ام‌اس یا Multiple sclerosis یک بیماری خود ایمنی است که سیستم عصبی مرکزی را دچار اختلال می‌کند. در این بیماری سیستم ایمنی به غلاف محافظ رشته‌های عصبی که میلین نامیده می‌شود؛ حمله می‌کند. در این حالت ممکن است ارتباط بین مغز و بقیه بدن مختل شود. آسیب دائمی یا زوال رشته‌های عصبی نیز امکان‌پذیر است.

اغلب افراد مبتلا به MS با مشکلات جنسی دست و پنجه نرم می‌کنند. در واقع این سیستم عصبی مرکزی است که موجب برانگیختگی جنسی می‌شود. مغز پیام‌هایی را از طریق طناب نخاعی به اندام جنسی می‌فرستد. در ام‌اس ممکن است این مسیر‌های عصبی آسیب ببیند. در نتیجه برانگیختگی و ارگاسم به طور مستقیم مختل می‌شود. علاوه‌بر این، سایر مشکلات ام‌اس از جمله خستگی، اسپاسم و تغییرات خلقی نیز می‌توانند با اختلالات جنسی همراه باشند.

۶۳ درصد افراد مبتلا به ام‌اس بر این باورند که فعالیت جنسی آن‌ها پس از تشخیص بیماری، کاهش یافته است. از دست دادن عزت نفس، افسردگی،‌ اضطراب، خشم و استرس ناشی از زندگی با یک بیماری مزمن نیز می‌تواند موجب کاهش برانگیختگی و عدم دستیابی به ارگاسم شود.

بهتر است شما و همسرتان برای حل این موضوع به یک متخصص سلامت روان یا درمانگر جنسی مراجعه کنید.

مالتیپل اسکروزیس در مردان ممکن است با اختلال نعوظ همراه باشد. قبلا در سلامت باروری به این موضوع پرداختیم. مراجعه به پزشک، جهت تجویز داروهای خوراکی و تزریقی می‌تواند کمک‌کننده باشد. احساسات غیرطبیعی، اسپاسم و ناتوانی در کنترل ادرار، اغلب با دارو قابل کنترل هستند.

برای زنان مقاربت دردناک، خشکی واژن و کاهش حس در ناحیه واژن یا کلیتورال، قابل مشاهده است. استفاده از روان‌کننده یا لوبریکانت می‌تواند درد را کاهش داده و موجب افزایش برانگیختگی شود.

به طور کلی MS بر سلامت باروری زنان و مردان تاثیر نمی‌گذارد. با این حال مردان مبتلا به ام اس ممکن است ارگاسم‌های خشک را تجربه کنند. این یعنی فرد به ارگاسم می‌رسد بدون اینکه مایع منی از آلت تناسلی وی خارج شود. مردانی که نگران این موضوع هستند؛ بهتر است با متخصصین سلامت باروری جنسی و اورولوژیست مشورت کنند. همچنین توصیه می‌شود تا افراد مبتلا به این بیماری قبل از هر گونه اقدامی برای بچه‌دار شدن، با پزشک مشورت کنند.

دکتر زهره کشاورز
پزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسی
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

منبع

همه مردان ممکن است گاهی اوقات میل جنسی کمی داشته باشند. زیرا عوامل مختلفی از جمله حال روحی،‌ خستگی و استرس در نعوظ مردان نقش دارد.

اختلال نعوظ یا Erectile Dysfunction، ناتوانی در ایجاد یا حفظ آن برای داشتن رابطه جنسی است. ED مکرر می‌تواند نشانه‌ای از مشکلات سلامتی باشد که نیاز به درمان دارند. همچنین می‌تواند نشانه‌ای از مشکلات عاطفی یا روابط باشد.

بر اساس گزارش موسسه ملی دیابت و بیماری های گوارشی و کلیوی، حدود ۳۰ میلیون مرد در ایالات متحده اختلال نعوظ دارند.

شیوع ED با افزایش سن بیش‌تر می‌شود. با این حال، ممکن است در میان افراد جوان نیز رخ دهد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۳ نشان داد که از هر ۴ مردی که به دنبال اولین درمان خود برای ED بودند، یک نفر زیر ۴۰ سال سن داشت. همچنین مشخص شد ارتباط زیادی بین سیگار کشیدن یا مصرف مواد مخدر و ED وجود دارد. این نشان می‌دهد که انتخاب سبک زندگی سالم در سلامت جنسی شما نیز تاثیرگذار است. به طور کلی هر چه سالم‌تر باشید، عملکرد جنسی شما نیز بهتر است.

اگر اختلال نعوظ اغلب اتفاق بیفتد، ممکن است ناشی از فشار خون یا کلسترول بالا، دیابت، افسردگی یا اضطراب، مشکلات هورمونی یا عوارض دارویی باشد. قبلا در سلامت باروری به رابطه بین دیابت و اختلالات جنسی پرداخیم.

اولین قدم برای درمان داشتن یک سبک زندگی سالم است. کاهش وزن، کاهش و ترک سیگار، رژیم غذایی سالم و ورزش روزانه می‌تواند کمک‌کننده باشد.

درمان دارویی:‌

درمان‌های دارویی اختلال نعوظ معمولا شامل مواردی است که جریان خون به آلت تناسلی را افزایش می‌دهد. همچنین اگر اختلال ناشی از یک بیماری دیگر باشد (مثلا دیابت یا افسردگی)، برای آن دارو تجویز خواهد شد. سبک زندگی‌تان با پزشک خود مطرح کنید. اگر علائمی مانند ادرار بیشتر از حد معمول دارید، ممکن است معاینه پروستات نیز نیاز باشد.

داروهایی که برای اختلال نعوظ تجویز می‌شوند؛ معمولا شامل موارد زیر هستند:‌

• سیلدنافیل (ویاگرا)
• تادالافیل (سیالیس)
• واردنافیل (لویترا)
• آوانافیل (Spedra)

در پایان به خاطر داشته باشید که برای خرید هر داروی گیاهی یا مکمل، با پزشک خود مشورت کنید. بسیاری از این داروها تاییدیه سازمان غذا و دارو (FDA) ندارند و ممکن است حاوی مواد اضافی باشند که روی برچسب‌شان ذکر نشده. برخی از مکمل‌ها، با عوارض جانبی بالقوه خطرناک همراه هستند.

از خرید آنلاین محصولات خودداری کنید، مگر اینکه پزشک شماایمن بودن آن را تایید کند.

دکتر زهره کشاورز
پزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسی
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

منبع

رابطه جنسی می‌تواند فواید بسیار زیادی برای سلامتی ما داشته باشد. از کاهش فشار خون گرفته تا کمک به کاهش استرس و اضطراب. طبق آمار حدود ۳۰۰ میلیون نفر در آمریکا به دیابت نوع ۲ مبتلا هستند. این موضوع می‌تواند در عملکرد جنسی افراد تاثیر منفی بگذارد.

در ادامه به چگونگی این موضوع خواهیم پرداخت.

اختلال عملکرد جنسی شامل هر گونه مشکلی است که لذت بردن از رابطه جنسی را کاهش می‌دهد. از فقدان میل جنسی گرفته تا اختلال در ارگاسم. تحقیقات نشان داده، افرادی که دیابت دارند، به احتمال زیاد از کاهش عملکرد جنسی نیز رنج می‌برند. کسانی که برای مدت زمان طولانی‌ دیابت داشته‌اند، احتمال اینکه به نوعی اختلال عملکرد جنسی مبتلا شوند، بیش‌تر است.

به طور کلی دیابت ممکن است با علائم زیر همراه باشد:‌

• کاهش میل جنسی یا فقدان آن
• ناتوانی در برانگیختگی
• ناتوانی در دستیابی به ارگاسم
• درد هنگام مقاربت
• عفونت واژن یا مجاری ادراری

دلایل مختلفی وجود دارد که افراد مبتلا به دیابت، بیشتر از سایرین، دچار اختلال عملکرد جنسی می‌شوند:

بیماری‌های مرتبط با دیابت:
چاقی، فشار خون بالا، آپنه خواب و افسردگی مشکلات رایجی هستند که در کنار دیابت رخ می‌دهند. چاقی می‌تواند به طور غیرمستقیم منجر به اختلال نعوظ (ED) شود. افسردگی و اضطراب نیز می‌تواند بر میل جنسی تأثیر منفی بگذارد.

تغییرات احساسی:
زمان و انرژی صرف شده برای مدیریت دیابت و شرایط مرتبط با آن می‌تواند بر سلامت روحی افراد تأثیر منفی بگذارد. این ممکن است منجر به بی‌علاقگی به رابطه جنسی یا استفاده از داروهایی شود که عوارض این چنینی دارند.

تغییرات هورمونی:
تغییر در تستوسترون یا استروژن (به دلیل دیابت، یائسگی یا شرایط همزمان) می‌تواند باعث کاهش میل جنسی و توانایی برانگیختگی شود.

جریان خون کمتر:
دیابت ممکن است با کاهش جریان خون به نواحی تناسلی همراه باشد. خون‌رسانی کمتر باعث اختلال نعوظ در مردان و خشکی واژن در زنان می‌شود.

عوارض دارویی:
داروهایی که برای دیابت یا بیماری‌های مرتبط با آن تجویز می‌شود، ممکن است با کاهش میل جنسی همراه باشند.

آسیب عصبی:
داشتن سطوح بالای گلوکز می‌تواند به اعصاب آسیب برساند. نوک آلت تناسلی و کلیتوریس مملو از اعصاب است که در صورت آسیب، باعث کاهش میل جنسی یا حتی مقاربت دردناک می‌شود.

دیابت نباید زندگی جنسی شما را خراب کند

دلایل اختلال عملکرد جنسی برای هر فردی متفاوت است. برخی از مردم برای رفع مشکلات جنسی‌ به پزشک مراجعه نمی‌کنند.

تقریبا ۸۰ درصد بیماران ترجیح می‌دهند پزشک در مورد عملکرد جنسی‌شان سؤال کند تا خودشان مجبور نباشند این مسائل را مطرح کنند. نگرانی‌هایتان را با پزشک در میان بگذارید. زیرا رابطه جنسی بخش مهمی از یک زندگی سالم است.

وی احتمالا سوالاتی برای تعیین علت اختلال عملکرد جنسی خواهد پرسید. این رویکرد به او کمک می‌کند تا علت و درمان دقیق را تشخیص دهد. گزینه‌های درمانی هم برای مردان و هم برای زنان، در دسترس است. با این حال ممکن است زمان‌بر باشند. مهم این است با پزشکتان صادق باشید تا اگر درمان موفقیت آمیز نبود؛ سراغ گزینه بعدی بروید.

دکتر زهره کشاورز
پزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسی
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

منبع

در این جا به ۱۰ حقیقت جالب درباره‌ی ارگاسم می‌پردازیم:

۱- ارگاسم می‌تواند به کاهش سردرد کمک کند
بر اساس تحقیقات منتشر شده توسط «انجمن بین المللی سردرد»، ۶۰ درصد از مبتلایان به میگرن پس از ارگاسم، کاهش درد داشتند یا بهبود یافتند. 

۲- مدیتیشن به ارگاسم بهتر در زنان کمک می‌کند
مدیتیشن به زنان کمک می‌کند تا راحت‌تر به ارگاسم برسند. تحقیقات نشان داده که توانایی زنان برای ارگاسم، پس از مدیتیشن حدود ۳۰ درصد افزایش می‌یابد.

۳- برخلاف مردان، زنان به زمان بیش‌تری برای رسیدن به ارگاسم نیاز دارند
زنان ​​برای رسیدن به اوج لذت جنسی، تقریبا به ۲۰ دقیقه تحریک نیاز دارند. در حالی که برای مردان، معمولا بین ۲ تا ۱۰ دقیقه طول می‌کشد. البته این زمان ممکن است برای همه‌ی افراد یکسان نباشد.

۴- ارگاسم یک تسکین دهنده درد قوی برای زنان است
جالب است بدانید که ارگاسم علاوه‌بر کمک به سردرد، می‌تواند در زنان، به افزایش تحمل درد نیز کمک کند. این به دلیل ترشح اکسی‌توسین و سایر اندورفین‌های تقویت‌کننده خلق‌و‌خو است. تحقیقات نشان داده است که در طول ارگاسم، آستانه تحمل درد زنان، می‌تواند تا ۱۰۷ درصد افزایش یابد.

۵- ارگاسم می‌تواند بخشی از مغز شما را خاموش کند
در طول ارگاسم اتفاقات زیادی در بدن و به خصوص مغز می‌افتد. وقتی به ارگاسم می‌رسید، ناحیه پشت چشم چپ شما که به قشر اربیتو فرونتال جانبی معروف است، بسته می‌شود. به همین دلیل در آن لحظه، تمرکز روی موارد دیگر سخت است.

۶- ارگاسم به تقویت حس بویایی کمک می‌کند
در طول ارگاسم، هورمون پرولاکتین ترشح می‌شود. این هورمون مغز را تحریک می‌کند تا نورون‌های بیشتری را در پیاز بویایی تولید کند.

۷- همه‌ی ارگاسم‌ها مثل هم نیستند
همه ارگاسم ها احساس یکسانی ندارند. چرا؟ اندام تناسلی به چندین جفت اعصاب مختلف متصل است و تحریک ترکیبات مختلف این اعصاب، باعث ایجاد احساسات متفاوت می‌شود.

ارگاسم ترکیبی زمانی اتفاق می‌افتد که چندین قسمت از ناحیه تناسلی به طور همزمان تحریک شوند. به عنوان مثال در زنان، تحرک کلیتوریس، دهانه رحم و واژن می‌تواند ارگاسم قوی‌تری ایجاد کند. 

۸- ارگاسم ما را پرحرف‌تر می‌کند
اکسی‌توسینی که در طول ارگاسم آزاد می‌شود، حس همدلی و پیوند ما با شریکمان را قوی‌تر می‌کند. این باعث می‌شود تا بیش‌تر حرف بزنیم. این موضوع هم برای مردان و هم زنان صدق می‌کند.

۹- رسیدن به ارگاسم برای زنان با افزایش سن بهبود می‌یابد
طبق تحقیقات، ۶۱ درصد از زنان ۱۸ تا ۲۴ ساله در آخرین باری که رابطه جنسی داشتند، ارگاسم را تجربه کردند. این عدد برای زنان ۳۰ تا ۴۰ ساله، ۶۵ درصد و برای زنان ۴۰ تا ۵۰ ساله، ۷۰ درصد بود. این خانم‌ها از بیان نیاز‌های جسمی و عاطفی خود نمی‌ترسند. جالب است بدانید که خانم‌ها پس از ۹۰ سالگی نیز می‌توانند ارگاسم را تجربه کنند. 

۱۰- روان‌کننده‌ها می‌توانند رسیدن به ارگاسم را راحت‌تر کنند
به ارگاسم رسیدن با استفاده از روان‌کننده‌ها ساده‌تر است. بر اساس تحقیقات انجام شده توسط مرکز ارتقای سلامت جنسی دانشگاه ایندیانا، تقریبا ۵۰ درصد از مردان و زنان معتقدند که استفاده از یک نوع روان‌کننده (لوبریکانت)، باعث می‌شود تا راحت‌تر به ارگاسم برسند.

دکتر زهره کشاورز
پزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسی
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

منبع

در این جا به ۹ واقعیت جالب در مورد ارگاسم مردان می‌پردازیم:

۱- پیش‌آب یا مایع قبل از ارگاسم نیز می‌تواند زن را باردار کند
پیش‌مایعی شفاف، بی رنگ و چسبناک که در هنگام تحریک جنسی از مجرای آلت تناسلی خارج می‌شود نیز می‌تواند موجب لقاح شود. این یعنی برای وقوع لقاح، حتما لازم نیست که مایع منی ترشح شود. طبق گزارشی که در مجله Human Fertility منتشر شد، بیش از ۴۰ درصد مردان پیش‌آب ترشح می‌کنند که حاوی اسپرم هست. در واقع این مایع می‌تواند بالغ‌بر ۴۰ میلیون اسپرم را در خود جای دهد که برای بچه‌دار شدن فقط یکی از آن‌ها کافیست.

۲- مردان می‌توانند در ۲ دقیقه به ارگاسم برسند
اکثر مردان می‌توانند با ۲ دقیقه تحریک خودشان، به نقطه‌ای برسند که در آن لحظه ارگاسم اجتناب‌ناپذیر است. جالب است بدانید که انزال زودرس در رابطه جنسی، یعنی زمانی که ارگاسم ۲ دقیقه یا کمتر زمان ببرد.

۳- سریع‌ترین شناگر، اولین آن‌هاست
مایع منی به صورت امواج و در هر انقباض آزاد می‌شود. بر اساس تحقیقات انجام شده، متحرک‌ترین اسپرم‌ها که بالاترین کیفیت DNA را دارند؛ در طی اولین انقباض‌ها خارج می‌شوند.

۴- میانگین زمان لازم برای به ارگاسم رسیدن مردان ۷ دقیقه است
برای یک مرد به طور متوسط، ۵ تا ۷ دقیقه طول می‌کشد تا از طریق رابطه جنسی به ارگاسم برسد. 

۵- اسپرم‌ها رکوردار جهانی سرعت هستند!
یوسین بولت، دونده‌ی دو سرعت و سریع‌ترین انسان جهان است. سرعت دویدن او حدود ۲۷.۷۹ مایل در ساعت است. با این‌ حال سرعت حرکت اسپرم (هنگام خروج مایع منی)، به طور متوسط ۲۸ مایل در ساعت است. این یعنی تنها حدود ۵ دقیقه زمان کافیست تا یک اسپرم به دهانه‌ی رحم برسد.

۶- ارگاسم می‌تواند خطر ابتلا به سرطان پروستات را کاهش دهد
بر اساس تحقیقات ارائه شده در انجمن اورولوژی آمریکا، مردانی که به طور منظم (حدود ۲۰ بار در ماه) به ارگاسم می‌رسند، ۲۰ درصد کمتر در معرض ابتلا به سرطان پروستات هستند. البته این می‌تواند برای قلب نیز مفید باشد. هنگامی که مردان و زنان به ارگاسم می‌رسند، هورمون اکسی‌توسین ترشح می‌شود که به کاهش فشار خون نیز کمک می‌کند.

۷- احساس خواب آلودگی بعد از ارگاسم به دلیل ترشح پرولاکتین است
مغز در هنگام ارگاسم هورمونی به نام پرولاکتین ترشح می‌کند. این هورمون علاوه بر اینکه میل جنسی شما را تا یک ساعت کاهش می‌دهد، می‌تواند احساس خواب آلودگی را نیز افزایش دهد. محققان در اسکاتلند دریافتند که مردان و زنان پس از رابطه جنسی، ۴۰۰ درصد بیشتر پرولاکتین ترشح می‌کنند (در مقایسه با اوج خودارضایی). به همین دلیل است که بعد از رابطه جنسی، نوازش و به آغوش کشیدن حس بسیار خوبی دارد.

۸- برخی مردان از ارگاسم لذت نمی‌برند
برخی مردان مبتلا به اختلالات جنسی، هیچ لذتی از رابطه نمی‌برند. این مردان تمام علائم فیزیکی ارگاسم (انقباضات عضلانی و خارج شدن مایع منی) را تجربه می‌کنند، اما هیچ لذتی ندارند. مصرف داروهای ضدافسردگی (مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین) یا SSRI، ممکن است یکی از دلایل این بیماری نادر باشد.

۹- مردان نیز می‌توانند ادعا کنند که به ارگاسم رسیده‌اند
زنان تنها جعل‌کننده‌های ارگاسم نیستند. بر اساس یک مطالعه بر روی دانشجویان دانشگاه کانزاس، ۲۸ درصد مردان در حین رابطه جنسی، نقش بازی می‌کنند و واقعا ارگاسم را تجربه نمی‌کنند.

دکتر زهره کشاورز
پزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسی
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

منبع

اگر فرزندتان راجع‌به مسائل جنسی از شما سوال پرسید، نگران نشوید؛ زیرا نشانه‌ی بسیار خوبی است. این یعنی کودکتان به شما اعتماد دارد و برایتان احترام قائل است. برای پاسخ به این پرسش‌ها چند نکته زیر را رعایت کنید. این نکات می‌تواند گفت‌وگو با کودکان در هر سنی را آسان‌تر کند:

مسائل را در سطح درک فرزندتان توضیح دهید:
به گونه‌ای با فرزندتان صحبت کنید که بتواند موضوع را درک کند. به عنوان مثال، یک کودک ۶ ساله، توضیحی طولانی در مورد تخمک‌گذاری نمی‌خواهد.

بهتر است پاسخ‌های مختصر و واقعی بدهید. اگر با او روراست باشید، فرزندتان می‌داند هر زمان که اطلاعات بیشتری بخواهد، می‌تواند به شما مراجعه کند.

از نام های صحیح برای اعضای بدن استفاده کنید:
وقتی در مورد اعضای بدن صحبت می‌کنید، بهتر است از نام‌های صحیح استفاده کنید. به عنوان مثال آلت تناسلی، کیسه بیضه، بیضه و واژن. اگر فرزند شما نام صحیح اعضای بدن را بداند، می‌تواند در صورت نیاز با شما یا افرادی مانند پزشکان، به وضوح در مورد بدنش صحبت کند.

شما می‌توانید از کلمات «بعضی» یا «اکثر» استفاده کنید. برای مثال «برخی افراد آلت تناسلی و بعضی واژن دارند.»

اگر لازم است بگویید «نمی‌دانم»:
فرزندتان به یک متخصص نیاز ندارد. فقط باید بداند که می‌تواند هر چیزی را از شما بپرسد. اگر پاسخ را نمی‌دانید به او بگویید که جوابش را در آینده می‌دهید. هرگز به او دروغ نگویید. صادق بودن اعتماد ایجاد می‌کند.

هر دو والد باید در این موضوع شریک باشند:
برای هر دو والد خوب است که در بحث‌های جنسی شرکت کنند. با این کار کودکان یاد می‌گیرند که همه افراد فارغ از سن و جنسیت می‌توانند راجع‌به مسائل جنسی حرف بزنند. این می‌تواند به کودکان کمک کند تا در مورد بدنشان راحت‌تر صحبت کنند. مسئولیت احساسات جنسی خود را بر عهده بگیرند و در آینده روابط صمیمانه‌تری داشته باشند.

خودتان مکالمه را آغاز کنید:
برخی از کودکان سؤالات زیادی نمی‌پرسند، بنابراین ممکن است لازم باشد خودتان مکالمه را شروع کنید. زمان مناسبی را برای صحبت انتخاب کنید. برای مثال اگر هنگام تماشای تلویزیون، کسی در مورد بارداری صحبت کرد؛ از او بپرسید که آیا متوجه منظور گوینده شده است یا خیر. 

برای برخی از کودکان حرف زدن بدون تماس چشمی آسان‌تر است. بنابراین می‌توانید زمانی که شما و فرزندتان در خودرو هستید، صحبت کنید.

خودتان را آماده کنید:
از استفاده کردن کلماتی مانند آلت تناسلی یا واژن، شرمسار نباشید. به او بیاموزید که بین لمس شدن جنسی و عادی تمایز قائل شود. مطمئن شوید که او می‌تواند در برابر تماسی که نمی‌خواهد، «نه» بگوید. از هنگامی که بالغ شده، می‌توانید با او در مورد سوء استفاده جنسی نیز صحبت کنید.

در مورد اینکه چرا آن‌ها چنین سوالاتی می‌پرسند، نتیجه گیری نکنید. از او بخواهید تا اطلاعات کنونی‌اش را با شما در میان بگذارد. پاسخ‌های کوتاه و ساده بدهید. کلمات جدیدی را که ممکن است تا به حال نشنیده باشد، برایش توضیح دهید. از بحث فرار نکنید. از او بپرسید چه سوالات دیگری دارد؟ یا چه چیزی باعث شده که به این موضوع فکر کند؟‌

براساس درک او پاسخ بدهید. بعد از اینکه به او توضیح دادید از او بپرسید «نظر تو در این‌باره چیست؟» یا «آیا این جواب، پاسخ سوالت را داده است؟‌»

اشکالی ندارد که شما یا فرزندتان معذب باشید. خجالت خود را کنار بگذارید زیرا این به نفع هر دوی شماست. هرگز دیر نیست که در مورد رابطه جنسی با کودک خود صحبت کنید. گفت‌وگوهای باز و صادقانه کمک می‌کند تا فرزندتان در آینده انتخاب‌های سالم‌تری داشته باشد. هرگز نگذارید که او از پرسیدن سوالات جنسی، بترسد یا خجالت بکشد. این باعث می‌شود که فرزندتان اطلاعات درست و قابل اعتمادی داشته باشد.

صحبت کردن در مورد رابطه و تمایلات جنسی یک مکالمه یکباره نیست زیرا با بزرگ شدن او، همواره سوالات جدیدی برایش ایجاد می‌شود.

صحبت در مورد رابطه جنسی ۳ مرحله دارد:
مرحله ۱: بدانید که او ممکن است از قبل چیزهایی را بداند. از او بپرسید که آیا در مورد اینکه بچه‌ها از کجا می‌آیند چیزی شنیده است یا خیر؟

مرحله ۲: اطلاعات نادرست را تصحیح کنید و حقایق را ارائه دهید. برای مثال به او بگویید که کودکان درون شکم مادرشان معلق نیستند و درون اندامی به نام رحم رشد می‌کنند.

مرحله ۳: افکار و باورهای صحیح خودتان را نیز بیان کنید. به عنوان مثال به او بگویید که «بعضی از مردم هنگامی که آمادگی دارند، بچه‌دار می‌شوند» و «برخی دیگر اصلا در مورد بچه‌دار شدن مطمئن نیستند»

صحبت با کودکان تا ۲ سال: در مورد اعضای بدن و جنسیتش با او صحبت کنید. شما می‌توانید از لحظات روزمره، برای آموختن اعضای بدنش به او استفاده کنید. به عنوان مثال، زمان حمام یا هنگام لباس پوشیدن، اعضای بدنش را نام ببرید. اگر فرزندتان در حین تعویض پوشک، اندام تناسلی خود را لمس کرد، اشکالی ندارد. وقتی بزرگتر شد، می‌توانید در مورد رفتار عمومی و خصوصی با او صحبت کنید.

صحبت با کودکان ۲ تا ۳ ساله:
اکثر کودکان ۲ تا ۳ ساله در مورد بدن خود و سایر کودکان بسیار کنجکاو هستند. آن‌ها همچنین متوجه خواهند شد که بدن‌های مختلف با هم فرق می‌کنند. ممکن است فرزندتان، نام اندام تناسلی‌اش را بپرسد.

صحبت با کودکان ۴ تا ۵ ساله:
کودکان ۴ تا ۵ ساله اغلب می‌پرسند که نوزادان از کجا آمده‌اند. آنها می‌توانند درک کنند که کودک در رحم رشد می‌کند و برای بچه‌دار شدن، به یک اسپرم و تخمک نیاز است.

اگر فرزندتان پرسید «از کجا آمده‌ام؟»، بگویید «نظر شما چیست؟». این به شما کمک می‌کند تا بفهمید سطح درک کودکتان چقدر است. می‌توانید یک توضیح ساده مانند "کودکان در اندامی به نام رحم رشد می‌کنند.”، ارائه دهید.

اگر باردار هستید، ممکن است فرزندتان بپرسد: «کودک از کجا بیرون می‌آید؟» یک پاسخ ساده اما دقیق بدهید. مانند: «کودک در رحم من در حال رشد است. هنگامی که رشد او به پایان می‌رسد، ممکن است از طریق کانال زایمان که واژن نامیده می شود یا از طریق بریدگی که پزشکان روی شکم من ایجاد می‌کنند؛ خارج شود.»

صحبت با کودکان ۶ تا ۸ ساله:
در سن ۶ سالگی، بسیاری از کودکان می‌خواهند بدانند نوزادان چگونه ساخته می‌شوند. به او توضیح دهید که یک اسپرم و تخمک به هم می‌پیوندند. بر اساس سطح درک فرزندتان می‌توانید بگویید هنگامی که ۲ نفر رابطه جنسی دارند، این اتفاق می‌افتد. توضیح دهید که رابطه جنسی کاری است که بزرگسالان زمانی که هر دو نفر بخواهند، انجام می‌دهند و این کار برای کودکان نیست.

به او توضیح دهید که گاهی اوقات کودکان به روش‌های مختلقی مثل IVF و فرزندخواندگی نیز وارد یک خانواده می‌شوند.

به خاطر داشته باشید که لازم نیست منتظر باشید تا کودکتان سوالی بپرسد. خودتان می‌توانید گفت‌و‌گو را شروع کنید. بسیار خوب است که قبل از شروع بلوغ کودک، در مورد چگونگی تغییرات بدنش در این دوران، صحبت کنید.

دکتر زهره کشاورز
پزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسی
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

Plannedparenthood
Raisingchildren

مطالعات جدید نشان می‌دهد که چاقی می‌تواند بر تمایلات جنسی زنان تاثیر منفی بگذارد. حداقل ۴۰ درصد خانم‌ها در مقطعی از زندگی خود، دچار «اختلال عملکرد جنسی» می‌شوند. این می‌تواند شام کاهش میل جنسی، ناتوانی در برانگیختگی یا حفظ آن، تجربه نکردن ارگاسم، درد هنگام مقاربت، ناتوانی در خیال‌پردازی و بی تفاوتی نسبت به رابطه جنسی باشد.

زنان اغلب در مورد مسائل جنسی، با پزشک مشورت نمی‌کنند. پزشکان نیز در اکثر موارد، تمایلی به پرسیدن سوالات، راجع‌به این موضوع ندارند. به همین دلیل، «اختلال عملکرد جنسی» احتمالا تشخیص داده نمی‌شود و به ندرت درمان می‌شود.

شرایط مزمن، از جمله اختلالات عصبی، بیماری کلیوی، اختلالات التهابی و سرطان، می‌تواند بر سلامت جنسی تأثیر منفی بگذارد. اکنون محققان دریافته‌اند که چاقی با کاهش جریان خون به کلیتورال و ناحیه جنسی، مانع از احساس لذت در زنان می‌شود. مطالعات قبلی نشان داده‌اند که چگونه یک رژیم غذایی با کیفیت پایین می‌تواند بر فعالیت جنسی مردان، تاثیر منفی بگذارد. اکنون مشخص شده که میل جنسی زنان نیز می‌تواند تحت تاثیر رژیم غذایی قرار بگیرد. این یعنی مصرف غذاهایی که باعث سندرم متابولیک، چاقی و اختلالات خوردن می‌شوند،‌ لذت جنسی را کاهش می‌دهند.

سندرم متابولیک با افزایش مقاومت به انسولین، تشکیل پلاک در شریان های اصلی و چاقی مشخص می‌شود. این شرایط، خطر حمله قلبی و مرگ را افزایش می دهد. چاقی اغلب نتیجه سندرم متابولیک است و ممکن است به طور مستقیم بر سلامت جنسی تأثیر بگذارد. به طور کلی، چاقی باعث ایجاد سطوح بیش از حد التهاب در سراسر بدن می‌شود. در نتیجه، خون کمتری به سیستم ادراری و تناسلی می‌رسد. این موضوع منجر به کاهش جریان خون کلیتورال و لذت جنسی می‌شود.

اکثر آمریکایی‌ها از غذاهای فرآوری شده استفاده می‌کنند. دسترسی آسان،‌ مقرون به صرفه بودن و طعم خوب از جمله عواملی است که باعث مصرف زیاد این نوع غداها شده است. اگرچه اکثر مردم معتقدند که این غذاها را برای افزایش احساسات مثبت و کاهش اضطراب استفاده می‌کنند.

تحقیقات انجام شده بر روی زنان چاق تحت عمل جراحی، بهبود عملکرد جنسی را نشان داد که با بازگشت آن‌ها به وزن اولیه، از بین رفت. همچنین مطالعاتی که شامل یک رژیم غذایی کم‌کالری و برخی تمرینات بدنی بود، باعث ارتقای سلامت جنسی شد. کاهش وزن و بهبود مقاومت به انسولین نیز در این افراد مشاهده شد.

دکتر زهره کشاورز
پزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسی
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

منبع

تبخال تناسلی چیست؟
تبخال تناسلی یک عفونت مقاربتی است. این بیماری توسط ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) ایجاد می‌شود. اکثر مردم در سراسر جهان به نوعی از ویروس هرپس سیمپلکس مبتلا هستند. HSV همیشه علائمی ایجاد نمی‌کند، اما اگر خارش، تورم یا تاول‌های دردناک دارید؛ به پزشک مراجعه کنید.

علل تبخال تناسلی
دو نوع ویروس هرپس سیمپلکس (نوع ۱ و ۲) وجود دارد.

هرپس سیمپلکس نوع یک:‌
این نوع، معمولا باعث تبخال در ناحیه دهان می‌شود، اما می‌تواند باعث تبخال در ناحیه تناسلی نیز شود.

هرپس سیمپلکس نوع دو:‌ این نوع، معمولا باعث تبخال در قسمت تناسلی می‌شود اما می‌تواند باعث تبخال در ناحیه دهان نیز شود.

سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد که در سال ۲۰۱۶، حدود ۳.۷ میلیارد نفر از افراد زیر ۵۰ سال، به HSV نوع یک مبتلا شده‌اند. در همان سال، حدود ۴۹۱ میلیون نفر در سنین ۱۵ تا ۴۹ سال (این یعنی دو‌سوم جمعیت زیر ۵۰ سال)، به عفونت HSV نوع ۲، مبتلا شدند.

ویروس‌ از طریق خراشیدگی پوست یا غشاهای مخاطی وارد بدن می‌شود. آن‌ها را می توان در بینی، دهان و اندام تناسلی یافت. همچنین در مایعات بدن از جمله بزاق، مایع منی و ترشحات واژن نیز دیده می‌شوند.

شناخت علائم تبخال تناسلی
ظهور تاول‌ها نشانه‌ای از ابتلا به ویروس است. به گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا (CDC)، به طور متوسط، اولین نشانه‌ی بیماری تقریبا ۴ روز پس از ابتلا به ویروس ظاهر می‌شود. با این حال، ممکن است کمتر از ۲ روز یا بیشتر از ۱۲ روز نیز طول بکشد.

علائم عمومی برای مردان می‌تواند شامل تاول در نواحی آلت تناسلی، کیسه بیضه و باسن (نزدیک یا اطراف مقعد) است.

علائم عمومی برای زنان شامل تاول در نواحی واژن، مقعد و باسن است.

تاول‌ها ممکن است در دهان و روی لب‌ها، صورت و هر جای دیگری که با نواحی عفونت تماس داشته باشد؛ ظاهر شوند. این نواحی اغلب قبل از بروز تاول، شروع به خارش یا گزگز می‌کنند.
تاول‌ها ممکن است زخمی شده و مایع درون آن‌ها به بیرون ترشح شود. ممکن است در عرض یک هفته پس از شیوع، پوسته‌ای روی زخم‌ها ظاهر شود. همچنین غدد لنفاوی نیز ممکن است متورم شوند. غدد لنفاوی با عفونت و التهاب در بدن مبارزه می‌کنند. برخی افراد ممکن است سردرد، بدن درد و تب را نیز به دلیل عفونت ویروسی تجربه کنند.

علائم عمومی برای نوزادی که با تبخال متولد می‌شود (هنگام زایمان واژینال) می‌تواند شامل زخم‌هایی در صورت، بدن و اندام تناسلی باشد. نوزادانی که با تبخال تناسلی متولد می‌شوند، ممکن است عوارض بسیار شدیدی (کوری، آسیب‌های مغزی و حتی) را تجربه کنند.

بسیار مهم است که در صورت وجود تشخیص تبخال تناسلی یا ابتلا به HSV در دوران بارداری، به پزشک اطلاع دهید. اگر تاول‌های تبخال در امتداد کانال زایمان وجود داشته باشد، تیم مراقبت‌های بهداشتی ممکن است به جای زایمان طبیعی، نوزاد را از طریق سزارین به دنیا بیاورند.

تبخال دهان
تبخال دهان، یکی از علائم ابتدا به نوع یک HSV است. آن‌ها تاول‌های کوچک پر از مایع هستند. پس از چند روز تخلیه می‌شوند و پوسته پوسته به نظر می‌رسند. ممکن است در دیگر نواحی صورت نیز دیده شوند. معمولا به مدت ۲ هفته باقی می‌مانند.
از آنجایی که هیچ درمانی برای تبخال وجود ندارد، ممکن است مجددا ظاهر شوند زیرا ویروس آن به صورت نهفته در بدن وجود دارد.

چه زمانی برای تبخال تناسلی به پزشک مراجعه کنیم؟
آزمایش خون می‌تواند HSV را قبل از ابتلا به بیماری تشخیص دهد. با این حال، اگر در معرض ویروس قرار نگرفته‌اید و هیچ علامتی ندارید، نیازی به غربالگری نیست. اگر نشانه‌ای از بیماری وجود دارد برای کنترل عفونت باید به پزشک مراجعه کنید.

چگونه می توان تبخال تناسلی را درمان کرد؟
هیچ درمان تایید شده‌ای برای ویروس تبخال وجود ندارد. با این حال با مراجعه به پزشک می‌توانید علائم آن را کاهش دهید و بیماری را کنترل کنید. داروهای آنتی ویروس صرفا به تسریع زمان بهبود زخم‌ها و کاهش درد کمک می‌کنند. همچنین دارو می‌تواند احتمال بروز مجدد بیماری در آینده را کاهش داد.

مراقبت در منزل
با آب گرم دوش بگیرید و از مواد بهداشتی قوی استفاده نکنید. محل تاول‌ها را تمیز و خشک نگه دارید. لباس زیر نخی و گشاد بپوشید.

تبخال تناسلی چگونه منتقل می‌شود؟‌
این ویروس معمولا از طریق تماس پوست به پوست (از جمله حین رابطه جنسی) منتقل می‌شود. لازم به ذکر است که انتقال حتی زمانی که دخول صورت نگیرد نیز امکان‌پذیر است. این یعنی تماس بین دستگاه‌های تناسلی و حتی رابطه جنسی دهانی نیز موجب انتقال می‌شود. تبخالی که در ناحیه دهان وجود دارد می‌تواند به نواحی تناسلی و مقعدی سرایت کند و بالعکس! لازم به ذکر است که این ویروس در مایع منی،‌ بزاق و ترشحات واژن نیز وجود دارد و قابل سرایت است.
احتمال ابتلا به ویروس در موارد زیر افزایش می‌یابد:‌
- داشتن رابطه جنسی واژینال، دهانی یا مقعدی با فردی که تبخال تناسلی دارد
- عدم استفاده از کاندوم در هنگام رابطه جنسی
- کاهش توانایی در مبارزه با عفونت به دلیل سیستم ایمنی ضعیف

چگونه از تبخال تناسلی پیشگیری کنیم؟‌
اگر فردی از نظر جنسی فعال باشد، می تواند خطر ابتلا به HSV را با موارد زیر کاهش دهد:
- استفاده از کاندوم
- خودداری از رابطه جنسی با فردی که علائم تبخال دارد. با این حال، مهم است که بدانید HSV حتی زمانی که علائم وجود ندارد، می تواند به فرد دیگری منتقل شود.
- صحبت با شرکای جنسی در مورد وضعیت STI (عفونت‌های انتقال‌پذیر از طریق رابطه جنسی) آن‌ها.

بعد از مثبت شدن تست تبخال تناسلی چه باید کرد؟
اگر تست تبخال تناسلی فردی مثبت شد، باید به پزشک مراجعه کند. اگرچه هیچ درمانی برای تبخال وجود ندارد، اما می‌توان آن را از طریق داروهای ضد ویروسی کنترل کرد. داروهای ضد ویروسی می توانند به کاهش شدت شیوع های مکرر کمک می‌کند.در صورت وجود تشخیص تبخال تناسلی، داشتن رابطه جنسی مشکلی ندارد، اما برای کاهش شانس انتقال HSV به شریک جنسی، از روش‌های بازدارنده مانند کاندوم استفاده کنید.

این ویروس در گذر زمان به صورت نهفته در بدن باقی می‌ماند مگر اینکه عامل محرکی (استرس، بیماری یا خستگی) وجود داشته باشد. پزشک می‌تواند شیوع بیماری را کنترل کند.

آیا تبخال تناسلی مادام‌العمر مسری است؟
زمانی که یک فرد تاول فعال دارد، به احتمال بیشتری HSV را منتقل می‌کند. یعنی زمانی که زخم های تبخال برای اولین بار ظاهر می شوند تا زمانی که به طور کامل بهبود پیدا کنند. با این حال، حتی در دوره های کمون (بین شیوع)، امکان انتقال HSV به یک شریک وجود دارد.

دکتر زهره کشاورز
پزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسی
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

منبع

استروئیدهای آنابولیک، نسخه‌های مصنوعی (ساخت بشر) تستوسترون هستند. تستوسترون هورمون اصلی جنسی در مردان است که باعث ایجاد و حفظ ویژگی‌های جنسی مردانه مانند موهای صورت، صدای بم و رشد ماهیچه‌ها می‌شود. زنان مقداری تستوسترون در بدن خود دارند اما مقدار آن بسیار کم است.

استروئیدهای آنابولیک برای چه مواردی استفاده می‌شود؟
از استروئیدهای آنابولیک برای درمان برخی از مشکلات هورمونی در مردان، تاخیر در بلوغ پسران و درمان کاهش عضلات ناشی از برخی بیماری‌ها استفاده می‌شود. با این حال،‌برخی از بدنسازان و ورزشکاران از استروئیدهای آنابولیک برای ساخت عضلات و بهبود عملکرد ورزشی استفاده می‌کنند. آن‌ها ممکن است استروئیدها را به صورت خوراکی بخورند یا به طور مستقیم تزریق کنند. همچنین ژل آن نیز برای مصرف موضعی وجود دارد.
آیا استروئیدهای آنابولیک اعتیادآور هستند؟
استروئیدهای آنابولیک می‌توانند اعتیادآور باشند. اگر مصرف آنها را متوقف کنید، ممکن است علائم ترک داشته باشید. از جمله:

- خستگی
- بی قراری
- از دست دادن اشتها
- مشکلات خواب
- کاهش میل جنسی
- میل به استروئید
- افسردگی، که گاهی اوقات می‌تواند جدی باشد و حتی منجر به اقدام به خودکشی شود.

رفتار درمانی و داروها می توانند در درمان اعتیاد به استروئیدهای آنابولیک مفید باشند.
استروئیدهای آنابولیک چه عوارضی دارد؟
استفاده نادرست از استروئیدهای آنابولیک، به ویژه در مدت زمان طولانی، با بسیاری از مشکلات سلامتی مرتبط است. از جمله:

- آکنه
- کاهش رشد در نوجوانان
- فشار خون بالا
- تغییرات در کلسترول
- مشکلات قلبی، از جمله حمله قلبی
- بیماری‌های کبد
- سرطان
- آسیب کلیه
- رفتارهای خشونت آمیز
- رشد سینه در مردان
- ریزش مو
- کاهش تعداد اسپرم و ناباروری
- کوچک شدن بیضه‌ها

اکنون یک مطالعه دیگر نیز نشان می‌دهد ورزشکاران مردی که استروئیدهای آنابولیک مصرف می‌کنند، در معرض مشکلات جنسی، کاهش باروری و ناراحتی قلبی هستند. این افراد کاهش قابل توجهی در تعداد اسپرم و "شاخص باروری" را نشان دادند که مطابق با مطالعات قبلی بود.
در میان بدنسازانی که برای اولین بار به صورت داوطلبانه شروع به مصرف استروئید آنابولیک (تزریقی یا خوراکی) کردند، آزمایش‌های مکرر طی ۲ سال، حاکی از کاهش سطح هورمون‌های مردانه، کاهش تعداد اسپرم، کوچک شدن بیضه‌ها، بزرگ شدن سینه‌ها و کاهش سطح HDL خون بود. این ماده همچنین باعث کاهش سطوح پروتئین Apo-A1 خون شد که با افزایش خطر حمله قلبی مرتبط است. نتایج این مطالعه در مجله بین‌المللی پزشکی ورزشی منتشر شد.

دکتر زهره کشاورز
پزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسی
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

Reuters
Medlineplus

براساس آخرین داده‌های CDC (مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا)، عفونت‌های مقاربتی در ایالات متحده در سال ۲۰۲۱، حدود ۷ درصد رشد کرده است. این یعنی مجموع موارد به حدود ۲.۵ میلیون نفر رسید. در سال ۲۰۲۱ تعداد موارد بیماری سیفلیس تنها در یک سال، حدود ۳۲ درصد افزایش یافت. این شامل مادران باردار و نوزادان آن‌ها نیز بود. به طوری که در مجموع، باعث مرگ ۲۲۰ نوزاد (نوزادانی که مرده به دنیا آمدند یا بعد از مدتی فوت کردند) شد. در همین سال تعداد موارد کلامیدیا، حدود ۴ درصد (۱.۶ میلیون نفر) و موارد سوزاک نزدیک به ۵ درصد افزایش یافت.

مدیر بخش پیشگیری از بیماری‌های مقاربتی CDC، گفت: «اپیدمی بیماری‌های مقاربتی ایالات متحده هیچ نشانه‌ای از کند شدن را نشان نمی‌دهد.»

عدم دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی، از جمله غربالگری یا درمان و کاهش بودجه برای سلامت عمومی در این موضوع نقش داشتند.

به طور کلی و از سال ۲۰۱۷ تعداد موارد سوزاک حدود ۲۸ درصد (بیش ۷۱۰ هزار نفر) و سیفلیس تقریبا ۷۴ درصد (بیش از ۱۷۰ هزار نفر) افزایش یافته است. همچنین تعداد موارد سیفلیس در میان نوزادانی که تازه به دنیا آمدند ۲۰۳ درصد (بیش از ۲۸۰۰ نفر) افزایش یافت.

دکتر زهره کشاورز
پزشک متخصص سلامت باروری - فلوشیپ پزشکی جنسی
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

منبع