضه، عفونت ثانویه ناشی از باکتری است. به خصوص در افرادی که سیستم ایمنی ضعیف دارند. چگونه می‌توان خطر ابتلا به زگیل تناسلی آبکی را کاهش داد؟‌ انتقال از طریق تماس جنسی، رایج‌ترین شکل ابتلا در بزرگسالان است. نداشتن رابطه جنسی با فرد مبتلا به بیماری، موثرترین راه پیشگیری از MCV خواهد بود. استفاده از کاندوم ضروری است. اگر به مولوسکوم مبتلا هستید، از دست زدن به ضایعه و سپس لمس قسمت دیگری از بدن، خودداری کنید تا از هرگونه احتمال گسترش عفونت، جلوگیری شود.   دکتر زهره کشاورزپزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسیعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منبع