بحث درباره رابطه جنسی پیش از ازدواج یکی از موضوعات پرچالش در مطالعات خانواده و ازدواج است. برخی معتقدند بدون تجربه جنسی، ازدواج پرریسک خواهد بود، در حالی که عده‌ای دیگر این تجربه را عامل ایجاد مشکلات و کاهش کیفیت زندگی مشترک می‌دانند. پژوهش‌های بین‌المللی در سال‌های اخیر یافته‌های مهمی را در این زمینه ارائه کرده‌اند. ۱.⁠ ⁠تعداد شرکای جنسی و ریسک طلاقتحلیل‌های آماری نشان می‌دهد افرادی که پیش از ازدواج چند شریک جنسی داشته‌اند، با ریسک بالاتر طلاق و ناپایداری ازدواج مواجه‌اند. در مقابل، کسانی که تنها شریک جنسی پیش از ازدواج‌شان همسر آینده بوده، اثر منفی معناداری تجربه نکرده‌اند. حتی در برخی مطالعات این گروه رضایت زناشویی و صمیمیت عاطفی بیشتری نشان داده‌اند. ۲.⁠ ⁠زمان شروع رابطهکیفیت زندگی مشترک به زمان و شرایط شروع رابطه جنسی هم وابسته است. زوج‌هایی که «خیلی زود» و پیش از شکل‌گیری شناخت و تعهد، رابطه جنسی را آغاز کرده‌اند، در بلندمدت ثبات و کیفیت پایین‌تری داشته‌اند. اما وقتی رابطه جنسی پس از شکل‌گیری اعتماد، شناخت و تصمیم به تعهد آغاز می‌شود حتی اگر پیش از عقد رسمی باشد، کیفیت و پایداری ازدواج بالاتر گزارش شده است. ۳.⁠ ⁠آیا برای رابطه جنسی موفق نیاز به تجربه پیش از ازدواج است؟پرسش کلیدی بسیاری از جوانان این است که: «برای داشتن رابطه جنسی خوب در ازدواج، آیا باید تجربه قبلی داشت؟»تحقیقات پاسخ منفی می‌دهند. آموزش، گفت‌وگو و مشاوره پیش از ازدواج می‌تواند همان کارکرد تجربه را فراهم کند و حتی اثرات مثبت‌تری داشته باشد.یک متاآنالیز بزرگ روی ۱۱۷ مطالعه نشان داد که آموزش‌های رابطه و ازدواج (Marriage and Relationship Education) مهارت‌های ارتباطی و کیفیت زندگی مشترک را به طور معناداری بهبود می‌دهد. مطالعات داخلی در ایران نیز نشان داده‌اند که آموزش مهارت‌های جنسی و گفت‌وگوهای پیش از ازدواج، رضایت جنسی و زناشویی را در سال‌های ابتدایی زندگی مشترک افزایش می‌دهد. ۴.⁠ ⁠عوامل کلیدی در کیفیت زندگی مشترکیافته‌های پژوهشی بارها تأکید کرده‌اند که عوامل بنیادین دیگری همچون گفت‌وگو، احترام متقابل، هم‌سویی ارزشی و تعهد نقش اصلی را در رضایت زناشویی دارند. تجربه جنسی پیش از ازدواج، اگر با بیش از یک شریک باشد یا بدون شناخت و تعهد اتفاق بیفتد، به احتمال زیاد ریسک‌های بیشتری ایجاد می‌کند. اما وقتی تنها شریک جنسی همان همسر آینده باشد، اثر منفی جدی مشاهده نمی‌شود؛ حتی می‌تواند در صورت همراهی با آموزش و گفت‌وگو، رضایت و صمیمیت بیشتری ایجاد کند. جمع‌بندیچند شریک جنسی قبل از ازدواج → ریسک بالاتر طلاق و ناپایداری.شروع خیلی زود بدون شناخت/تعهد → کیفیت پایین‌تر رابطه.تجربه جنسی فقط با همسر آینده → اثر منفی ندارد؛ گاهی اثر مثبت دارد.آموزش و گفت‌وگو → کلید رضایت جنسی و زناشویی، بدون نیاز به تجربه قبلی.با توجه به شرایط فرهنگی ایران، پژوهش‌هایی که دقیقاً سناریوی «رابطه جنسی فقط با همسر آینده پیش از ازدواج» را بررسی کنند محدودند. اما شواهد موجود نشان می‌دهد تمرکز بر آموزش، شناخت و مشاوره پیش از ازدواج می‌تواند جایگزینی امن و اثربخش برای تجربه جنسی پیش از ازدواج باشد و به کیفیت زندگی مشترک کمک کند.   دکتر زهره کشاورز

در انتخاب پارتنر، بسیاری از ما به ویژگی‌هایی مثل علایق مشترک، ظاهر، تحصیلات، یا حتی سبک موسیقی و فیلم محبوب توجه می‌کنیم؛ اما یکی از فاکتورهای حیاتی که اغلب نادیده گرفته می‌شود، کیفیت و نحوه‌ی انجام کارهای روزمره است. این مسئله چیزی نیست که فقط به سبک زندگی مربوط شود؛ بلکه به عمیق‌ترین لایه‌های مسئولیت‌پذیری، احترام متقابل، و سلامت روانی در رابطه بازمی‌گردد.   روتین‌ها مهم هستندواقعیت این است که در بلندمدت، رابطه‌ی شما با شریک‌تان بیشتر بر پایه‌ی زندگی روزمره شکل می‌گیرد تا لحظات رمانتیک یا ماجراجویانه. به بیان ساده‌تر، شما با انتخاب یک پارتنر، دارید تصمیم می‌گیرید با شیوه‌ی او در شستن ظرف‌ها، تا کردن لباس‌ها، مدیریت خرید خانه، و حتی گذاشتن کفش‌ها پشت در زندگی کنید. تصور کنید بعد از یک سفر طولانی به خانه برمی‌گردید و قرار است با هم وسایل را جمع و جور کنید. پارتنرتان لباس‌ها را بدون تا کردن و به‌صورت مچاله در کشو پرت می‌کند. یا وقتی شما مشغول درست کردن غذا هستید، از او می‌خواهید لباس‌ها را در ماشین بیندازد، اما, بدون تفکیک لباس‌های سفید و رنگی همه را با هم می‌شوید. یا برعکس: شاید شما اهمیتی نمی‌دهید اگر ظرف‌ها چند روز در سینک بمانند، اما پارتنرتان نتواند بخوابد مگر اینکه همه‌ی ظرف‌ها شسته شده باشند. منتال لود (Mental Load)؛ بار ذهنی نادیده گرفته‌شدهاین‌ها فقط تفاوت‌های سبک زندگی نیستند؛ بلکه نوعی از منتال لود (Mental Load) یا «بار ذهنی» هستند. باری که معمولا یک نفر در رابطه به دوش می‌کشد، چون دیگری یا نمی‌بیند، یا نمی‌خواهد ببیند. در یکی از ویدیوهای منتشرشده در شبکه‌های اجتماعی، زنی تعریف می‌کرد که همسرش به جای کرم ضدآفتاب ۱۵ دلاری مخصوص بچه‌ها، از مرطوب‌کننده‌ی ۱۲۵ دلاری او استفاده کرده و وقتی با اعتراض مواجه شده، گفته: "همه کرم‌هات شبیه‌همن، اشتباهی شد." و در پاسخ به اینکه چرا روی بسته رو نخوانده، گفته: "نخوندم!" به همین سادگی. اما این «سادگی» در واقع یک نوع عدم مسئولیت‌پذیری است که گاهی در لفافه‌ای از شوخی، نادانی یا حتی بی‌خیالی پیچیده می‌شود، درحالی‌که در واقع یک بازی روانی است.   من کمک می‌کنم، اما نه هر جور که تو بگیخیلی از افراد در رابطه می‌گویند: "من کمک می‌کنم" — اما این کمک نه مسئولانه است، نه باکیفیت، و نه از سر احترام. وقتی به کیفیت پایین کار باعث اعتراض می‌شود، طرف مقابل ناراحت می‌شود و می‌گوید: «هیچ وقت برات کافی نیستم!» بعضی‌ها حتی عمداً کاری را اشتباه انجام می‌دهند تا در آینده دیگر آن کار به آن‌ها سپرده نشود. این رفتارها خسته‌کننده‌اند، انرژی روانی را می‌بلعند و به‌تدریج اعتماد و صمیمیت را در رابطه از بین می‌برند.   این یک خشونت خاموش استهر جا که یکی از طرفین رابطه، عمداً یا ناآگاهانه، از زیر بار مسئولیت شانه خالی می‌کند و تمام فشارهای ذهنی و اجرایی زندگی روزمره را به دوش دیگری می‌اندازد، با نوعی از خشونت خاموش روبه‌رو هستیم. خشونتی که نه فریاد دارد و نه ضرب، اما در سکوت، ذهن و روان را فرسوده می‌کند.   پیشگیری بهتر از درمان استبه‌جای اینکه در آغاز رابطه فقط درباره‌ی رنگ مورد علاقه، مقصد سفر رویاها یا فیلم محبوب صحبت کنیم، لازم است راجع به این مسائل عادی و واقعی حرف بزنیم: چطور کارهای خانه را تقسیم می‌کنیم؟ چقدر به کیفیت انجام کارها اهمیت می‌دهیم؟ آیا حاضریم از اشتباهات یاد بگیریم؟ چقدر مسئولیت‌پذیری در ما نهادینه شده؟ اگر در همان مراحل اولیه‌ی رابطه متوجه شدید که طرف مقابل علاقه‌ای به حرف زدن در این زمینه‌ها ندارد، این یک علامت هشدار است. کسی که حاضر نیست درباره‌ی مسئولیت‌های زندگی روزمره حرف بزند، معمولاً در عمل هم علاقه‌ای به انجام آن‌ها نخواهد داشت.   یادگیری ممکن است، بی‌تفاوتی نههیچ‌کس کامل نیست. همه‌ ما در بعضی چیزها ضعف داریم و می‌توانیم با کمک و راهنمایی، بهتر شویم. اما چیزی که مهم است، تمایل به یادگیری، توجه و تلاش است.اگر کسی به شما می‌گوید بلد نیست، اما تلاش می‌کند یاد بگیرد، این قابل درک و پذیرش است. اما اگر کسی از همان ابتدا خود را کنار می‌کشد یا کیفیت پایین کار را به عنوان «شوخی» یا «بی‌اهمیتی» جلوه می‌دهد، بدانید که این مسئله به‌مرور فرساینده می‌شود. این الگوی شانه خالی کردن از مسئولیت فقط محدود به ظرف شستن یا تا کردن لباس‌ها نیست؛ بلکه مستقیماً وارد بخش صمیمی رابطه، یعنی رابطه‌ی جنسی هم می‌شود. وقتی یکی از طرفین بار ذهنی و عملی روزمره را به دوش می‌کشد، انرژی روانی و جسمی او تحلیل می‌رود و دیگر فضایی برای لذت و نزدیکی باقی نمی‌ماند. از طرف دیگر، بی‌توجهی و بی‌مسئولیتی در کارهای ساده‌ی خانه، پیامی پنهان به شریک می‌فرستد: «نیازها و احساساتت برای من اولویت ندارند.» همین پیام، به‌طور ناخودآگاه به اتاق خواب هم منتقل می‌شود. نتیجه‌اش رابطه‌ای جنسی است که نه بر پایه‌ی اعتماد و احترام، بلکه در بستر خستگی، دلخوری و نارضایتی شکل می‌گیرد. به همین دلیل است که مسئولیت‌پذیری در کارهای روزمره، به‌طور مستقیم کیفیت صمیمیت و رضایت جنسی را تعیین می‌کند.   حرف بزنید. زیاد حرف بزنیداگر هنوز شرایط زندگی مشترک را ندارید، حداقل راجع به این مسائل زیاد حرف بزنید. درباره‌ی سبک زندگی، نوع انجام کارها، کیفیت، انتظارات و مسئولیت‌پذیری. این گفت‌وگوها مهم‌تر از علاقه‌ی مشترک به یک غذای خاص یا موسیقی محبوب‌اند.در واقع همین‌ها هستند که پایه‌های واقعی یک رابطه‌ی سالم و پایدار را می‌سازند.   دکتر زهره کشاورز

رابطه‌ی جنسی می‌تواند یکی از لذت‌بخش‌ترین و صمیمی‌ترین تجربه‌های انسانی باشد، اما نباید فراموش کنیم که سلامت جنسی بخشی جدانشدنی از سلامت کلی ماست. بسیاری از عفونت‌های مقاربتی (STD/STI) ممکن است بدون علامت باشند و فرد ناقل حتی از بیماری خودش خبر نداشته باشد. به همین دلیل، یکی از مسئولانه‌ترین کارها قبل از شروع رابطه‌ی جدید این است که خودمان آزمایش بدهیم و از شریکمان هم بخواهیم این کار را انجام دهد.   چرا آزمایش مهم است؟ پیشگیری از بیماری‌های مقاربتی مثل HIV، هپاتیت‌ها، سفلیس، سوزاک و کلامیدیا حفظ سلامت خود و شریک جنسی ایجاد اعتماد و آرامش در رابطه تشخیص زودهنگام و درمان سریع در صورت مثبت بودن نتیجه   نیازی به مراجعه به دکتر نیست شاید فکر کنید برای این آزمایش‌ها حتما باید به پزشک مراجعه کنید، اما اینطور نیست. شما می‌توانید مستقیماً به یک آزمایشگاه بروید و درخواست تست‌های زیر را بدهید: HIV Ab (آزمایش تشخیص ویروس HIV) HCV Ab (تشخیص هپاتیت C) HBsAg (تشخیص هپاتیت B) VDRL (تشخیص سفلیس) Urine G&C (NAAT) (تشخیص سوزاک و کلامیدیا از نمونه ادرار) اگر خانم هستید، یک تست دیگر هم پیشنهاد می‌شود: HPV (ویروس پاپیلومای انسانی) → با یک نمونه‌گیری ساده (سواب واژینال) انجام می‌شود.   چطور انجام می‌شود؟ خون‌گیری ساده برای اکثر تست‌ها نمونه ادرار برای کلامیدیا و سوزاک سواب (مثل گوش‌پاک‌کن) از داخل واژن برای HPV در خانم‌ها نیازی به آمادگی خاصی نیست و نتایج معمولاً طی چند روز آماده می‌شوند.   نتیجه‌گیری در دنیای امروز، مراقبت از سلامت جنسی نشانه‌ی مسئولیت‌پذیری و احترام به خود و شریکمان است. پس قبل از شروع رابطه‌ی جدید، بدون خجالت آزمایش بدهید و از طرف مقابل هم بخواهید. این کار نه تنها از بیماری‌ها پیشگیری می‌کند، بلکه پایه‌ای برای اعتماد و سلامت رابطه است.   دکتر زهره کشاورز

افراد بیشتر کسانی را به عنوان شریک انتخاب می‌کنند که فعالیت جنسی‌شان در طول زمان کاهش یافته باشد. زیرا این موضوع نشانه‌ای از بلوغ یا ریسک کمتر تلقی می‌شود. این مطالعه روی ۵۳۰۰ نفر در ۱۱ کشور انجام شد. پژوهش‌ها نشان می‌دهد افراد هنگام ارزیابی یک شریک بلندمدت، نه‌تنها به تعداد روابط قبلی او، بلکه به زمان وقوع آن‌ها هم توجه می‌کنند. کسی که در اوایل زندگی، رابطه جنسی بیشتری را تجربه کرده اما به مرور آرام گرفته، از نظر دیگران جذاب‌تر از کسی است که با گذر زمان، شرکای بیشتری داشته است. حتی اگر تعداد نهایی یکسان باشد. این الگو از نروژ تا چین یکسان بود و نشان داد ما فقط به «تعداد» نگاه نمی‌کنیم، بلکه به «روند تغییرات» هم اهمیت می‌دهیم. از نگاه روان‌شناسی تکاملی، انتخاب شریک اشتباه می‌توانست در گذشته خطراتی چون بیماری، خیانت یا مشکلات اجتماعی به‌همراه داشته باشد. اگر فرد در گذشته‌ی دور روابط زیادی داشته اما اخیرا کم شده، نشانه مثبتی است. این بدین معنی است که اکنون علاقه‌ای به روابط متعدد ندارد و اگر هم به بیماری مبتلا شده باشد، با گذر زمان بروز پیدا کرده است. همچنین از دید روانشناختی، احتمال خیانت در این افراد کمتر است. در مقابل، الگوی افزایشی می‌تواند به معنای احتمال خیانت یا درگیری‌های عاطفی تازه باشد. به عبارتی جهت‌گیری و سیر تغییرات روابط گذشته، می‌تواند نقش مهمی در برداشت دیگران از پایداری فرد در آینده داشته باشد. اپلیکیشن‌های دوست‌یابی اغلب اگر به این موضوع اشاره کنند، فقط «تعداد» را نشان می‌دهند. اما همان‌طور که پژوهش نشان داد، انسان‌ پیچیده‌تر قضاوت می‌کند و به الگوهای رشد و تغییر توجه دارد.   دکتر زهره کشاورزمنبع

گاهی ما مجبوریم از کسی که دوستش داریم دور باشیم؛ شاید به خاطر کار یا سفر، شاید هم فقط برای مدتی کوتاه. پیام‌ها، تماس‌های تصویری، شبکه‌های اجتماعی و اپلیکیشن‌ها می‌توانند ما را نزدیک نگه دارند. اما هیچ‌کدام از این ابزارها نمی‌توانند جای حضور واقعی را بگیرند. تحقیقات نشان می‌دهد که میانجیگری بیش از حد تکنولوژی می‌تواند عشق را به تجربه‌ای «کم‌ارزش» تبدیل کند، در مقایسه با بودن در مکان‌های واقعی مثل خانه. وقتی از فناوری برای ارتباط استفاده می‌کنیم، عشق زنده می‌ماند، اما تجربه‌ای کامل و رضایت‌بخش ایجاد نمی‌شود مگر اینکه واقعاً کنار هم باشیم. مغز و بدن انسان طوری طراحی شده‌اند که به تماس ملموس و نزدیکی فیزیکی پاسخ مثبت می‌دهند. فناوری به ما کمک می‌کند فاصله‌ها را پر کنیم و احساس تنهایی را کاهش دهیم، اما نباید جایگزین بودن واقعی شود. یک رابطه دیجیتال هرچقدر هم صمیمی باشد، هیچ‌وقت جای تجربه مشترک در مکان‌های واقعی را نمی‌گیرد. بودن در کنار هم، لمس کردن، خندیدن با هم، حتی سکوت کردن در یک اتاق مشترک، بخش مهمی از عشق است که هیچ صفحه نمایش و تماس ویدیویی‌ای نمی‌تواند جایگزین آن شود. ما موجوداتی اجتماعی و جسمانی هستیم؛ نیاز داریم کسی را واقعی ببینیم، لمس کنیم و حضور او را حس کنیم. فناوری می‌تواند پل باشد، راهی برای حفظ ارتباط و نگه داشتن امید، اما اصل عشق در همین حضور واقعی است. در همان لحظاتی که کنار هم هستیم، در مکان‌هایی که با هم زندگی می‌کنیم.   دکتر زهره کشاورزمنبع

خیانت در حدود ۲۰ تا ۲۵ درصد از روابط زناشویی رخ می‌دهد. وقتی افراد متأهل وارد رابطه خارج از ازدواج می‌شوند، بیشتر با دوستان صمیمی خود این کار را می‌کنند. مردان بیشتر از زنان تمایل دارند با افراد ناشناس خیانت کنند یا حتی برای این کار هزینه کنند. مطالعات زیادی بررسی کرده‌اند که چه تعداد از افراد متأهل خیانت می‌کنند. نتایج کمی متفاوت است، اما بهترین برآوردها نشان می‌دهد از هر ۴ تا ۵ همسر، یک نفر در طول رابطه خود دچار خیانت می‌شود.با این حال، تحقیقات کمی به این موضوع پرداخته‌اند که این خیانت با چه کسانی اتفاق می‌افتد: دوستان، آشنایان یا غریبه‌ها؟ پژوهشی که اخیراً در مجله روان‌شناسی خانواده منتشر شده، پاسخی به این پرسش‌ها داده است. این تحقیق بر اساس داده‌های "نظرسنجی اجتماعی عمومی" آمریکا بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۶ و با مشارکت بیش از ۱۳ هزار نفر انجام شده است. افرادی که در دوران تأهل رابطه خارج از ازدواج داشته‌اند، باید مشخص می‌کردند این رابطه با چه کسی بوده است. گزینه‌ها شامل:۱. دوست صمیمی۲. همسایه، همکار یا آشنای قدیمی۳. قرار یا آشنایی گذرا۴. رابطه در ازای پول۵. سایر نتایج نشان داد: ۵۳/۵٪ با دوست صمیمی ۲۹/۴٪ با همسایه، همکار یا آشنا ۲۱٪ با قرار یا رابطه گذرا ۷/۹٪ رابطه در ازای پول حدود ۸٪ هم گزینه‌ی "سایر" را انتخاب کردند. این آمار بیشتر از ۱۰۰٪ است چون برخی افراد بیش از یک گزینه را انتخاب کرده بودند.   تفاوت زنان و مردان در نوع خیانت زنان و مردان تقریباً به یک اندازه با افراد آشنا (دوست یا همکار) خیانت می‌کنند. اما مردان بیشتر از زنان به سراغ افراد ناشناس یا روابط پولی می‌روند: ۲۴/۳٪ از مردان با افراد گذرا رابطه داشتند، این عدد برای زنان ۱۵/۵٪ بود. ۷/۲٪ از مردان رابطه پولی داشتند، در حالی که در زنان این عدد فقط ۱/۳٪ بود. این یافته‌ها نشان می‌دهد مردان تمایل بیشتری به روابط جنسی موقتی و فرصت‌طلبانه دارند (مثلاً در سفر یا مأموریت کاری). جمع‌بندی باید توجه داشت این پژوهش بین خیانت و روابط باز توافقی (open marriage) تفاوتی قائل نشده است. با این حال، چون میزان خیانت بسیار بالاتر از روابط باز است (۲۰ تا ۲۵٪ در مقابل کمتر از ۵٪)، نتایج بیشتر منعکس‌کننده خیانت است. در مجموع، افراد متأهل معمولاً با کسانی خیانت می‌کنند که از قبل آن‌ها را می‌شناسند. این می‌تواند به دلیل دسترسی و فرصت بیشتر باشد، یا به این دلیل که افراد در پی چیزی فراتر از رابطه جنسی هستند؛ یعنی صمیمیت و ارتباط عاطفی، که این موارد اغلب در بستر دوستی موجود، راحت‌تر شکل می‌گیرد.   دکتر زهره کشاورزمنبع

از دست دادن همسر نه‌تنها غم فقدان عاطفی را به همراه دارد، بلکه می‌تواند با نوعی سوگواری کمتر شناخته‌شده همراه باشد: دلتنگی برای صمیمیت و رابطه جنسی. این احساس طبیعی است، اما معمولاً کمتر به آن پرداخته می‌شود. بسیاری از افرادی که شریک زندگی‌شان را از دست می‌دهند، خاطرات آخرین تماس‌های صمیمانه خود را بارها در ذهن مرور می‌کنند. این لحظات می‌تواند بوسه‌ای طولانی، در آغوش گرفتن یا حتی نگاه محبت‌آمیز باشد؛ لحظاتی که پیام نانوشته‌ای دارند: «اگر می‌توانستیم، ادامه می‌دادیم.» پژوهش‌ها نشان داده است که با وجود تمایل بیشتر افراد به صحبت درباره دلتنگی جنسی، بسیاری از اطرافیان و حتی درمانگران به دلیل خجالت یا ناراحتی، این موضوع را مطرح نمی‌کنند. این در حالی است که افراد داغ‌دیده اغلب ترجیح می‌دهند دوست یا مشاورشان آغازگر چنین گفت‌وگویی باشد. این سکوت می‌تواند باعث شود نیازهای مهم عاطفی و جسمی نادیده گرفته شود، در حالی که پذیرش و مطرح کردن آن بخش مهمی از روند بهبود است. یکی از مهم‌ترین مراحل سازگاری با زندگی پس از فقدان همسر، پذیرش تمایلات جنسی است. پس از یک رابطه طولانی‌مدت، آغاز دوباره روابط صمیمانه می‌تواند با ترس‌ها و تردیدهای زیادی همراه باشد: نگرانی از ظاهر، تغییرات جسمانی، یا مقایسه با گذشته. با این حال، بازگشت به صمیمیت می‌تواند بخشی از بازسازی زندگی باشد. مهم آن است که فرد با آگاهی از احساسات و آمادگی روحی خود وارد این مسیر شود و در صورت تجربه ناراحتی یا غم، این موضوع را با طرف مقابل صادقانه در میان بگذارد. تأثیر فقدان بر اعتمادبه‌نفس پس از مرگ همسر، کاهش اعتمادبه‌نفس امری رایج است. این می‌تواند باعث شود فرد در روابط جدید احساس آسیب‌پذیری کند یا حتی تصمیماتی عجولانه بگیرد. در چنین شرایطی، نیاز به لمس، مهربانی و ارتباط فیزیکی ممکن است بر منطق و زمان‌بندی مناسب غلبه کند. به همین دلیل توصیه می‌شود پیش از ورود به رابطه جدید، فرد بتواند با خود روبه‌رو شود و در آینه شخصی با قدرت، ایمان و شجاعت ببیند؛ کسی که آماده شروع مرحله‌ای تازه از زندگی است. جمع‌بندی رابطه جنسی و صمیمیت پس از فقدان، بخش مهمی از روند سوگواری و بازسازی زندگی است. هرچند ممکن است اطرافیان از صحبت درباره این موضوع پرهیز کنند. مهم این است که این تصمیم‌ها با آگاهی، آمادگی روانی و احترام به نیازها و احساسات شخصی گرفته شوند.   دکتر زهره کشاورز منبع

وقتی مردی مسن وارد رابطه‌ای صمیمی با زنی جوان‌تر می‌شود، معمولاً تعجب نمی‌کنیم. این نوع روابط در فرهنگ ما رایج و پذیرفته شده است. اما روابطی که در آن زن به‌طور محسوسی از مرد بزرگ‌تر است، هنوز برای بسیاری عجیب به نظر می‌رسد. در مواجهه با چنین روابطی، اغلب زن را صرفاً به‌عنوان موضوع خیال‌پردازی جنسی مرد تلقی می‌کنیم، اما پژوهش تازه‌ای که در نشریه Journal of Sex Research منتشر شده، این نگاه را به چالش می‌کشد. در این مطالعه از زنانی که با مردان جوان‌تر از خود رابطه داشتند، درباره تجربه‌ها و انگیزه‌هایشان پرسیده شد. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که نه‌تنها این روابط می‌توانند برخی هنجارهای اجتماعی و جنسیتی را بشکنند، بلکه بسیاری از زنان، رضایت و لذت جنسی بالایی را تجربه کرده‌اند. شرح پژوهش:در این مطالعه، با ۵۵ زن بین ۳۰ تا ۶۰ سال که با مردان جوان‌تر رابطه داشتند، مصاحبه شد. این روابط به‌عنوان روابط "هیپوگاموس سنی" (روابطی که در آن زن از مرد بزرگ‌تر است) تعریف شده‌اند. شرط اصلی شرکت در پژوهش این بود که زن باید با مردی حداقل ۵ سال کوچک‌تر از خود رابطه داشته باشد. مدت‌زمان رابطه اهمیتی نداشت؛ چه رابطه‌ای عاشقانه و پایدار، و چه روابط کوتاه‌مدت یا صرفاً جنسی. یافته‌ها به این شکل بود: ۱ ـ کشش جنسی زنان به مردان جوان بسیاری از زنان شرکت‌کننده اظهار داشتند که از نظر جنسی بیشتر جذب مردان جوان می‌شوند، زیرا آن‌ها توان بیشتری در روابط جنسی دارند. شرکت‌کنندگان گفتند که مردان جوان نسبت به مردان هم‌سن یا بزرگ‌تر، میل جنسی بیشتری دارند، مدت طولانی‌تری در رابطه جنسی می‌مانند، یا سریع‌تر برای رابطه جنسی بعدی آماده می‌شوند و به‌طور کلی نعوظ‌های پایدارتری دارند. ۲ ـ احساس آزادی در ابراز میل و ابتکار جنسی بسیاری از زنان گفتند رابطه با مردان جوان‌تر به آن‌ها این امکان را داده که از نقش‌های سنتی و محدودکننده جنسیتی فاصله بگیرند. در روابط سنتی، معمولاً انتظار می‌رود که مرد باتجربه‌تر باشد و زن نقش منفعل‌تری ایفا کند. اما در این روابط، زنان توانسته‌اند نقش فعال‌تر و جسورانه‌تری داشته باشند و این ویژگی از سوی شریک‌های جوان آن‌ها نیز تحسین شده است. برخی زنان گفتند که در این سن و سال، کمتر نگران استانداردهای سختگیرانه زیبایی هستند و نسبت به بدن خود احساس راحتی بیشتری دارند، که این موضوع باعث افزایش اعتماد به نفس جنسی آن‌ها شده است. ۳ ـ تمرکز بیشتر روی لذت شخصی زن شرکت‌کنندگان گفتند مردان جوان‌تر، انگیزه بیشتری برای ارضای شریک خود دارند و رضایت زن را بر رضایت خود مقدم می‌دانند. آن‌ها معتقد بودند مردان جوان به‌دلیل توان جسمی بیشتر، ذهن بازتر نسبت به رابطه جنسی، و قابلیت بیشتر تکرار رابطه، به نیازهای جنسی زنان بهتر پاسخ می‌دهند. در حالی که مردان هم‌سن یا مسن‌تر بیشتر نگران عملکرد خود و ارضای شخصی‌شان هستند. به طور کلی زنانی که با مردان جوان‌تر وارد رابطه می‌شوند، ساختارهای سنتی در روابط جنسی را زیر پا می‌گذارند. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که این زنان در بیان نیازهای جنسی خود راحت‌تر هستند و اغلب سطح بالاتری از رضایت و لذت جنسی را تجربه می‌کنند. البته باید توجه داشت که اغلب شرکت‌کنندگان این پژوهش، زنانی سفیدپوست و دارای تحصیلات بالا بودند. برای درک بهتر و جامع‌تر، تحقیقات باید روی نمونه‌های متنوع‌تر از نظر نژاد، طبقه اجتماعی و فرهنگی انجام شود.   دکتر زهره کشاورز منبع

چشم‌ها همواره یکی از عناصر اصلی در برقراری ارتباط عاطفی و عاشقانه بوده‌اند. از دیرباز، آن‌ها به‌عنوان «پنجره‌ی روح» توصیف شده‌اند و در فرهنگ‌ها و متون مختلف، نقش آن‌ها در ابراز احساسات مورد تأکید قرار گرفته است. در روابط عاشقانه، تماس چشمی می‌تواند مفهومی بسیار عمیق‌تر از کلمات داشته باشد و گاهی تنها یک نگاه کافی‌ست تا احساساتی عمیق‌تر از هزاران جمله منتقل شود. تحقیقات روان‌شناختی نشان می‌دهد که نگاه‌های طولانی و مکرر به چهره‌ی شریک عاطفی یکی از نشانه‌های بارز عشق است. بر خلاف میل جنسی که معمولاً با تمرکز بر بدن طرف مقابل همراه است، عشق بیشتر از طریق توجه به صورت و به‌ویژه چشم‌ها ابراز می‌شود. تماس چشمی در این زمینه نقش کلیدی در انتقال احساس تعلق، اعتماد و صمیمیت دارد. با این حال، یکی از رفتارهای رایج در رابطه جنسی، بستن چشم‌هاست. بسیاری از افراد هنگام رابطه، به‌صورت خودآگاه یا ناخودآگاه، چشم‌های خود را می‌بندند. این موضوع، در ظاهر، با نقش مهم چشم‌ها در روابط عاشقانه تناقض دارد. اما بررسی دقیق‌تر نشان می‌دهد که بستن چشم‌ها در این موقعیت دلایل روانی و عاطفی خاص خود را دارد. یکی از دلایل اصلی بستن چشم‌ها در حین رابطه، تمرکز بر احساسات فیزیکی و رهایی از عوامل بیرونی است. هنگام بستن چشم، توجه فرد از محرک‌های بینایی کاسته می‌شود و تمرکز بیشتری بر لذت بدنی و صداها حاصل می‌گردد. از سوی دیگر، برای برخی افراد، نگاه مداوم ممکن است موجب اضطراب، خجالت یا حتی احساس آسیب‌پذیری شود. در این شرایط، بستن چشم به‌نوعی سپر روانی تبدیل می‌شود. نور محیط نیز تأثیر زیادی بر تجربه‌ی جنسی دارد. هرچند تحقیقات نشان داده‌اند که قرار گرفتن در معرض نور می‌تواند سطح تستوسترون را افزایش داده و لذت جنسی را بیشتر کند، اما بسیاری از افراد ترجیح می‌دهند رابطه در نور کم یا تاریکی کامل انجام شود. این ترجیح ممکن است به دلیل عوامل روانی مانند کم‌رویی، نارضایتی از ظاهر بدن یا احساس امنیت بیشتر در تاریکی باشد. همچنین، استفاده از چشم‌بند در رابطه جنسی یکی دیگر از رفتارهایی است که نقش چشم را در تعامل جنسی محدود می‌کند، اما هم‌زمان می‌تواند شدت هیجان را افزایش دهد. بستن چشم با چشم‌بند موجب تقویت سایر حواس می‌شود، عنصر غافل‌گیری را به تجربه اضافه می‌کند، و نوعی اعتماد و تسلیم نسبت به شریک جنسی ایجاد می‌نماید. این تجربه برای بسیاری از افراد تحریک‌آمیز و لذت‌بخش تلقی می‌شود. با وجود آن‌که چشم‌ها در انتقال عشق و احساسات نقشی اساسی دارند، رابطه جنسی با چشم‌های بسته نیز می‌تواند تجربه‌ای بسیار عمیق و شخصی باشد. افراد بسیاری ترجیح می‌دهند در آغاز رابطه چشمان خود را باز نگه دارند تا ارتباط چشمی برقرار شود و نوعی صمیمیت ایجاد گردد. اما در ادامه و نزدیک به اوج لذت جنسی، بستن چشم‌ها حالتی طبیعی و کمک‌کننده برای تمرکز بر احساسات درونی می‌شود. در نهایت، می‌توان گفت که نقش چشم‌ها در عشق و رابطه جنسی، پیچیده و چندوجهی است. گاه باز بودن آن‌ها به برقراری ارتباط عاطفی کمک می‌کند و گاه بسته بودنشان، تجربه‌ای احساسی و فیزیکی عمیق‌تر را ممکن می‌سازد. به همین دلیل است که حتی در اتاق‌هایی با آینه یا نور مناسب، بسیاری از افراد همچنان گاه چشم‌های خود را می‌بندند تا در جهانی درونی‌تر، لذت و صمیمیت را تجربه کنند.   دکتر زهره کشاورزمنبع

دانش عصب‌شناسی اطلاعات زیادی درباره اینکه ما چرا و چطور از نظر جنسی تحریک می‌شویم ارائه داده است. بعضی چیزها را شاید بتوان حدس زد، اما خیلی از یافته‌های علمی در مورد میل جنسی، برخلاف تصور ماست. مردان خیلی سریع و مستقیم با مشاهده‌ی تصاویر تحریک‌آمیز، از نظر جنسی برانگیخته می‌شوند. چون مردان بیشتر از طریق دیدن تحریک می‌شوند. میل جنسی مردان می‌تواند کاملاً مستقل از عشق یا رابطه عاطفی باشد. شاید شما هم گاهی از سلیقه جنسی‌ خودتان متعجب شده باشید. اینکه چرا به چیز خاصی کشش دارید یا چرا یک تصویر، صدا یا موقعیت خاص ناگهان شما را تحریک می‌کند. مردان موجوداتی "بصری" هستندتحقیقات زیاد روی مردان، نشان داده که آن‌ها بیشتر از طریق دیدن تحریک می‌شوند. یعنی فقط با نگاه کردن به یک تصویر تحریک‌آمیز، مغز آن‌ها فعال شده و بدن‌شان آماده واکنش جنسی می‌شود. وقتی مرد تصویر تحریک‌آمیزی می‌بیند، بخش‌هایی از مغز که با نعوظ در ارتباط هستند بلافاصله فعال می‌شوند. مغز مردان طوری طراحی شده که زنان را بیشتر از نظر جنسی نگاه کند تا احساسی. این کار، اگرچه می‌تواند احساس غیرانسانی‌بودن بدهد، اما واقعیتی درباره چگونگی کارکرد مغز مردان را نشان می‌دهد. مردان تصاویر تحریک‌آمیز را با دقتی بالا نگاه می‌کنند، درست مثل اینکه دارند یک الماس را بررسی می‌کنند. مردان معمولاً بدون رابطه هم تحریک می‌شوندیکی از تفاوت‌های مهم میان میل جنسی مردان و زنان این است که مردان می‌توانند بدون نیاز به رابطه عاطفی، برانگیخته شوند. آن‌ها ممکن است کاملاً تنها و در خلوت، فقط با دیدن عکس یا ویدیو، تحریک شوند و به اوج لذت برسند، بدون اینکه نیازی به صمیمیت یا نزدیکی با کسی داشته باشند. در مقابل، بیشتر زنان برای تحریک شدن نیاز دارند حس نزدیکی، عشق یا رابطه‌ای احساسی را تجربه کنند. اما برای بسیاری از مردان، میل جنسی فقط به خودشان مربوط است و دیگران را بیشتر به‌عنوان ابزاری برای ارضای این میل می‌بینند تا شریک واقعی احساسات. چه چیزهایی مردان را بیشتر تحریک می‌کند؟علاوه بر دیدن بدن زنان، مردان به سه نشانه‌ی مهم دیگر هم واکنش زیادی نشان می‌دهند: ۱. دیدن لذت واقعی زنمردان با دیدن زنی که به اوج لذت جنسی رسیده تحریک می‌شوند. ۲. واقعی بودنمردها دوست دارند باور کنند که آن چیزی که می‌بینند واقعی است، نه ساختگی. اگر حس کنند زن فقط دارد نقش بازی می‌کند یا لذت نمی‌برد، حتی ممکن است احساس کنند به آن‌ها خیانت شده، درست مثل وقتی در رابطه واقعی شریک‌شان بی‌احساس است. ۳. تازگی و تنوعمردها معمولاً با چیزهای جدید بیشتر تحریک می‌شوند. این موضوع نه فقط درباره انسان‌ها، بلکه درباره حیوانات هم صادق است. جمع‌بندی:میل جنسی مردان بیشتر از راه دیدن تحریک می‌شود. آن‌ها ممکن است بدون رابطه یا عشق، تنها با دیدن یک تصویر، به اوج لذت برسند. چیزی که برای آن‌ها اهمیت زیادی دارد، واقعی بودن لذت زن، و تازگی محرک‌هاست. این رفتارها شاید احساسی یا انسانی به نظر نرسند، اما بخشی از طبیعت و زیست‌شناسی مردانه‌اند. عشق و احساسات برای زنان نقش پررنگ‌تری دارد.   دکتر زهره کشاورزمنبع

آیا سرطان پستان می‌تواند باروری را تحت تأثیر قرار دهد؟هر نوع سرطانی ممکن است باروری را تحت تأثیر قرار دهد. درمان‌های سرطان ممکن است به دستگاه تناسلی آسیب برسانند و همچنین بازه زمانی بارداری را کوتاه کنند. اما بسیاری از افراد بعد از سرطان پستان هم می‌توانند باردار شوند.   درمان‌های سرطان پستان که بر باروری تأثیر می‌گذارند:شیمی‌درمانی ممکن است به تخمک‌ها آسیب بزند و عملکرد تخمدان را کاهش دهد. معمولاً قاعدگی در طول درمان متوقف می‌شود، ولی برگشت آن به سن بیمار، نوع، دوز و مدت زمان شیمی‌درمانی بستگی دارد.   آیا بعد از شیمی‌درمانی می‌توان باردار شد؟جواب این است: بستگی دارد.بازگشت قاعدگی به معنی بازگشت باروری نیست. بنابراین توصیه می‌شود قبل از شروع شیمی‌درمانی با متخصص باروری مشورت شود و بعد از درمان هم بررسی شود که وضعیت باروری چگونه است.   هورمون‌درمانیهورمون استروژن باعث رشد بعضی از سرطان‌های پستان می‌شود. هورمون‌درمانی با جلوگیری از تولید یا اتصال استروژن به سلول‌های سرطانی از رشد آن‌ها جلوگیری می‌کند. این درمان معمولاً باعث اختلال موقت در قاعدگی می‌شود، اما ممکن است گاهی دائمی باشد.   برداشتن تخمدانبرخی افراد مبتلا به سرطان پستان ژن‌هایی دارند که خطر ابتلا به سرطان‌های دیگر مثل سرطان تخمدان را افزایش می‌دهد. در این موارد ممکن است تصمیم به برداشتن تخمدان‌ها گرفته شود که تأثیر مستقیم بر توانایی بارداری دارد.   پرسش‌های متداول درباره بارداری بعد از سرطان پستان آیا بارداری بعد از سرطان پستان امن است؟این نگرانی طبیعی است، اما در کل ریسک‌ها کم است و بسیاری از افراد بعد از درمان سرطان، بارداری موفقی دارند. آیا بارداری باعث بازگشت سرطان می‌شود؟مطالعات نشان داده‌اند بارداری باعث افزایش احتمال بازگشت سرطان نمی‌شود. آیا بارداری برای نوزاد خطری دارد؟هیچ مدرکی مبنی بر افزایش خطر نقایص مادرزادی یا مشکلات سلامت طولانی‌مدت در نوزادان زنان بازمانده از سرطان پستان وجود ندارد. تنها استثنا در صورتی است که ژن سرطان پستان به کودک منتقل شود. خطرات بارداری بعد از سرطان چیست؟درمان سرطان پستان ممکن است با ریسک بالاتر سزارین، وزن کم هنگام تولد و زایمان زودرس همراه باشد. مطالعات نشان داده‌اند این موارد در زنانی که کمتر از دو سال پس از درمان، باردار شده‌اند؛ بیش‌تر است. چقدر باید بعد از درمان منتظر بمانم تا باردار شوم؟اکثر پزشکان توصیه می‌کنند دو سال صبر کنید تا بدن شما بهبود یابد. البته این مدت ممکن است بر اساس نوع سرطان، ریسک بازگشت، سن و اهداف شما متفاوت باشد. برای سرطان‌های هورمون مثبت، هورمون‌درمانی ممکن است تا ۵ الی ۱۰ سال ادامه داشته باشد. اما مطالعات نشان داده‌اند می‌توانید بعد از حداقل ۱۸ ماه، با مشورت پزشک، بارداری را شروع کنید و پس از تولد نوزاد درمان را ادامه دهید. آیا باید در دوران درمان از بارداری جلوگیری کنم؟بله، در دوران درمان و بعد از آن، تا زمان تأیید پزشک، باید از بارداری جلوگیری شود. شیمی‌درمانی و هورمون‌درمانی برای جنین خطرناک‌اند. استفاده از روش‌های ضدبارداری غیرهورمونی معمولاً توصیه می‌شود. آیا می‌توانم بعد از سرطان پستان شیر دهم؟بستگی به نوع درمان دارد. جراحی و پرتودرمانی ممکن است به بافت پستان آسیب بزنند. اگر فقط یک پستان تحت درمان قرار گرفته باشد، ممکن است بتوانید با پستان دیگر شیر دهید. شیردهی در دوره شیمی‌درمانی و هورمون‌درمانی ممنوع است چون داروها به شیر منتقل می‌شوند.   دکتر زهره کشاورزمنبع

هیچ چیز به اندازه‌ی نگرانی از گسترش سرطان نمی‌تواند ذهن را درگیر کند. اما وقتی بدانید سرطان پستان چطور رشد می‌کند و به کجا ممکن است گسترش یابد، احساس کنترل بیشتری خواهید داشت و می‌توانید تصمیم‌های آگاهانه‌تری بگیرید.سرطان پستان ابتدا به کجا گسترش می‌یابد؟در بیشتر موارد، سرطان پستان ابتدا به غدد لنفاوی گسترش پیدا می‌کند؛ به‌ویژه غددی که در زیر بغل یا زیر استخوان ترقوه قرار دارند. تا زمانی که سرطان از این نواحی فراتر نرفته باشد، هنوز "گسترش‌یافته" یا "متاستاتیک" به‌حساب نمی‌آید.اگر گسترش ادامه پیدا کند، سرطان معمولاً به این نواحی می‌رسد:- ریه‌ها- کبد- استخوان‌ها- مغزالبته این‌ها نواحی رایج هستند و سرطان ممکن است به هر نقطه‌ای از بدن گسترش یابد. بیماری می‌تواند در بافت‌های اطراف رشد کرده و از طریق جریان خون یا سیستم لنفاوی به اندام‌های دورتر برسد.نکته‌ی مهم این است که حتی اگر سرطان به اندام‌های دیگر مانند ریه یا کبد برسد، همچنان سرطان پستان محسوب می‌شود، نه سرطان آن اندام. علائم گسترش سرطان پستانسرطان پستان ممکن است بدون علامت گسترش پیدا کند و بسیاری از افراد متوجه این گسترش نمی‌شوند، مگر اینکه در ناحیه‌ی درگیر علائمی ظاهر شود. برخی از نشانه‌های احتمالی شامل موارد زیر است: اگر گسترش به غدد لنفاوی رسیده باشد: ممکن است توده یا درد در زیر بغل احساس شود یا غدد لنفاوی متورم شوند.اگر سرطان به ریه‌ها رسیده باشد: ممکن است دچار تنگی نفس، خس‌خس سینه، درد در قفسه‌ی سینه، سرفه‌ی مداوم یا سرفه‌ی همراه با خون شوید. همچنین ممکن است مایعی در ریه‌ها جمع شود. اگر گسترش به استخوان‌ها باشد: ممکن است دردهای استخوانی، خستگی در اندام‌ها، درد در ناحیه‌ی لگن یا کمر و حتی شکستگی استخوان تجربه شود. اگر به مغز رسیده باشد: علائمی مانند سردرد، گیجی، مشکل در تمرکز (مه مغزی) یا تغییر در بینایی ممکن است ظاهر شوند.در عین حال باید به این نکته توجه کرد که هر علامتی به معنای گسترش سرطان نیست. مثلاً سردرد یا تهوع می‌تواند دلایل ساده‌تری داشته باشد. پس هر نشانه‌ای را دلیلی برای نگرانی ندانید، اما در صورت تداوم یا شدت گرفتن آن‌ها، حتماً با پزشک مشورت کنید. چگونه می‌توان فهمید که سرطان گسترش یافته است؟برای بررسی گسترش سرطان، پزشکان از روش‌ها و آزمایش‌های مختلفی استفاده می‌کنند، مانند:- سی‌تی اسکن (CT scan)- سونوگرافی- پت‌اسکن (PET scan)- آزمایش خون- برونکوسکوپی (بررسی راه‌های تنفسی با دوربین) اگر سرطان گسترش یافته باشد، چه باید کرد؟برآورد می‌شود که حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد از افرادی که در مراحل اولیه به سرطان پستان مبتلا می‌شوند، در نهایت ممکن است دچار سرطان متاستاتیک شوند.با این حال، حتی در این مرحله هم درمان‌هایی وجود دارد که می‌توانند به کاهش علائم، کنترل بیماری و بهبود کیفیت زندگی کمک کنند.بسیاری از افراد یاد می‌گیرند که با درمان‌های بلندمدت کنار بیایند و سال‌ها با این بیماری زندگی کنند. مهارت تیم درمان، داشتن اطلاعات کافی و پیگیری منظم، نقش مهمی در مدیریت بهتر شرایط دارند. زندگی جنسی پس از بهبودی از سرطان پستانپس از بهبودی از سرطان پستان، بسیاری از افراد با چالش‌هایی در زمینه‌ی زندگی جنسی روبه‌رو می‌شوند که کاملاً طبیعی است. تغییرات بدنی ناشی از جراحی، شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی، مانند برداشتن پستان، خشکی واژن، خستگی یا نوسانات هورمونی، می‌تواند بر میل یا رضایت جنسی تأثیر بگذارد. همچنین، مسائل روانی مانند کاهش اعتماد به نفس، ترس از صمیمیت یا نگرانی از واکنش شریک زندگی، ممکن است تجربه‌ی جنسی را تحت تأثیر قرار دهد. با این حال، با گذشت زمان و حمایت عاطفی، بسیاری از زنان یاد می‌گیرند که بدن جدید خود را بپذیرند، ارتباط مؤثرتری با شریک خود برقرار کنند و راه‌های تازه‌ای برای لذت و صمیمیت بیابند. گفت‌وگو با مشاور یا متخصص سلامت جنسی نیز می‌تواند نقش مهمی در بازسازی روابط جنسی سالم ایفا کند.   دکتر زهره کشاورزمنبع